Ταξική αντεπίθεση ενάντια στα δεσμά των πολέμων και της φτώχειας
Μήνες κλωθογύριζαν στην κυβέρνηση τα ψίχουλα που θα μοίραζαν στους εργαζόμενους που αμείβονται με τον κατώτατο μισθό και ο Κ.Μητσοτάκης τελικά εξήγγειλε 50 ευρώ αύξηση την οποία παρουσίασε και ως...15ο μισθό (!), σε μια απέλπιδα προσπάθεια να αναστρέψει το κλίμα οργής της κοινωνικής πλειοψηφίας για τη μεγάλη κλοπή των λαϊκών εισοδημάτων.
Το 1,6 ευρώ την ημέρα ούτε ελάχιστες από τις επιπλέον ανάγκες που έχει δημιουργήσει το τσουνάμι ανατιμήσεων σε ενέργεια και τρόφιμα, δεν μπορεί να καλύψει για την εργατική οικογένεια, ενώ ποσοστιαία η αύξηση που εξαγγέλθηκε είναι πιο κάτω και από τον πληθωρισμό που «τρέχει» με 9%. Τα 713 ευρώ το μήνα είναι δε πολύ μακριά και από τον μισθό προ μνημονίων, την ίδια δε στιγμή που η χονδρεμπορική τιμή του ρεύματος σημειώνει νέα ρεκόρ και το ενεργειακό σοκ θα ενταθεί περαιτέρω με πιο ακριβούς λογαριασμούς ρεύματος. Όσο για τους μισθούς των άλλων εργαζομένων, που αμείβονται παραπάνω από την εθνική σύμβαση, ο Κ. Μητσοτάκης αρκέστηκε απλώς να κάνει έκκληση στους εργοδότες να δώσουν κάτι παραπάνω...
Η νέα κυβερνητική πρόκληση για τον κόσμο της εργασίας, πρέπει να βρει την απάντησή της στις φετινές πρωτομαγιάτικες απεργιακές διαδηλώσεις. Η βαρβαρότητα του καπιταλισμού και η νέα εποχή πολεμικών συγκρούσεων υπογραμμίζουν την ανεπάρκεια πλέον των αγώνων αντίστασης και υπεράσπισης κεκτημένων του προηγούμενου αιώνα. Το κεφάλαιο θέλει να τα πάρει όλα: τον μισθό, τον ελεύθερο χρόνο, τη φύση, όλη την ζωή των εργαζομένων· τώρα και με την απειλή του πολέμου. Όλα αυτά, ενώ οι επιπτώσεις της πανδημίας έχουν διαλύσει την δημόσια υγεία με την κυβέρνηση να τα δίνει όλα (όπως και όλες οι προηγούμενες κυβερνήσεις) στους ιδιώτες, που κερδοσκοπούν ακόμα και για τα απολύτως αναγκαία για την διαβίωση του λαού, την ενέργεια, το ρεύμα, τα τρόφιμα.
Ο νόμος Χατζηδάκη θέλει να βάλει στο γύψο κάθε συνδικαλιστικό δικαίωμα. Αυτή τη στιγμή είναι σε εξέλιξη μια σειρά μεθοδεύσεων της κυβέρνησης σε συνεργασία με τον αστικοποιημένο και κρατικό-κυβερνητικό συνδικαλισμό των ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ για να επιταχυνθεί η εφαρμογή του νόμου. Ο νόμος πρέπει να καταργηθεί με αγώνες και όχι «να μείνει στα χαρτιά» λογική που οδηγεί στη σταδιακή εφαρμογή του.
Σήμερα, πρέπει να δοθεί με όρους ανατροπής η άμεση μάχη για την ανακούφιση από τις συνέπειες του οικονομικού κοινωνικού πολέμου, από το κύμα των ανατιμήσεων, για διεκδίκηση Συλλογικών Συμβάσεων με αυξήσεις στους μισθούς και μείωση των ωρών εργασίας με άμεσο αίτημα το 5ημερο-6ωρο-30ωρο. Η κατάκτηση αυτών των στόχων περνάνε μέσα από τη σύγκρουση με το πρόγραμμα δημοσιονομικής προσαρμογής που προωθεί η κυβέρνηση και η Ευρωπαϊκή Ένωση .
Σήμερα είναι αναγκαία η αμφισβήτηση της υφιστάμενης δομής του υποταγμένου συνδικαλιστικού κινήματος και μια ριζική τομή στο εργατικό κίνημα. Τόσο στο περιεχόμενο των στόχων, τον αναγκαίο πολιτικό αγώνα, όσο και στη δημοκρατική συγκρότηση των συνδικάτων.
Ο πόλεμος στην Ουκρανία αναβαθμίζει και φέρνει στην επιφάνεια την ανάγκη του διεθνιστικού αγώνα του εργατικού κινήματος για ΕΙΡΗΝΗ- ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ -ΕΡΓΑΣΙΑ- ΥΓΕΙΑ- ΠΑΙΔΕΙΑ.
Η εργατική τάξη θα ζήσει στη σκιά του πολέμου - με την απειλή ανά πάσα στιγμή να γίνει «κρέας για τα κανόνια τους» Ή θα πετύχει μαζί με τα πληττόμενα λαϊκά στρώματα ένα μαζικό κίνημα ανατροπής για να επιβάλει ζωή με δικαιώματα σε συνεχή σύγκρουση με τη καπιταλιστική βαρβαρότητα.
