Πριν την έναρξη του Φεστιβάλ τηρήθηκε ενός λεπτού σιγή στη μνήμη των δύο θυμάτων του εργατικού δυστυχήματος στη Χόχλα, ενώ αμέσως μετά ξεκίνησε η εκδήλωση με ομιλίες και τοποθετήσεις για το προσφυγικό ζήτημα, τις επαναπροωθήσεις, τους φράκτες και τα βασανιστήρια που υφίστανται εκατοντάδες άνθρωποι καθημερινά στα σύνορα της χώρας.

Το μέλος της ανοιχτής συνέλευσης ενάντια στα Pushbacks και τη συνοριακή βία Γιώργος Μανιάτης αναφέρθηκε στις δράσεις και τις πρωτοβουλίες που έχει ανάλαβει η συνέλευση για να αναδείξει τη φωνή των ίδιων των προσφύγων, υπογραμμίζοντας πως συνάντησαν πολλούς αγωνιστές και αγωνίστριες που ενώ είχαν πολλά περισσότερα να χάσουν και πολύ μεγάλο ρίσκο να βγουν με το πρόσωπό τους και να καταγγείλουν την ελληνική κυβέρνηση ενώ βρίσκονταν σε διαδικασίες ασύλου κλπ, βγήκαν και μίλησαν ανοιχτά.

“Μια περίπτωση που είναι χαρακτηριστική είναι μια Ιρανή προσφύγισσα, η Πάρβιν η οποία υπέστη επαναπροώθηση και αποφάσισε ότι θα βγει να το καταγγείλει, θα αγωνιστεί για τη δικαιοσύνη και για όσα υφίστανται οι πρόσφυγες στα σύνορα. Παίρνοντας πολύ μεγάλο ρίσκο κατάφερε να περάσει κινητό στα ρούχα της. Υπέστη 6 επαναπροωθήσεις, κάποια στιγμή εντόπισαν το κινητό που έκρυβε, χτυπήθηκε βάναυσα και όλη την ιστορία την κατέγραψε και τελικά κατάφερε να φτάσει μετά από 2 χρόνια σε μια χώρα της Ευρώπης και από εκεί έχει προσφύγει στην επιτροπή των Ηνωμένων Εθνών για τα ατομικά και πολιτικά δικαιώματα. Η Πάρβιν ήταν μια από αυτές τις αγωνίστριες που πραγματικά δείχνουν ότι όσο και να τους παρουσιάζουν σαν θύματα, σαν απλά εργαλεία του Ερντογάν ή θύματα των διακινητών, οι πρόσφυγες κάνουν πολιτική και όχι μόνο με την ίδια τη μετακίνησή τους προς την Ευρώπη καταδεικνύουν μια κατάσταση παγκόσμια, η οποία είναι ο κόσμος που ζούμε. Ο πόλεμος, η εκμετάλλευση και η καταπίεση, η περιβαλλοντική κρίση, η σχέση δηλαδή του πλούσιου Βορρά με το Νότο αλλά επίσης και ζητούν και απαιτούν δικαιοσύνη και ίσα δικαιώματα και με αυτή την έννοια ο αγώνας μας κι εμάς σαν ανοιχτή συνέλευση να ακούσουμε πρώτα τους ίδιους και να μπορέσουμε να αγωνιστούμε μαζί” ανέφερε μεταξύ άλλων ο κ. Μανιάτης σημειώνοντας πως τα pushbacks μπορεί να είναι η κορυφή του παγόβουνου αλλά το επόμενο διάστημα θα διαμορφωθεί μια καμπάνια για το συγκεκριμένο ζήτημα και απηύθυνε κάλεσμα και στους πολίτες της Πρέβεζας να συμμετέχουν σε αυτή τη διαδικασία.

Στην εργαλειοποίηση των προφύγων από όλες τις κυβερνήσεις αναφέρθηκε το Μέλος Ενωτικής Πρωτοβουλίας Εργαζομένων στο προσφυγικό -μεταναστευτικό Κική Μένου, σημειώνοντας πως οι πρόσφυγες γίνονται ένα συνεχές μπαλάκι αίματος ανάμεσα στις κυβερνήσεις και μάλιστα υπό το σκληρό βλέμμα της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

“Θα πρέπει να αναπτυχθούν κι άλλο το επόμενο διάστημα οι κοινοί μας αγώνες και οι πρωτοβουλίες που στήνονται. Να προσπαθήσουν δηλαδή να έχουν επαφή στα σημεία εισόδου, στην κράτηση, στους όρους με τους οποίους στεγάζονται οι άνθρωποι στα κλειστά στρατόπεδα, ενάντια στο σύστημα των απελάσεων και μιας ακραίας επιτήρησης συνεχώς για να μπορέσουμε να αντιμετωπίσουμε μαζί τη λαίλαπα που έρχεται εν συνόλω η οποία ουσιαστικά μας φέρνει συνεχώς στο ίδιο επίπεδο. Στο να αδυνατούμε να αντιμετωπίσουμε την ίδια μας την επιβίωση καθημερινά και νομίζω είναι στην περιρρέουσα ατμόσφαιρα και για τους ντόπιους αυτή την εποχή τα προβλήματα που θα δημιουργηθούν με την ενέργεια, την ακρίβεια και με όλα αυτά τα προβλήματα τα οποία δεν θέλουν να επιλυθούν και τα οποία δεν λύνονται με επιδοματικές πολιτικές” ανέφερε η κα Μένου και εξέφρασε τη χαρά της για την πραγματοποίηση του αντιρατσιστικού φεστιβάλ στην Πρέβεζα, σημειώνοντας πως είναι πολύ κρίσιμο να γίνονται συζητήσεις για το σύνολο των δικαιωμάτων που έχουν όλοι οι άνθρωποι στην εκπαίδευση, στην εργασία, στην ανεξιθρησκία, στην ελευθερία της έκφρασης κ.α.

Το Φεστιβάλ ολοκληρώθηκε με συναυλία από τους Ασυμμάζευτους και τους Αλέξανδρο Κτιστάκη, Εύρο Βοσκαρίδη (Βιολί) και Βάλια Σπαθάρα (Λαούτο, Φωνή).