Πλήθος εκπαιδευτικών της Πρέβεζας, δευτεροβάθμιας και πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης, εκπρόσωποι πολλών πρωτοβάθμιων σωματείων, ακόμη και μαθητές, βρέθηκαν το βράδυ της Τρίτης στο Κέντρο Αγώνα που έχει στηθεί στην κεντρική αγορά της Πρέβεζας, ενημερώθηκαν για τις κινητοποιήσεις και για τα αιτήματα των εκπαιδευτικών και στη συνέχεια πραγματοποίησαν πορεία στην κεντρική αγορά και την παραλία, φωνάζοντας συνθήματα κατά των σχολείων-μαγαζιών που προωθεί η Κυβέρνηση, τονίζοντας πως οι καθηγητές δεν είναι συντεχνία, παλεύουν για δημόσια και δωρεάν παιδεία και προαναγγέλοντας πως αυτή η απεργία θα είναι η αρχή...

Σήμερα, Τετάρτη, στις 10:30 το πρωί θα γίνει συγκέντρωση στο Δημαρχείο Πρέβεζας και πορεία στο κέντρο της πόλης. Το βράδυ της Τετάρτης και συγκεκριμένα στις 7:30 στην αίθουσα της Θεοφανείου θα γίνει συνάντηση- συζήτηση με γονείς, Την Παρασκευή στις 8 το βράδυ θα δοθεί συναυλία μπροστά από το κέντρο αγώνα της ΕΛΜΕ στην αγορά.

Οι δυνάμεις του ΠΑΜΕ εκπαιδευτικών έχουν απευθύνει κάλεσμα για συγκέντρωση-περιφρούρηση της απεργίας στις 8 το πρωί στο σχολικό συγκρότημα των γυμνασίων στο Φόρο.

ΚΑΛΕΣΜΑΤΑ ΑΓΩΝΑ

ΑΠΕΡΓΙΑ 18-19/9/2013

Συναδέλφισσες-οι

Σας καλέσαμε σε γενική συνέλευση ενόψει της Γενικής Απεργίας που εξήγγειλε η ΑΔΕΔΥ και όχι μόνο για αυτή. Είναι γεγονός ότι ο δημόσιος τομέας βάλλεται. Θα βγάλουν 25000 συνάδελφους μέχρι τέλους του έτους, ενώ άλλοι 15000 θα απολυθούν απευθείας. “Ευτυχώς” οι Περιφέρειες δεν συμμετέχουν σε αυτή την “αιμοδοσία”, μάλλον μας έχουν για εφεδρεία, για το επόμενο πακέτο μέτρων. Άλλωστε οι διαθεσιμότητες-απολύσεις διαφοροποιήθηκαν ποιοτικά, έγιναν πιο στοχευμένες (αφορούν συγκεκριμένες υπηρεσίες) για να μην προκαλούν γενικό ξεσηκωμό και ξαφνικές (βλ. ξαφνικό θάνατο της ΕΡΤ) για να μην προλαβαίνει κανείς να αντιδράσει. Ο καθένας μας μπορεί να κοιμηθεί δημόσιος υπάλληλος και να ξυπνήσει άνεργος.

Όμως, ας αναλογιστούμε και την κατάσταση που επικρατεί και εκτός δημοσίου, σε όλη τη χώρα μας. Θεωρούμε ότι η κυβέρνηση με το σενάριο επιτυχίας – το περιφήμο success story – δεν ψεύδεται αλλά ακριβολογεί. Η επιτυχία τους είναι ορατή και δεδομένη, το ζήτημα είναι ο στόχος. Γιατί ο στόχος της τρόικα και των ντόπιων εκπροσώπων τους δεν είναι σωτηρία της χώρας μας, η αναδιάρθρωση και εξυγίανση της ελληνικής οικονομίας. Στόχος τους είναι ο έλεγχος της χώρας με τη νέα μέθοδο της αποικιοκρατίας και της διαρκούς αφαίμαξής της με τα συνεχόμενα μνημόνια και τα πακέτα “σωτηρίας”. Στόχος τους είναι η εκποίηση σε τιμή ευκαιρίας (για τα κάθε είδους αρπακτικά) όλου του εθνικού πλούτου (φυσικού, ορυκτού, δημόσιου). Στόχος τους είναι η ισοπέδωση όλων των εργασιακών δικαιωμάτων που κατακτήθηκαν με αγώνες και αίμα τους 2 προηγούμενους αιώνες και η δημιουργία μια μαύρης αλλά νόμιμης κατά τα άλλα, αγοράς εργασίας.

Το αποτέλεσμα το βλέπουμε γύρω μας: η ανεργία στα ύψη, ειδικά στους νέους όποιος βρίσκει δουλειά θεωρείται ότι κέρδισε το λαχείο παρόλο που δε θα βγάζει ούτε τα προσωπικά του έξοδα με την αμοιβή του. Οι υπόλοιποι (όσοι μπορούν) ξενιτεύονται θυμίζοντας εποχές που νομίζαμε ότι είχαν παρέλθει οριστικά για τη χώρα μας. Οι φτωχοί (και μεταξύ τους, πολλοί που δεν έχουν να τραφούν και να στεγαστούν) αυξάνονται με εκθετικό ρυθμό. Δημόσιες επιχειρήσεις εκποιούνται έναντι πινακίου φακής. Κοινωνικά αγαθά όπως το νερό και η δημόσια υγεία και παιδεία -που απαξιώνονται βάσει σχεδίου- οδηγούνται σε ιδιωτικοποίηση και πρόσβαση θα έχουν μόνο οι “λίγοι και εκλεκτοί”. Το πανέμορφο φυσικό περιβάλλον της χώρας μας χαρίζεται κυριολεκτικά για εκμετάλλευση-καταστροφή (ορυχεία Χαλκιδικής) στο όνομα της αντιμετώπισης της ανεργίας.

Σας καλούμε, λοιπόν, όλους στη 48ωρη απεργία την Τετάρτη 18 και Πέμπτη 19 Σεπτεμβρίου και συμμετοχή στις συγκεντρώσεις-συλλαλητήρια αλλά και σε ένα αγώνα διαρκείας για την ανατροπή αυτής της πολιτικής που ξεπουλάει τη χώρα και εξαθλιώνει το λαό.

ΤΟ Δ.Σ. ΤΟΥ ΣΥΛΛΟΓΟΥ ΥΠΑΛΛΗΛΩΝ ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑΚΗΣ ΕΝΟΤΗΤΑΣ ΠΡΕΒΕΖΑΣ

Στη ζωή έρχεται η στιγμή που πρέπει να αποφασίσεις με ποιον θα πας και ποιόν θα αφήσεις

Η ώρα της προσωπικής ευθύνης του καθένα έχει φτάσει. Τον ύπνο μας δεν πρέπει άλλο να τον χαλάει ο φόβος και το άγχος για το που θα βρεθούμε την επόμενη μέρα, αν θα είμαστε οι επόμενοι της διαθεσιμότητας-απόλυσης, αν θα πάρουμε το βαλιτσάκι μας για άλλη γη γι άλλα μέρη, αν σήμερα μπορούμε να διδάξουμε το ένα μάθημα και αύριο όχι, αν σήμερα διδάσκουμε σε ένα σχολείο και αν αύριο διδάσκουμε σε δύο ή και τρία γιατί ξαφνικά μειώνονται τα τμήματα και πλεονάζουμε.

• Δεν μπορούμε να μένουμε στο σχολείο και να εκτιμάμε το συνάδελφο της διπλανής έδρας με βάση τα μόρια του και αν θα είμαι εγώ που θα φύγω ή ο άλλος.

• Δεν μπορεί να μένουμε στη τάξη, όταν ξέρουμε πως 15.000 μαθητές μας πετάχτηκαν έξω από τα σχολεία τους ή αναγκάστηκαν να αλλάξουν βίαια ειδικότητα.

• Δεν μπορούμε να μπαίνουμε στο σχολείο και να ξέρουμε πως χιλιάδες μαθητές πολύ γρήγορα θα εγκαταλείψουν έστω αυτό το κουτσουρεμένο, πληγωμένο δημόσιο σχολείο για να οδηγηθούν στην κατάρτιση και τη μαθητεία δηλ. την απλήρωτη παιδική εργασία, εκεί που το μόνο «μορφωτικό εφόδιο» που θα πάρουν θα είναι η υποταγή στον εργοδότη και η προετοιμασία τους για να γίνουν οι σύγχρονοι δούλοι του 21ου αιώνα.

Η εκπαίδευση ήταν πάντα μπροστά στους αγώνες για μια καλύτερη ζωή, για ψωμί- παιδεία –ελευθερία.

Ο δάσκαλος μπαίνει μέσα στη τάξη έχοντας χρέος. Αυτό το χρέος πρέπει να ξεπληρώσουμε εμείς και όχι το χρέος στους δανειστές και τις τράπεζες.

Έχουμε χρέος να απεργήσουμε γιατί:

-Τα σχολεία θα πρέπει να ξεκινήσουν με όλους τους συναδέλφους που βγήκαν σε διαθεσιμότητα-απόλυση ,που οδηγήθηκαν με το πιστόλι στον κρόταφο στις υποχρεωτικές μετατάξεις, με τους χιλιάδες αναπληρωτές που πετάχτηκαν στον κάλαθο των αχρήστων.

-Για διορισμούς στην εκπαίδευση γιατί και το δικό μας παιδί μπορεί να είναι πτυχιούχος ή φοιτητής καθηγητικής σχολής και δεν θα δει ποτέ την πόρτα του σχολείου και δεν θα μπορούμε να το κοιτάξουμε στα μάτια γιατί δεν κάναμε τίποτα για να σταματήσουμε το κακό.

- Οι μαθητές μας στην τεχνική εκπαίδευση πρέπει να επιστρέψουν στα θρανία τους στις ειδικότητες που διάλεξαν και να μην γίνουν λεία στα χέρια των σχολαρχών για νέα κέρδη.

- Το δικαίωμα στη μόνιμη και σταθερή εργασία είναι δικαίωμα όλων και δεν το απεμπολούμε στο όνομα της καπιταλιστικής κρίσης και της ανάπτυξης με 1,5 εκατομμύρια ανέργους που οδηγούνται στο κοινωνικό περιθώριο. Θα δώσουμε τη μάχη με το βλέμμα στραμμένο στους άνεργους και απλήρωτους γονείς των μαθητών μας.

Η νίκη του δικού μας αγώνα θα ανοίξει δρόμο για όλη την κοινωνία. Οι εκπαιδευτικοί δεν ήταν ποτέ συντεχνία.

- Ο μισθός μας λεηλατείται, οι συντάξεις κόβονται, η δημόσια δωρεάν υγεία διαλύεται. Και αν σήμερα φοβόμαστε πως θα ζήσουμε αν χάσουμε το μισθό με την απεργία αύριο μπορεί να μην τον έχουμε καθόλου.

-Ας μην εγκλωβιζόμαστε πίσω από το ίσως εγώ μπορεί να τον εξασφαλίσω. Γιατί και αν εσύ τον έχεις δε θα φτάνει ούτε για την επιβίωση. Γιατί το ψωμί της δικής μου οικογένειας, δεν είναι πολυτιμότερο από του διπλανού μας. Όταν θα επιτρέψουμε την δουλεία του 21ου αιώνα, δούλοι θα είμαστε και εμείς και ας διδάσκουμε πως η δουλεία έχει καταργηθεί.

- Το δημόσιο σχολείο μεταλλάσσεται με το νέο νόμο για την αναδιάρθρωση της εκπαίδευσης. Το νέο Λύκειο μετατρέπεται σε εξεταστικό κάτεργο που θα αποβάλλει ως ξένο σώμα τους μαθητές που δεν μπορούν να ανταποκριθούν. Νέο ΓΕΛ πιο επιλεκτικό πιο ταξικό. Αυτό σημαίνει νέα συγχώνευση σχολικών μονάδων νέες υπεραριθμίες.

-Η Τεχνική εκπαίδευση οδηγείται απευθείας στην αγκαλιά της αγοράς εργασίας με μείωση της γενικής παιδείας και τα αναλυτικά προγράμματα των ειδικοτήτων να αλλάζουν κάθε έξι χρόνια για να προσαρμόζονται στις ειδικότητες που χρειάζονται οι επιχειρήσεις. Και αν η ειδικότητα σου δεν έχει αξία πια, μη σκεφτείς πως κάποιος θα σε λυπηθεί και θα σε βολέψει. Πολλές φορές μας έκλεισαν το μάτι φιλικά ,κέρδισαν πολιτικό χρόνο και μας την έφεραν.

- Το δημόσιο σχολείο το πονάμε εμείς οι χιλιάδες εκπαιδευτικοί που προσπαθούμε να το κρατήσουμε όρθιο. Το πονάνε χιλιάδες άλλοι άνθρωποι που ξέρουν πως το πισωγύρισμα στην Παιδεία θα είναι χτύπημα για όλη την κοινωνία. Όμως πρώτοι πρέπει να βγούμε εμείς.

Ο σεβασμός της κοινωνίας προς τους εκπαιδευτικούς θα κατακτηθεί ,όχι μπαίνοντας και κάνοντας μάθημα μέσα σε αυτές τις συνθήκες ,αλλά στον αγώνα για τη δημόσια δωρεάν εκπαίδευση για τη μόρφωση και το μέλλον των μαθητών μας. Η αποφασιστικότητα, η μαχητικότητα και η αγωνιστική ενότητα μας θα σπάσει το βρώμικο πόλεμο της κυβέρνησης και των ΜΜΕ. Ας μην ξεχνάμε πως η κοινωνία είναι ένα καζάνι που βράζει από τη βαρβαρότητα που ζει.

- Δεν μπορεί για τη ζωή μας να αποφασίζει η κυβέρνηση η Ε.Ε και το ΔΝΤ. Δεν μπορεί να ανεχόμαστε να είμαστε οι παράπλευρες απώλειες ενός πολέμου για να αυξήσουν την ανταγωνιστικότητα τους, για να βγουν κερδισμένοι από τη βαθειά καπιταλιστική κρίση που τους μαστίζει .Γιατί αυτοί αγωνίζονται για τα κέρδη τους και τις ζημιές τους. Εμείς αγωνιζόμαστε για τις ανθρώπινες ζωές των ανθρώπων του μόχθου για αξιοπρεπή ζωή. Μπορούμε να ζήσουμε και χωρίς αυτούς ενώ αυτοί δεν μπορούν να ζήσουν χωρίς εμάς.

- Αυτός ο αγώνας είναι δικός μας κόντρα στις συνδικαλιστικές γραφειοκρατίες. Εμείς τον αποφασίσαμε μέσα από τις Γ.Σ, χωρίς να υπάρχει πρόταση. Εμείς θα τον οργανώσουμε και θα τον περιφρουρήσουμε. Τα σχολεία πρέπει να μείνουν κλειστά. Αν θέλουμε να διαμορφώσουμε όρους νίκης πρέπει να μπούμε όλοι χωρίς ταλαντεύσεις.

- Όποιος σκεφτεί να σπάσει την απεργία θα είναι πολύ δύσκολο να εξηγήσει στους μαθητές από το λεξικό του γνωστού κ Μπαμπινιώτη τι σημαίνει «απεργοσπάστης». Όποιος επενδύσει στην ήττα της για να δικαιωθεί και να δικαιολογήσει τη στάση του, τότε η ήττα θα είναι βαριά για όλους .

- Ξέρουμε πως ο αγώνας δεν είναι μια ζαριά, δεν είναι εύκολος. Ξέρουμε πως έχουμε πολλά εμπόδια να προσπεράσουμε. Πρέπει να μάθουμε ξανά να κρατάμε το χέρι του διπλανού μας και να του έχουμε εμπιστοσύνη γιατί χρόνια πολλά το ξεχάσαμε.

Ήρθε όμως η ώρα να τολμήσουμε γι αυτό πρέπει να φτιάξουμε τις απεργιακές μας επιτροπές σε κάθε σχολείο για να οργανώσουμε και να περιφρουρήσουμε τον αγώνα μας

Ας διδάξουμε στο μάθημα της γλώσσας τρεις μόνο λέξεις:

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ - ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑ – ΑΝΑΤΡΟΠΗ

ΑΡΙΣΤΕΡΗ ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ

ΚΑΘΗΓΗΤΩΝ ΠΡΕΒΕΖΑΣ

ΠΑΡΕΜΒΑΣΕΙΣ-ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΕΙΣ-ΚΙΝΗΣΕΙΣ δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης