74 χρόνια μετά, φαντάζει ακόμα ηρωική η αντίσταση του λαού μας, κόντρα στις  στρατιές του φασισμού. Ενός λαού, που ακόμα και όταν η κυβέρνηση Τσολάκογλου συνεργάστηκε με τους κατακτητές, δε σταμάτησε ούτε στιγμή να πολεμά για την ελευθερία του. Ενός λαού, που, μέσα από την ίδρυση του ΕΑΜ και του ΕΛΑΣ - του μεγαλύτερου αντάρτικου στρατού στην Ευρώπη - δεν θέλησε απλά και μόνο πίσω την παλιά σκλαβωμένη «ελευθερία», αλλά πολέμησε τη φτώχεια και τη μιζέρια, αναζητώντας μια καλύτερη και δίκαιη ζωή μετά το διαφαινόμενο τέλος της κατοχής.

Και τότε όμως, όπως άλλωστε συμβαίνει και τώρα, βρήκε μπροστά του τους ταγματασφαλίτες, τους χίτες, τους δοσίλογους, που αν και υπήρξαν τα πιο βίαια και απάνθρωπα εργαλεία στα χέρια του κατακτητή, πραγματοποιώντας σειρά εγκλημάτων, φορούσαν πάντα το μανδύα του «πατριώτη». Οι σημερινοί δηλωμένοι οπαδοί τους, αντίστοιχα εθνικιστές και «πατριώτες», δε θα μπορούσαν να ακολουθήσουν διαφορετική πορεία: τρομοκρατούν όποιον δε συμβιβάζεται και αγωνίζεται, λειτουργούν ως τάγματα εφόδου των αφεντικών κόντρα σε απεργούν, δολοφονούν αγωνιστές, όπως ο Παύλος Φύσσας.

Ακούγεται λοιπόν σήμερα επίκαιρο όσο ποτέ άλλοτε: ΛΕΥΤΕΡΙΑ ΣΤΟ ΛΑΟ, ΘΑΝΑΤΟΣ ΣΤΟ ΦΑΣΙΣΜΟ! Για ακόμα μια φορά, καλούμαστε να αγωνιστούμε, ενάντια σε αυτούς που καταστρέφουν τη ζωή και το μέλλον μας, που μας οδηγούν στην ανεργία, στη φτώχεια, στην εξαθλίωση, στη μετανάστευση. Δηλαδή την κυβέρνηση, την ΕΕ, το ΔΝΤ, στο ντόπιο κεφάλαιο. Αλλά και κόντρα στα πιο πιστά σκυλιά τους, σε αυτούς που, ίσως ακόμα και σήμερα παρουσιαστούν να τιμούν την αντίσταση του λαού μας καταθέτοντας στεφάνια, αλλά στην πραγματικότητα μισούν κάθε αγώνα για ελευθερία, αξιοπρέπεια, δικαιοσύνη. Στους σύγχρονους φασίστες και στους οπαδούς τους.

Γιατί μόνο έτσι τιμάμε όσους έπεσαν τότε, αγωνιζόμενοι κόντρα στο φασισμό, ντόπιο και ξένο. Όχι με παραφορτωμένα στεφάνια και βαρύγδουπους λόγους, αλλά με συνεχή αγώνα για ψωμί, παιδεία, ελευθερία.

...ΠΑΝΤΑ ΕΙΝΑΙ Ο ΙΔΙΟΣ Ο ΛΑΟΣ!