Με συνεχείς μειώσεις μισθών και φορολογικές αυξήσεις μας καλούν να πληρώσουμε ένα χρέος που δεν δημιουργήσαμε εμείς, να ανεχτούμε την πραγματικότητα της ανασφάλιστης εργασίας, των μισθών των 300 ευρών, του φασισμού, της ιδεολογικής τρομοκρατίας των ΜΜΕ.

Η σημερινή νεολαία είναι κυριολεκτικά στο στόχαστρο. Με τα συνεχή μνημόνια, τα voucher, την ανεργία, την καταστολή, τις νέες συνθήκες στο Πανεπιστήμιο και τους συνεχόμενους αντιεκπαιδευτικούς νόμους, με την κατάργηση εργασιακών δικαιωμάτων και την ανασφάλιστη εργασία, μας θέλουν μια γενιά ακρωτηριασμένη, μια γενιά με μόνη διέξοδο τη μετανάστευση, μια «χαμένη γενιά» του ατομικού δρόμου που δεν θα έχει πια καμία προσδοκία. Μπροστά σε αυτές τις εκλογές να σπάσουμε το φόβο.

Να μαυρίσουμε την συγκυβέρνηση του «μαύρου μετώπου» που μας οδήγησε σε αυτή την κατάσταση και που είναι έτοιμη να συνεχίσει την ίδια πολιτική. Ενάντια στην κινδυνολογία και την τρομοκράτηση που προσπαθούν να μας επιβάλλουν. Να μη φοβηθούμε. Οι πλατείες των αγανακτισμένων, ο αγώνας των απολυμένων καθαριστριών, οι κάτοικοι της Κερατέας και της Χαλκιδικής, οι αγώνες του νεολαιίστικου κινήματος είναι εδώ και μας δείχνουν πως μόνο αυτός ο δρόμος μπορεί να αλλάξει τις ζωές μας, πως μόνο αυτός ο δρόμος γεννά ελπίδα. Να μαυρίσουμε τη Χρυσή Αυγή που είναι κομμάτι του συστήματος στην πραγματικότητα, να δώσουμε μάχη ενάντια στο ρατσισμό και το φασισμό, να μαυρίσουμε κόμματα μιας χρήσης που έρχονται να εξυπηρετήσουν επιχειρηματικά συμφέροντα και να αποτελέσουν αποκούμπια αυτής της πολιτικής όπως κάνει ΤΟ ΠΟΤΑΜΙ.

Η νεολαία πρέπει να βγάλει γλώσσα στο παρελθόν για να δημιουργήσει το δικό της μέλλον. Μαζί με τη μάχη ενάντια στην πολιτική της κυβέρνησης Σαμαρά - Βενιζέλου πρέπει να σπάσουμε και τη λογική της Αριστεράς των υποσχέσεων, της Αριστεράς που ετοιμάζεται να διαπραγματευτεί, της Αριστεράς που απομονώνεται και πετάει την μπάλα στην εξέδρα. Να αντιστρέψουμε το δίλημμα που μας θέτουν. Να δείξουμε ότι υπάρχει άλλος δρόμος έξω από τα Μνημόνια, να σηκώσουμε το γάντι. Ενάντια στη λογική της διαπραγμάτευσης, να προτάξουμε τους ανυποχώρητους αγώνες, όχι από ιδεολογική καθαρότητα ή εμμονή, αλλά επειδή ξέρουμε ότι ο μόνος δρόμος που μπορεί να μας φέρει σε καλύτερη θέση είναι αυτός της ρήξης, επειδή στις 26 Γενάρη θα είμαστε αντιμέτωποι με τα ίδια προβλήματα, επειδή δεν μας αρκεί μια απλή κυβερνητική αλλαγή.

Γι αυτό, λοιπόν, δίνουμε ψήφο στην ΑΝΤΑΡΣΥΑ-ΜΑΡΣ, ένα ενωτικό εγχείρημα που δείχνει ότι τα πράγματα στην Αριστερά μπορούν να πάνε αλλιώς. Θετική ψήφο στα ψηφοδέλτια αυτά που αποτελούνται από κόσμο του αγώνα και όχι επαγγελματίες της πολιτικής. Ψήφος στην ΑΝΤΑΡΣΥΑ-ΜΑΡΣ είναι ψήφος στην Αριστερά εκείνη που δεν φοβάται να σηκώσει το γάντι της αντιπαράθεσης και να έρθει σε ρήξη με την πολιτική της κυβέρνησης και της ΕΕ, στην Αριστερά που είναι κομμάτι των κινημάτων και όχι ένας απλός εκπρόσωπός τους, στην Αριστερά εκείνη που δεν ονειρεύεται τη διαπραγμάτευση με αυτούς που μας έφεραν ως εδώ αλλά παλεύει για την ανατροπή τους.

Η γενιά μας μπορεί και πρέπει να γίνει ο μεγαλύτερός τους φόβος. Και τότε θα ξημερώσει η ελπίδα!