Ο ΣΥΡΙΖΑ προτείνει τον Προκόπη Παυλόπουλο για τη θέση του Προέδρου της Δημοκρατίας, σημαίνον στέλεχος της ΝΔ και της καραμανλικής της πτέρυγας, με συμμετοχή από κεντρική θέση στις κυβερνήσεις των προηγούμενων χρόνων. Η κίνηση αυτή αποτελεί μια νέα, πολύ σοβαρή εγγύηση που  η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ δίνει στο σύστημα για κινήσεις εντός των πλαισίων από την πλευρά της.

Είναι επιλογή μιας "πολιτικής σταθερότητας"  που αφήνει άθικτους τους πυλώνες του πολιτικού συστήματος.

Είναι  ενσωμάτωση στη λογική της "εθνικής συναίνεσης", της πτώσης των διαχωριστικών γραμμών.

Είναι επιλογή που δεν αφορά μόνο το σε ποιο ταξικό χαράκωμα είναι οι εκπρόσωποι της ΝΔ, ούτε μόνο τη διάκριση "Αριστεράς-Δεξιάς", αλλά ακόμα και τη συμφωνία με τα μνημόνια, καθώς ο Π. Παυλόπουλος ήταν ένας από τους βουλευτές που στάθηκε πειθαρχημένα μέχρι το τέλος στον μνημονιακό δρόμο. Ψήφισε άλλωστε "ναι σε όλα" τον Φεβρουάριο του 2012, όσο και αν ο ΣΥΡΙΖΑ επιδεικνύει "επιλεκτική μνήμη" όταν χτίζει "αντιμνημονιακό προφίλ" για τον υποψήφιό του.

Την ίδια ώρα, κάτω από τη "σκόνη" της πρότασης Παυλόπουλου, έρχεται μια άλλη πρόταση, ακόμα πιο επικίνδυνη, για παράταση της δανειακής σύμβασης. Είναι άλλη μια επιβεβαίωση αποδοχής του χρέους και της διάθεσης για αντιλαϊκούς συμβιβασμούς.

Ο  κόσμος του κινήματος και της Αριστεράς πρέπει να καταδικάσει αυτή τη θεμελιακή επιλογή συμβιβασμού και εγγυήσεων στα κέντρα εξουσίας και ιδεολογικού εκφυλισμού.

Να συνεχίσει στον δρόμο του αγώνα, της καταδίκης του μαύρου μετώπου κεφαλαίου-ΕΕ-ΔΝΤ και των πολιτικών του εκπροσώπων, της πάλης για την ανατροπή ενάντια σε συμβιβασμούς που θα έχουν πολύ βαριές, ιστορικές συνέπειες για την πολιτική και τη φυσιογνωμία της Αριστεράς.