Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ καταφεύγει σ’ ένα ακόμη ρεσιτάλ εξαπάτησης κι αθλιότητας, πανηγυρίζοντας, τη στιγμή που έχει δεσμευτεί να προχωρήσει σε πρόσθετα σκληρά μέτρα, μέτρα φορολεηλασίας, παράδοση των δανείων στα funds συν ένα συμπληρωματικό μνημόνιο – «αυτόματος κόφτης». Κι ενώ έχει ήδη ψηφίσει το νόμο-λαιμητόμο του ασφαλιστικού – φορολογικού.

Οι πανηγυρισμοί της κυβέρνησης για την «ελάφρυνση» του χρέους, μέσω επιμήκυνσης μετά το 2018, οι υποσχέσεις για ανάκαμψη, το νέο success story αλά Τσίπρα αυτή τη φορά, είναι το δόλωμα για να γίνει ο λαός συνένοχος στο σε βάρος του έγκλημα. Από την όποια ανάκαμψη κι ελάφρυνση του χρέους ο λαός δε θα πάρει πίσω τις τεράστιες απώλειες που είχε. Κανένα αντιλαϊκό μέτρο δεν πρόκειται να καταργηθεί. Αντίθετα θα ζητούνται από το λαό νέες θυσίες στο βωμό της καπιταλιστικής κερδοφορίας κι ανταγωνιστικότητας. Ό,τι εξοικονομηθεί θα δοθεί αποκλειστικά στο κεφάλαιο μέσω επιδοτήσεων, φοροαπαλλαγών, αναπτυξιακών νόμων για τις επενδύσεις του.

Ο αυτόματος κόφτης αποτελεί ένα μηχανισμό χειρότερο σε σύγκριση ακόμη και με τα προηγούμενα μνημόνια. Με τον αυτόματο κόφτη θα μπορούν κάθε χρόνο, με προεδρικά διατάγματα και χωρίς καν ψήφιση στη βουλή, να μειώνονται μισθοί, συντάξεις, κοινωνικές δαπάνες και να αυξάνονται οι φόροι, αν δεν επιτυγχάνονται οι στόχοι των «ματωμένων» πλεονασμάτων. Είναι ένα μνημόνιο χωρίς ημερομηνία λήξης, που έχει αποφασιστεί από την ΕΕ για όλες τις χώρες. Θα αξιοποιείται ως «δαμόκλειος σπάθη» από τις κυβερνήσεις για να εκβιάζουν το λαό στην απαρέγκλιτη εφαρμογή της αντιλαϊκής πολιτικής, ενώ θα χρησιμοποιείται ως ένας διαρκής εκβιασμός με την επίκληση των δεσμεύσεων και των αντοχών της οικονομίας.

Το στημένο σκηνικό των πανηγυρισμών συνοδεύτηκε, ιδιαίτερα στη συνάντηση του πρωθυπουργού με τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, με ανιστόρητες αναφορές για την «ημέρα της Ευρώπης» και για το ότι η ΕΕ επιστρέφει δήθεν στις αξίες της «αλληλεγγύης», σε μια πρωτοφανή προσπάθεια εξωραϊσμού της ΕΕ.

Όλα τα παραπάνω αποτελούν μια ακόμη απόδειξη ότι για το λαό υπάρχει ένας «μονόδρομος»: Η οργάνωση της πάλης, η ανασύνταξη του εργατικού κινήματος, η λαϊκή συμμαχία κι η ισχυροποίηση του ΚΚΕ στο δρόμο της ανατροπής, της ρήξης με το κεφάλαιο και την εξουσία του, με τις λυκοσυμμαχίες τύπου ΕΕ και ΔΝΤ. Είναι δρόμος δύσκολος, όμως οι εργατικές-λαϊκές κινητοποιήσεις των τελευταίων ημερών έδειξαν ότι στο λαό υπάρχουν αγωνιζόμενες δυνάμεις, δυνατότητες κι εφεδρείες, που πρέπει να πολλαπλασιαστούν το επόμενο διάστημα για να μπει οριστικό τέλος στη φτώχεια, την ανεργία, την εκμετάλλευση και τα μέτρα χωρίς ημερομηνία λήξης.

Τομεακή Επιτροπή Πρέβεζας του ΚΚΕ».