«1. Με τη ψήφιση των νόμων για το ασφαλιστικό / φορολογικό  και το πολυνομοσχέδιο η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, συνεχίζει την ολομέτωπη επίθεση στην εργατική τάξη και το λαό.

Κινούμενη στην λογική του «ευρωμονόδρομου» με όραμα και στόχο μια νέα «καπιταλιστική ανάπτυξη», σε πλήρη συμφωνία με την αστική τάξη, αποδέχτηκε όλες τις απαιτήσεις των δανειστών, δίνοντας κυριολεκτικά και μεταφορικά, "γη και ύδωρ" για να μπορέσει να"εξασφαλίσει τη δόση". Σκληρά μέτρα για τους εργαζόμενους, πετσόκομμα μισθών και συντάξεων, ιδιωτικοποίηση - ξεπούλημα μέσω του  «υπερταμείου» όλης της δημόσιας περιουσίας και των κοινωνικών αγαθών, ασύλληπτη φοροεπιδρομή, «αυτόματος κόφτης» που παρακάμπτει  και κάνει ακόμα περισσότερο διακοσμητική την βουλή, αφού πλέον οι περικοπές σε κοινωνικές παροχές, μισθούς και συντάξεις θα αποφασίζονται, με βάση τον «κόφτη» απευθείας από τους αξιωματούχους της ΕΕ και του κεφαλαίου. Τα μνημόνια και η δημοκρατία είναι έννοιες αντίθετες και η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ ΑΝΕΛ βαδίζει επάξια στον δρόμο των σαμαροβενιζέλων.

2. Απέναντι στο μπαράζ των αντεργατικών επιθέσεων από την κυβέρνηση, οι λαϊκές αντιστάσεις, ήταν αναντίστοιχες. Σημαντικό ρόλο σε αυτό έπαιξε το ότι μετά τις 04 του Φλεβάρη,  παρά και ενάντια στις λαϊκές διαθέσεις που εκφράστηκαν τότε, ο υποταγμένος κυβερνητικός εργοδοτικός συνδικαλισμός έκανε τα πάντα για να μην κλιμακωθούν και για να ξεφουσκώσουν οι αντιστάσεις, προβάλλοντας μια απεργία φάντασμα που «θα» γινόταν όταν θα κατέβαινε ο νόμος. Η ΓΣΕΕ, αλλά και η ΑΔΕΔΥ, λειτούργησαν ως πυροσβέστες των αγωνιστικών διαθέσεων.

Την ίδια λογική ακολούθησε και το ΠΑΜΕ, όπως και το ΜΕΤΑ, αρνούμενο να συμβάλλει σε κλιμάκωση των αγώνων μετά τη μεγάλη απεργία της 4ης Φλεβάρη. Τη στιγμή που το διακύβευμα  στο κίνημα ήταν  κλιμάκωση και  αποφασιστικός αγώνας ή  υποχώρηση και πάγωμα  των αγωνιστικών διαθέσεων και κινητοποιήσεων, τάχθηκαν,  με την δεύτερη πλευρά. Έχουν μεγάλες ευθύνες για την εξέλιξη τη μάχης αυτής.

3. Η ταξική πάλη και οι καμπές της δείχνουν πως τίποτε δεν έχει τελειώσει και τίποτε δεν έχει κριθεί ακόμα. Η τάση γρήγορης φθοράς των μνημονιακών κυβερνήσεων και των κομμάτων που τις στηρίζουν (τώρα και του ΣΥΡΙΖΑ), η άρνηση μεγάλων τμημάτων του λαού να αποδεχτούν τον μνημονιακό μονόδρομο, ο νέος γύρος της επίθεσης που ξεκινάει ήδη από τώρα και θα κλιμακώνεται σε κάθε αξιολόγηση με έμφαση στα εργασιακά, το πλήρες αδιέξοδο του προγράμματος και το αναπόφευκτο της ενεργοποίησης του «δημοσιονομικού κόφτη» είναι στοιχεία που δηλώνουν ότι η σύγκρουση είναι μπροστά μας και ανοιχτή.

Ενάντια στον εφησυχασμό και στην ψυχολογία ότι οι μάχες τελειώσανε η ΑΝΤΑΡΣΥΑ θα συμβάλλει άμεσα και μακροπρόθεσμα στα βήματα ανασυγκρότησης του κινήματος και της μαχόμενης αριστεράς για να δοθούν με διαφορετικούς όρους οι μάχες που έρχονται!

4.  Η συνεχής ψευδολογία του ΣΥΡΙΖΑ περί δήθεν κοινωνικής μεροληψίας των δικών του μνημονίων, η διάψευση των κοινωνικών αυταπατών και λαϊκών προσδοκιών για μια άλλη «εναλλακτική πολιτική» εντός ΕΕ, με αδιατάρακτη συνέχεια του κράτους και εξυπηρέτησης των υποχρεώσεων έναντι των δανειστών, στο έδαφος της κρίσης του καπιταλισμού και της ανελέητης επίθεσης του κεφαλαίου, σπέρνουν σε ευρύτερες λαϊκές μάζες από την μια αισθήματα απογοήτευσης, οργής, προβληματισμού αλλά οδηγούν και σε βαθύτερη ριζοσπαστική συνειδητοποίηση και αναζήτησης άλλων δρόμων.

Η στάση του ΚΚΕ, το οποίο αρνείται την ανάγκη παρέμβασης με ένα σχέδιο ανατροπής της επίθεσης και αγωνιστικού μετώπου ρήξης και ανατροπής, εντείνει την αίσθηση του αδιεξόδου. Το ίδιο και η ΛΑΕ  με τις αμφισημίες στο πρόγραμμα και την στάση συμπόρευσης με τις δυνάμεις του ΣΥΡΙΖΑ σε συνδικάτα, αυτοδιοίκηση κλπ.

Σ’ αυτή την κατάσταση σημαντικά τμήματα της εργαζόμενης πλειοψηφίας και της νεολαίας συνειδητοποιούν  ότι δεν υπάρχει τέλος στην εξαθλίωση και τα μνημόνια, παρά μόνο μέσα από τη ρήξη με την ΕΕ, τον καπιταλιστικό μονόδρομο και την ανατροπή των μνημονίων και όλων των μνημονιακών κυβερνήσεων. Τα ερωτηματικά για το αν είναι εφικτό, για το πώς, με ποιους όρους και με ποια εφόδια πληθαίνουν.  Σε αυτά τα ερωτήματα πρέπει να ανταποκριθεί η ΑΝΤΑΡΣΥΑ.

5.  Οι παραπάνω εξελίξεις υπογραμμίζουν την δραματική επικαιρότητα του βασικού επίδικου της περιόδου: Συνέχιση του δολοφονικού καπιταλιστικού δρόμου μέσα σε ΕΕ και ΝΑΤΟ ή χάραξη ενός δρόμου αντικαπιταλιστικής ανατροπής της αντεργατικής επίθεσης.  Αντικαπιταλιστική ανατροπή ή αντιδραστική ανασυγκρότηση του συστήματος;

Σε μια εποχή μεγάλων κινδύνων αλλά και μεγάλων ευκαιριών για την αντικαπιταλιστική αριστερά η ΑΝΤΑΡΣΥΑ με όλες της τις δυνάμεις βάζει στην πρώτη γραμμή ως άμεσο πολιτικό καθήκον το ζήτημα της συσπείρωσης των δυνάμεων για την αντικαπιταλιστική ανατροπή της επίθεσης του κεφαλαίου, της κυβέρνησης της ΕΕ και του ΔΝΤ. Η επιλογή μας αυτή εμπεριέχει την προσπάθεια αναβάθμισης  της πολιτικής μας παρέμβασης, το στοιχείο της αναμέτρησης με τα δεδομένα της εμπειρίας, της κριτικής και αυτοκριτικής υπέρβασης λαθών και ανεπαρκειών.

6.Τα παραπάνω υπογραμμίζουν με έντονο τρόπο τα πολιτικά καθήκοντα της ΑΝΤΑΡΣΥΑ και της αντικαπιταλιστικής αριστεράς στην περίοδο

Απευθυνόμαστε σε όλο το λαό και καλούμε στον αγώνα. Καλούμε να συζητήσουμε πάνω στην εμπειρία από την κατάληξη της διακυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ, πάνω στο αναγκαίο πρόγραμμα, τους δρόμους και τις προϋποθέσεις της ανατροπής. Καλούμε τον  κόσμο της αριστεράς να πάρει στα χέρια του την υπόθεση μιας άλλης αριστεράς που θα δώσει την μάχη για την ανατροπή της βάρβαρης επίθεσης μέχρι το τέλος.

 7. Συγκεντρώνουμε δυνάμεις, τα συνδικαλιστικά μας στελέχη παίρνουν πρωτοβουλίες στα σωματεία τους και καλούν τη συνέλευση συντονισμού εργαζομένων-ανέργων-σωματείων Πρέβεζας άμεσα να πάρει πρωτοβουλίες ενημέρωσης και οργάνωσης ενάντια στο νέο αντεργατικό πακέτο που ετοιμάζει η κυβέρνηση αλλά και στην ολομέτωπη επίθεση σε βάρος υγείας και παιδείας.

8. Στηρίζουμε και συμμετέχουμε αποφασιστικά στην δημιουργία της «πρωτοβουλίας αγώνα για την αποδέσμευση της χώρας μας από την ΕΕ». Αποτελεί κρίσιμο ζήτημα για τον συνολικό συσχετισμό δυνάμεων.

9. Παίρνουμε πρωτοβουλίες προκειμένου να οργανωθούν οι λαϊκές αντιστάσεις απέναντι στα αποτελέσματα από την εφαρμογή των μέτρων τη φορομπηξία, τις ιδιωτικοποιήσεις, την προστασία της εργατικής στέγης και την μεταβίβαση των δανείων από τις τράπεζες στους χρηματοπιστωτικούς γύπες.

10. Ενισχύουμε τις πρωτοβουλίες αλληλεγγύης στους πρόσφυγες διασφαλίζοντας την ανεξαρτησία τους από το κράτος και τις ΜΚΟ, τις δράσεις του «Συντονισμού για το μεταναστευτικό σωματείων, φοιτητικών συλλόγων και συλλογικοτήτων» και της ΚΕΕΡΦΑ, ενάντια στη ρατσιστική πολιτική της κυβέρνησης που υλοποιεί τη συμφωνία – ντροπής Ελλάδας – ΕΕ - Τουρκίας. Θεωρούμε απαράδεκτο το καθεστώς κράτησης των μεταναστών στους χώρους «φιλοξενίας» - στρατόπεδα συγκέντρωσης. Παλεύουμε να σπάσει το άβατο που δημιουργεί η κυβέρνηση στα στρατόπεδα συγκέντρωσης.

Συνεχίζουμε αμείωτα τη πάλη μαζί με τους πρόσφυγες για ανοικτά σύνορα, χορήγηση ασύλου αλλά και ελεύθερη διαμονή τους σε κατάλληλα εξοπλισμένους δημόσιους και δημοτικούς χώρους, με καθολική πρόσβασή τους σε όλα τα κοινωνικά αγαθά (υγεία, παιδεία κ.ο.κ). Καλούμε τα Σωματεία στους Δήμους, στα Σχολεία και στα Νοσοκομεία να μπουν μπροστά σ’ αυτό τον αγώνα.

11.  Τέλος   εξαιρετική σημασία για όλη την Ευρώπη, απόδειξη για το βάθος της καπιταλιστικής κρίσης και των δυνατοτήτων της περιόδου, είναι το τεράστιο κύμα αγώνων των  εργαζόμενων και της νεολαίας που κατακλύζουν τους δρόμους της Γαλλίας και του Βελγίου το τελευταίο  διάστημα. Ιδιαίτερα στην Γαλλία σε μια χώρα που τελεί υπό στρατιωτικό νόμο τους τελευταίους μήνες,  που προσπαθούν να την βυθίσουν στον τρόμο της εξωτερικής τρομοκρατικής απειλής, που το «πολιτικό σύστημα» σφραγιζόταν από την  άνοδο της Λεπέν,  το τεράστιο σε μαζικότητα και αντοχή κίνημα αντίστασης ενάντια στα αντεργατικά μέτρα, αποδεικνύει το εξεγερτικό δυναμικό που συσσωρεύεται  στα βάθη της εργατικής τάξης, της νεολαίας και του λαού».