«Αν προκαλεί μια φορά το πολυνομοσχέδιο - φωτιά της κυβέρνησης, με τα αντιλαϊκά προαπαιτούμενα της τρίτης «αξιολόγησης», ο τρόπος που η κυβέρνηση επιχειρεί να το προπαγανδίσει και να το εξωραΐσει, ξεπερνά κάθε όριο.
Απ' αυτήν τη σκοπιά, ξεχωρίζει η ομιλία του πρωθυπουργού στο προχτεσινό Υπουργικό Συμβούλιο, όπου εμφάνισε την προσδοκώμενη από το κεφάλαιο «επιστροφή της χώρας στις αγορές χρήματος μετά τον ερχόμενο Αύγουστο» ως «δικαίωση των θυσιών του ελληνικού λαού», διανθισμένη με διάφορα νούμερα που δείχνουν «αλλαγή του κλίματος» στην οικονομία, μετά από δέκα σχεδόν χρόνια καπιταλιστικής κρίσης.
Ακόμα πιο προκλητικά, η κυβέρνηση ισχυρίζεται ότι ο σχεδιασμός της «επόμενης μέρας» για το κεφάλαιο λαμβάνει υπόψη «όχι μόνο τα οικονομικά μεγέθη, τα δημοσιονομικά μεγέθη, αλλά και την κοινωνία και τις ανάγκες της», όπως είπε ο πρωθυπουργός, και ότι τάχα με την πολιτική της δεν θα ευημερούν μόνο οι αριθμοί, αλλά και οι άνθρωποι. Πρόκειται για ξετσίπωτη κοροϊδία.
Η ...έγνοια τους για τις «κοινωνικές ανάγκες» εξαντλείται σε μέτρα αναδιανομής της φτώχειας την οποία γεννούν η καπιταλιστική εκμετάλλευση και η αντιλαϊκή πολιτική τους. Τέτοια είναι το «Κοινωνικό Εισόδημα Αλληλεγγύης» και άλλες ψευτοπαροχές, που κατοχυρώνουν τη φτώχεια ως «κανονικότητα», και παράλληλος στόχος τους είναι να χαμηλώσει κι άλλο ο πήχης της απαιτητικότητας για τα λαϊκά στρώματα.
Ταυτόχρονα, παρουσιάζουν τη «μαγική εικόνα» ότι η πολιτική τους μπορεί να συμβιβάσει τα ασυμβίβαστα: Τα δικαιώματα και τις ανάγκες των εργαζομένων και του λαού με τις «ανάγκες» των επιχειρηματικών ομίλων, την ανάκαμψη της κερδοφορίας τους. Αυτή όμως απαιτεί ένταση της εκμετάλλευσης, τσάκισμα αυτοαπασχολούμενων επαγγελματιών και φτωχών αγροτών. Αυτό επιβεβαιώνουν όλα τα αντιλαϊκά μέτρα που έχει συμφωνήσει η κυβέρνηση και τα οποία επεκτείνονται βαθιά στην «επόμενη μέρα».
Παράλληλα, εντείνεται η προσπάθεια της κυβέρνησης να συστρατεύσει ή τουλάχιστον να αποσπάσει την ανοχή του λαού στους σχεδιασμούς του κεφαλαίου. Χαρακτηριστική γι' αυτό είναι η αποστροφή του πρωθυπουργού ότι οι ψευτοπαροχές που παρουσιάζει ως «κοινωνικό κράτος» και οι προσδοκίες που καλλιεργεί για αύξηση εισοδημάτων μετά τα μνημόνια, αποτελούν «το κλειδί για την ενίσχυση μιας μεγάλης κοινωνικής συμμαχίας με τα στρώματα που θέλουμε προνομιακά να εκφράζουμε και να εκπροσωπούμε».
Η κυβέρνηση αντιπαραθέτει τα εφάπαξ «κοινωνικά μερίσματα» στις μόνιμες απώλειες μισθών και δικαιωμάτων, για να πείσει ότι η πολιτική της είναι ...ταξική υπέρ των εργαζομένων! Κι όλα αυτά, την ώρα που ετοιμάζεται να ψηφίσει νέα εμπόδια στην απεργία, που σε συνδυασμό με άλλα μέτρα κάνουν την εργοδοσία πιο επιθετική απέναντι στους εργαζόμενους. Χώρια που οι περικοπές και οι μόνιμοι «κόφτες» σε μισθούς και συντάξεις ισχύουν στο διηνεκές, με νόμους της σημερινής και των προηγούμενων κυβερνήσεων.
Να λοιπόν ποια είναι η «μεροληψία» υπέρ των αδυνάτων που επικαλείται η κυβέρνηση, στην προσπάθειά της να «ενώσει τις κοινωνικές δυνάμεις σε έναν ενιαίο αναπτυξιακό σχεδιασμό», να υποτάξει δηλαδή το λαό στο σχεδιασμό του κεφαλαίου.
Τον ίδιο ρόλο υπηρετούν και οι κυβερνητικές εξαγγελίες για «καταπολέμηση της διαφθοράς» και «απόδοση δικαιοσύνης για όλα όσα συνέβησαν στο παρελθόν, πλήγωσαν τη χώρα και την οδήγησαν στην χρεοκοπία». Κορόνες που αποσκοπούν - πέρα από λογής λογής «ξεκαθαρίσματα» - στο να βγάλουν «λάδι» το σάπιο εκμεταλλευτικό σύστημα, καλλιεργώντας την αυταπάτη ενός «δίκαιου» καπιταλισμού και μιας «υγιούς» καπιταλιστικής κερδοφορίας.
Πρόκειται για δηλητηριώδη προπαγάνδα, με στόχο να παραλύσει τα εργατικά - λαϊκά στρώματα, να παρατείνει τη στάση ανοχής και αναμονής, που λειτουργεί σε βάρος τους.
«Αντίδοτο» είναι η δράση που ξεδιπλώνουν από χτες σε όλη την Ελλάδα ταξικά συνδικάτα, Ομοσπονδίες και Εργατικά Κέντρα. Κινητοποιήσεις που δίνουν αποφασιστική απάντηση στα νέα αντιλαϊκά μέτρα και στην προσπάθεια της κυβέρνησης να τα νομοθετήσει «χωρίς να βραχεί», με τα άλλα αστικά κόμματα να στηρίζουν επί της ουσίας το στόχο της καπιταλιστικής ανάπτυξης και τις αντιλαϊκές της προϋποθέσεις.
Αυτές οι αγωνιστικές πρωτοβουλίες, με μεγάλο σταθμό την απεργία Ομοσπονδιών, Εργατικών Κέντρων και συνδικάτων την Παρασκευή, δείχνουν την πραγματική διέξοδο για τους εργαζόμενους και το λαό: Την ανασύνταξη του εργατικού κινήματος, το δυνάμωμα της Κοινωνικής Συμμαχίας, την πάλη για τις σύγχρονες λαϊκές ανάγκες, σε συμπόρευση με το ΚΚΕ, σε σύγκρουση με τα σχέδια και τη στρατηγική του κεφαλαίου».
