Τον Αύγουστο επομένως απομένει να φανεί αν θα διορθωθεί αυτό το “foul” με πολιτική χροιά και αν θα αντικατασταθεί με μία νέα προσέγγιση για τη διαμόρφωση των Δ.Σ. των νοσοκομείων.

Αξίζει να σημειωθεί πως η πολιτική αντίληψη του ΣΥΡΙΖΑ έκανε λόγο για: “... αξιακό σύστημα εισδοχής και ανέλιξης των επιστημόνων και λοιπών εργαζομένων του, καθώς και έλεγχο του, όπως και της διοίκησης και των οικονομικών του με λαϊκό έλεγχο οργανωμένο σε τοπικό επίπεδο”, έκανε λόγο για “... εισαγωγή θεσμών δημοκρατικής λήψης των αποφάσεων και των συλλογικών στοχοθετήσεων (όπως η συνέλευση του τμήματος, η τακτική συνέλευση όλων των εργαζομένων που συζητούν τα πεπραγμένα της διοίκησης, η θεσμοθετημένη παρέμβαση των τοπικών κοινωνιών κλπ), καθώς και με την διαφάνεια στον έλεγχο των δαπανών, τις προμήθειες κλπ, θα επιδιωχθεί μια συνολική υπέρβαση του τρόπου λειτουργίας των δημόσιων υγειονομικών μονάδων, με κύριο κριτήριο την ανταπόκριση στον κοινωνικό τους ρόλο”, έκανε λόγο για συμβούλια εργαζομένων στη διοίκηση κ.ο.κ.

Να διευκρινιστεί πως δεν υπάρχει κάποια οικονομική επιβάρυνση του δημοσίου πίσω από τη συμμετοχή των μελών του ΣΥΡΙΖΑ σε τέτοιες θέσεις, ωστόσο αναμφίβολα δε θα πρέπει να αντιμετωπιστεί και ως “κομματικό καθήκον”.

Και μπορούμε να απευθύνουμε δημόσια κάποια ερωτήματα:

Έγινε δημόσια και ανοικτή πρόσκληση για συμμετοχή στη διοίκηση με βάση κριτήρια εμπειρίας και γνώσεων και δεν αποδέχθηκε κανείς την πρόσκληση;

Μήπως θα έπρεπε να επιλεγούν στελέχη με καλύτερη γνώση πάνω στη διοίκηση και το management;

Προτάθηκε σε εργαζόμενους στο Νοσοκομείο (για να γίνει και πράξη επιτέλους το μότο του ΣΥΡΙΖΑ περί διοίκησης από τα κάτω, δηλαδή συμβούλια εργαζομένων) να συμμετέχουν στη διοίκηση και αρνήθηκαν; Υπάρχουν αρκετοί εργαζόμενοι και με μεταπτυχιακά στη διοίκηση εντός του Νοσοκομείου. Γιατί αγνοήθηκαν;

Θα αλλάξει η αντίληψη τον προσεχή Αύγουστο;

Εφ' όσον ήθελε να μεταφέρει “κόμμα” εντός Νοσοκομείου ο ΣΥΡΙΖΑ, για ποιους λόγους δεν επιλέχθηκαν τουλάχιστον κάποιοι αιρετοί από το λαό της Πρέβεζας (π.χ. δημοτικοί σύμβουλοι), ώστε να υπάρχει τουλάχιστον μία λαϊκή νομιμοποίηση και να μην έχει αποφασίσει ένας στενός κομματικός πυρήνας;

Π.Τ.