Τα μέτρα που απορρέουν από τη νέα δανειακή σύμβαση, το μνημόνιο 2 και τους εφαρμοστικούς νόμους που τα συνόδευσαν, σχετικά με την μείωση των μισθών των εργαζόμενων του ιδιωτικού τομέα και την κατάργηση των συλλογικών συμβάσεων, δημιουργούν μια ακραία κοινωνική και εισοδηματική πόλωση και όξυνση της εκμετάλλευσης που παίρνει παροξυσμικά χαρακτηριστικά. Οι μισθοί εκατομμυρίων εργαζόμενων κάτω από τα όρια επιβίωσης, με αποδοχές 590 και 510 ευρώ (για τους νέους) μεικτά το μήνα (!) οδηγούν στην εξαθλίωση και απαξίωση της εργατικής τάξης. Η πολιτική της συγκυβέρνησης ΠΑΣΟΚ-ΝΔ, της ΕΕ, του ΔΝΤ και του ΣΕΒ είναι καλά σχεδιασμένη.

Πέρα από τις νομοθετικές μειώσεις των μισθών, καταργεί και αυτό το δικαίωμα της συλλογικής διαπραγμάτευσης, τις κλαδικές συλλογικές συμβάσεις, επιβάλλοντας παντού την βαριά μπότα της αντεργατικής πολιτικής του κεφαλαίου, της ΕΕ και των πολιτικών τους εκπροσώπων. Με βίαιο τρόπο προωθείται ο κατακερματισμός της αγοράς εργασίας σε επίπεδο μονάδας και ατόμου, καθώς ήδη η πρακτική της εργοδοσίας -που θα ενταθεί-, είναι ο εκβιασμός της υπογραφής ατομικών συμβάσεων εργασίας, με την τρομοκρατία της ανεργίας ή της μονομερούς εφαρμογής εργασίας με 2 και 3 μέρες δουλειά την εβδομάδα και αντίστοιχες αποδοχές να κρέμεται πάνω από κάθε εργαζόμενο.

Αυτός ο κατακερματισμός, η εξατομίκευση, η διάλυση κάθε συλλογικής στάσης και διαπραγμάτευσης, είναι μια βασική πλευρά που επιδιώκει το κεφάλαιο για να εξασφαλίσει το μέλλον της κερδοφορίας του. Τα μέτρα, όπως δείχνει και η σημερινή «ερμηνευτική εγκύκλιος» του υπουργείου εργασίας, προωθούνται άμεσα και γενικευμένα, με αποτέλεσμα να ολοκληρώνεται παραπέρα η αλλαγή του εργασιακού μοντέλου που ξεκίνησε με το Μνημόνιο 1, το Μεσοπρόθεσμο και όλα τα αντεργατικά μέτρα των τελευταίων χρόνων. Αποτελούν την συνέχεια μιας στρατηγικής επίθεσης του κεφαλαίου με στόχους και σταθμούς που τελικά στοχεύουν στην επιβολή νέων συσχετισμών (ταξικών-οικονομικών, πολιτικών και ιδεολογικών) σε βάρος συνολικά της εργατικής τάξης και των εκμεταλλευόμενων και φτωχών λαϊκών στρωμάτων, μια πλήρη αναδιάρθρωση του ελληνικού (και όχι μόνο) καπιταλισμού, στην προσπάθεια να ξεπεράσει την ιστορικών διαστάσεων βαθιά κρίση του. Απέναντι σε αυτά τα μέτρα, που ακουμπάνε την καρδιά και την ουσία του προβλήματος της ζωής και του μέλλοντος εκατομμυρίων εργαζομένων, η απάντηση δεν μπορεί να είναι άλλη από την ανατροπή τους. Άμεση ανατροπή όλων των νόμων και μέτρων που επιβάλλουν την εξαθλίωση. Ανατροπή της συγκυβέρνησης που ψήφισε και εφαρμόζει τα μέτρα.

Ανατροπή και συνολικά της επίθεσης που από κοινού εξαπολύουν εργοδότες-ΣΕΒ-κεφάλαιο-τράπεζες, με τους οργανισμούς τους ΕΕ και ΔΝΤ και το πολιτικό τους προσωπικό ΠΑΣΟΚ-ΝΔ-ΛΑΟΣ και όλο το αστικό μπλοκ εξουσίας. Η ανατροπή των μέτρων και συνολικά της επίθεσης είναι σήμερα όρος επιβίωσης της κοινωνικής πλειοψηφίας, και γι΄ αυτό απαιτείται άμεσα ένα αγωνιστικό μέτωπο ρήξης και ανατροπής που συντονισμένα και αποφασιστικά θα δώσει τη μάχη. Να δυναμώσουμε τώρα την συλλογική στάση και απάντηση, σε κάθε χώρο δουλειάς, ώστε να μην περάσει καμία μείωση μισθού. Κάθε επιχείρηση, γραφείο, εργοστάσιο και κατάστημα να γίνει χώρος μάχης των συλλογικών εργατικών συμφερόντων και δικαιωμάτων.

Με γενικές συνελεύσεις παντού, με επιτροπές αγώνα, με σωματειακές επιτροπές και ταξικά σωματεία, με ίδρυση νέων συνδικάτων, να δώσουμε αποφασιστικά τη μάχη για να μην περάσει η βαρβαρότητα και ο κανιβαλισμός του κεφαλαίου. Να επιβάλλουμε αξιοπρεπείς μισθούς, εργασιακές σχέσεις και συλλογικές συμβάσεις, με κριτήριο τις ανάγκες και τα δικαιώματά μας. Τη μάχη αυτή μπορεί να τη δώσει μόνο ένα ανασυγκροτημένο, ριζικά διαφορετικό, ταξικό και αποφασιστικό εργατικό και συνδικαλιστικό κίνημα, που θα ξεπεράσει την υποταγή, την γραφειοκρατία, τον κατακερματισμό, τον στενό οικονομισμό και τον κυβερνητισμό κάθε είδους. Που θα ξεπεράσει την ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ και τις ηγεσίες των ομοσπονδιών, που έπαιξαν και παίζουν το ρόλο του συνομιλητή και «κοινωνικού εταίρου», όταν ο αντίπαλος μας τα παίρνει όλα. Ένα νέο εργατικό κίνημα που θα παλέψει με τα δικά του όργανα, στα χέρια των αγωνιζόμενων εργαζομένων, με αιτήματα και λογική ρήξης με την κυβερνητική πολιτική, ρήξης συνολικά με την επίθεση του κεφαλαίου-ΕΕ-ΔΝΤ, με στόχους ανατροπής των συσχετισμών προς όφελος της εργαζόμενης πλειοψηφίας.

Για να πάρουν οι εργαζόμενοι τον πλούτο που παράγουν και το τιμόνι της κοινωνίας στα χέρια τους. Τώρα είναι η ώρα για ένα τέτοιο νέο εργατικό κίνημα. Δεν υπογράφουμε την καταδίκη μας μέσω ατομικών συμβάσεων. Καμία μείωση μισθού! Καμία απόλυση! Συνελεύσεις παντού, συσπείρωση και πάλη σε κάθε τόπο δουλειάς για συμβάσεις, αξιοπρεπείς μισθούς και εργατικά δικαιώματα. Πανεργατική αγωνιστική και πολιτική απάντηση στην εξαθλίωση! Δουλειά-παιδεία-υγεία-δημοκρατία! Κάτω του κεφαλαίου η δικτατορία! Το μέλλον ανήκει στον κόσμο της δουλειάς. Αντικαπιταλιστική ανατροπή και σύγχρονη κομμουνιστική προοπτική, για τη ζωή και το μέλλον μας!».