“Πρώτη δεδηλωμένη επιδίωξη της επιθετικής νεοφιλελεύθερης κυβέρνησης της Ν.Δ. είναι η κατάργηση του πανεπιστημιακού ασύλου. 23 Ιούλη με κλειστές σχολές, και τις πόλεις άδειες, η βουλή θα καλεστεί να ψηφίσει το νόμο – επίθεση στα δικαιώματα των φοιτητών και των φοιτητριών, της πανεπιστημιακής κοινότητας αλλά και του συνόλου των εργαζομένων και της νεολαίας.
Δεν μας προκαλεί καμία έκπληξη.
Τα συστημικά μέσα ενημέρωσης, τα μπουμπούκια του Κυριάκου Μητσοτάκη στα Πανεπιστήμια, η ΔΑΠ – ΝΔΦΚ και όλος ο ακροδεξιός συρφετός αλυχτάνε ολημερίς και ολονυχτίς για τα «φαινόμενα ανομίας» και το άσυλο που δήθεν τα αναπαράγει. Το πανεπιστημιακό άσυλο βρέθηκε στο επίκεντρο της προεκλογικής ατζέντας, ως η μητέρα των μαχών και η σύγκρουση δυο κόσμων.
Όντως δύο κόσμοι συγκρούονται…Συγκρούεται ο κόσμος της εργασίας, της νεολαίας και των δικαιωμάτων τους, με τον υστερικό πόθο της αστικής τάξης να ξεμπερδεύει με την δημόσια δωρεάν παιδεία και ότι την διασφαλίζει. Σε καμία περίπτωση ο ένας από τους δύο πόλους δεν είναι ο ΣΥΡΙΖΑ που προσπαθεί διακαώς να αυτοπαρουσιαστεί ως υπερασπιστής του ασύλου. Άλλωστε η πολιτική που ο ίδιος υλοποίησε ήταν μια ουσιαστική συνέχεια του νομοσχεδίου της Διαμαντοπούλου, όπως έδειξε και το πόρισμα Παρασκευόπουλου. Οι δηλώσεις της Τζάκρη, περί ιστορικής υποχρέωσης του ΣΥΡΙΖΑ να υπερψηφίσει το νομοσχέδιο της ΝΔ για το άσυλο δεν αποτελούν μια ανορθογραφία στο εσωτερικό του ΣΥΡΙΖΑ. Το αντίθετο. Προβάλλουν την πραγματική βαθιά συστημική ταυτότητα του ΣΥΡΙΖΑ – προάγγελος της “υπεύθυνης προγραμματικής” αντιπολίτευσης που δήλωσε ότι θα κάνει.
Το πανεπιστημιακό άσυλο παρουσιάζεται ως ένα άντρο ανομίας και παραβατικότητας.
Η επίθεση του κράτους στις δομές των Πανεπιστημίων υλοποιείται και ολοκληρώνεται από το μακρύ χέρι του παρακράτους. Όταν οι αγέλες των μαφιόζων και των ναρκεμπόρων επιτέλεσαν τον ρόλο τους στο gentrification και στην τουριστικοποίηση των γειτονιών της Αθήνας, μεταφέρθηκαν ως δια μαγείας έξω από τα πανεπιστημιακά ιδρύματα, προκειμένου να δημιουργηθεί ένα κλίμα κινδύνου και να νομιμοποιηθούν οι φωνές που θέλουν την αστυνομία να πάρει μέτρα. Αυτή η εικόνα αλληλοσυμπληρώνεται με την πάγια υποχρηματοδότηση της παιδείας ( η οποία αυξάνεται καθώς νέα ποσοστιαία πτώση κατά 10% του ΑΕΠ για την παιδεία, μας αφήνει αμανάτι ο ΣΥΡΙΖΑ) και αποτελούν τους πραγματικούς ενόχους για την σημερινή εικόνα των ιδρυμάτων.
Όμως η στόχευση τους είναι ξεκάθαρη.
Αλλού στοχεύουν οι άναρθρες κραυγές περί βίας και ανομίας. Θέλουν να καταργήσουν το άσυλο των λαϊκών αγώνων και του φοιτητικού κινήματος, για να επιβάλλουν τις πιο βαθιά ταξικές αντιδραστικές αλλαγές στην εκπαίδευση, για να κάνουν ένα πανεπιστήμιο για λίγους και εκλεκτούς. Για να επιβάλλουν δίδακτρα και στις προπτυχιακές σπουδές, για να συνεχίσουν την υποχρηματοδότηση οδηγώντας τις βασικές σπουδές σε μαρασμό. Για να κάνουν τα πτυχία μας κουρελόχαρτα και εμάς φτηνό ευέλικτο εργατικό δυναμικό γα εκμετάλλευση. Για να εγκαθιδρύσουν ένα δικό τους επιχειρηματικό άσυλο. Ένα άσυλο για τις επιχειρήσεις που θα μπορούν να εκμεταλλεύονται την έρευνα του δημόσιου πανεπιστημίου και να δίνουν ένα ψίχουλο στους ερευνητές. Άσυλο για τους εργολάβους που θα αναλαμβάνουν όλο και περισσότερο διοικητικές λειτουργίες στα πανεπιστήμια, έχοντας εργαζόμενους σκληρά εκμεταλλευόμενους. Άσυλο για τους καθηγητάδες που παίρνουν μίζες, ζητάνε φακελάκια για να βάλουν βαθμούς και παρενοχλούν φοιτήτριες. Στο δικό τους επιχειρηματικό άσυλο κανείς δεν θα μπορεί να αντισταθεί, δεν θα μπορεί να σηκώσει κεφάλι!
Οι δομές και οι πολύμορφοι αγώνες του φοιτητικού και ευρύτερα νεολαιίστικου κινήματος, οι αγώνες των εργαζομένων στα Πανεπιστήμια και η διαφορετική αφήγηση που κυοφορείται ακόμα και σήμερα – έστω και υπόγεια- στο εσωτερικό των Πανεπιστημίων είναι η πραγματική τους στόχευση.
Αφήγηση της ρήξης και της ανατροπής. Αφήγηση που περιέχει φωτογραφίες από το μέλλον μιας γενιάς που δεν αντέχει άλλο, και θέλει να ανατρέψει τις πολιτικές της βαρβαρότητες, που στο σύνολο τους οι κυβερνήσεις μαζί με την Ε.Ε. υλοποιούν.
Αφήγηση που ζει και αναπαράγεται μέσα από την συλλογική πάλη και ζύμωση στις γενικές συνελεύσεις, στις πολιτιστικές ομάδες, στα στέκια των φοιτητών και των φοιτητριών. Αφήγηση που τελικά παλεύει για όλα αυτά που δεν ακούγονται πουθενά: για την πραγματική δημόσια και δωρεάν παιδεία, ενάντια στους ταξικούς φραγμούς και στην επιχειρηματική λειτουργία των πανεπιστημίων.
Η παραπάνω ανορθογραφία παρουσιάζεται εντέχνως ως ανομία.
Η κατάργηση του ασύλου, αποτελεί την ονείρωξη του πιο συντηρητικού κομματιού της κοινωνίας. Φαντασιώνονται για καταστολή των καταλήψεων, για είσοδο των ΜΑΤ κατά τη διάρκεια των Γενικών Συνελεύσεων, για face control και φακέλωμα του συνόλου της ακαδημαϊκής κοινότητας. Αυτό κρύβεται – όχι ιδιαίτερα επιτυχημένα- πίσω από την κατάργηση του πανεπιστημιακού ασύλου: όποιος και όποια αντιστέκεται, θα πατάσσεται.
Εμείς από πλευράς μας τους ανακοινώνουμε το εξής.
Το άσυλο το υπερασπιζόμασταν, το υπερασπιζόμαστε και θα το υπερασπιζόμαστε είτε έχει την θεσμική κατοχύρωση ενός νόμου είτε όχι. Ως μέλη της νΚΑ και του ΝΑΡ για την Κομμουνιστική Απελευθέρωση, μέσα από τις γραμμές της ΕΑΑΚ και των μαχητικών φοιτητικών συλλόγων θα δώσουμε τη μάχη για την υπεράσπιση του πανεπιστημιακού ασύλου. Όσες εφόδους των ΜΑΤ στα Πανεπιστημιακά ιδρύματα και αν ονειρεύονται, εμείς τους ανακοινώνουμε το εξής:
Ας κοπιάσουν…”.
