Από το 2010, ο δείκτης περιφερειακής ανταγωνιστικότητας της ΕΕ (RCI) μετρά τους κύριους παράγοντες ανταγωνιστικότητας για όλες τις περιφέρειες, σε όλη την Ευρωπαϊκή Ένωση. Ο Δείκτης μετρά, με ένα πλούσιο σύνολο δεικτών, την ικανότητα μιας περιοχής να προσφέρει ένα ελκυστικό περιβάλλον για τις επιχειρήσεις και τους κατοίκους για να ζήσουν και να εργαστούν. Η έκδοση του 2022 βασίζεται σε μια ενημερωμένη μεθοδολογία και ως εκ τούτου αναφέρεται ως RCI 2.0.

Σε σχέση με το 2016 και το 2019 (δείτε ΕΔΩ και ΕΔΩ) η Περιφέρεια Ηπείρου φαίνεται να έχει ανέβει κάποιες θέσεις, ωστόσο αυτό είναι εντελώς πλασματικό, καθώς αφ' ενός άλλαξε η διάρθρωση ορισμένων περιφερειών και μειώθηκε ο αριθμός και αφ' ετέρου, παρατηρήθηκε μία μεγάλη υπανάπτυξη ορισμένων περιφερειών της Ρουμανίας, αλλά και της νότιας Ιταλίας, όπως π.χ. η Καλαβρία που βρίσκεται σε χαμηλότερη θέση από την Ήπειρο.

Τα δομικά προβλήματα της Περιφέρειας Ηπείρου παραμένουν τα ίδια, παρά το γεγονός ότι υπήρξε μέσω του ΠΕΠ 2014-2020, πακτωλός εκατομμυρίων ευρώ και στην Ήπειρο για να επιτευχθεί η περιβόητη συνοχή.

Τα βασικά συμπεράσματα της έκθεσης είναι συγκεκριμένα. Τεράστιες ενδοπεριφερειακές ανισότητες με το κέντρο να αναπτύσσεται ανισομερώς σε σχέση με τις άλλες περιφερειακές ενότητες. Κάτι που βέβαια παρατηρείται σε όλη την Ευρώπη ως φαινόμενο και όχι μόνο στην Ήπειρο και την Ελλάδα. Επιπλέον η Ήπειρος στην πλειοψηφία των τομέων είναι πολύ χαμηλότερα από τον ευρωπαϊκό μέσο όρο.

Τα βασικά πλεονεκτήματα της Ηπείρου, εκεί που η Ήπειρος ξεπερνά τον ευρωπαϊκό μέσο όρο είναι δύο:

• Το σύστημα υγείας, το ΕΣΥ, που παρά τα σοβαρά προβλήματά του σε στελέχωση παρέχει υψηλού επιπέδου ιατρικές υπηρεσίες και σε χαμηλό κόστος. Αποτελεί το πολύ δυνατό “χαρτί” της Ηπείρου. Φανταστείτε δηλαδή στην περίπτωση που ενισχυθούν τα περιφερειακά νοσοκομεία, τι πλεονέκτημα δυνατότητας ολιστικής ανάπτυξης θα αποκτήσει η περιοχή...
• Η επιχειρηματική πολυπλοκότητα και καινοτομία, κάτι που ωστόσο αποτελεί πλασματικό δείκτη για την Ήπειρο, καθώς όντως 7-10 μεγάλες επιχειρήσεις της Περιφέρειας Ηπείρου (στον πρωτογενή τομέα και τον τουρισμό) έχουν αναπτυχθεί στο μέγιστο βαθμό, πανελλαδικά και πανευρωπαϊκά, ενώ η συντριπτική πλειοψηφία των μικρομεσαίων επιχειρήσεων δεν τα έχει καταφέρει.

Ακόμη ένα στοιχείο όπου η Ήπειρος δεν ξεπερνά τον ευρωπαϊκό μέσο όρο, ωστόσο το σκορ της είναι πολύ υψηλό είναι στα υψηλά επίπεδα ανώτατης εκπαίδευσης. Αξίζει δηλαδή η Ήπειρος να επενδύσει στο ανθρώπινο δυναμικό της, με βάση και τα στοιχεία, κάτι φυσικά που δυστυχώς δεν είναι κατορθωτό μέχρι και σήμερα.

Όσον αφορά τους θεσμούς, την μακροοικονομία, την αγορά εργασίας, την τεχνολογική πρόοδο και την καινοτομία, η Ήπειρος δυστυχώς υστερεί σημαντικά σε σχέση με τον ευρωπαϊκό μέσο όρο.

Δύο στοιχεία όμως είναι αυτά που φανερώνουν ανυπέρβλητα εμπόδια για την ανάπτυξη. Το ένα είναι οι υποδομές, όπου η υστέρηση της Ηπείρου είναι μεγάλη σε σχέση με την υπόλοιπη Ευρώπη και το δεύτερο είναι η “μικρή αγορά”, η οποία για να παραχθεί πλούτος και να “ανοίξει” χρειάζεται ένα πολύ στοχευμένο πλέγμα οικονομικών πολιτικών. Και κυρίως προσεκτικό σχεδιασμό του ΕΣΠΑ της Περιφέρειας Ηπείρου.