«Και φυσικά το ΠΑΜΕ Εκπαιδευτικών δεν είναι συνένοχο. Είναι απών.

1)Το ΠΑΜΕ άπλωσε αμέσως χέρι βοηθείας στην Κυβέρνηση πριν τις γιορτές όταν ψηφίζονταν οι αλλαγές, λέγοντας ότι δεν θέλει απεργία στις εξετάσεις αποχωρώντας από τη μάχη που οδήγησε στο «φόνο», ενισχύοντας τον κοινωνικό αυτοματισμό που ήθελε να στήσει η Κυβέρνηση, συμμαχώντας με τα πιο συντηρητικά αντανακλαστικά της κοινωνίας.

2)Όταν προκηρύχτηκε απεργία από την ΟΛΜΕ στις 17/5, το ΠΑΜΕ άπλωσε και το άλλο χέρι στην Κυβέρνηση προτείνοντας απεργία στην ΑΔΕΔΥ στις 13/5!!! Μια απεργία που ψηφίστηκε και από ΠΑΣΚΕ-ΔΑΚΕ. Αφήνοντας τους εκπαιδευτικούς μόνους τους. Μια κίνηση καθαρά απεργοσπαστική συμπλέοντας μ` αυτούς που κατηγορεί.

3)Η αριστερά της εκπαίδευσης θα έπρεπε να βγει μπροστά στην απεργία. Και η Κυβέρνηση θα αντιμετώπιζε την πιο σοβαρή κρίση της. Η κοινωνία θα τοποθετούνταν (ήταν ήδη πολιτικά πολωμένη) κυρίως πολιτικά.
Έτσι χτίζονται οι συμμαχίες στο καμίνι του κινήματος. Μόνο οι Παρεμβάσεις υπερασπίσθηκαν από την αρχή μέχρι το τέλος την απεργία. Αυτό έδειξαν και οι ψήφοι που ήταν υπέρ της απεργίας στη συνέλευση των προέδρων.

4)Έρχεται τώρα το ΠΑΜΕ μετά το κλείσιμο της απεργίας από ΠΑΣΚ-ΔΑΚΕ-ΣΥΝΕΚ ( παράταξη του ΣΥΡΙΖΑ) να το παίξει ήρωας. Αυτοί που μένουν απ` έξω και κατόπιν ψάχνουν την δικαίωση τους στην υποχώρηση του κινήματος σκυλεύουν το εκπαιδευτικό κίνημα.

5)Λείπατε συνάδελφοι του ΠΑΜΕ και φτάσατε να ψάχνετε τον ψήφο σας στις συνελεύσεις των ΕΛΜΕ.

6)Οι εκπαιδευτικοί δεν τρώνε κουτόχορτο….».