ΕΡΓΑΤΟΫΠΑΛΛΗΛΙΚΟ ΚΕΝΤΡΟ Ν. ΠΡΕΒΕΖΑΣ

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

                14/11/2013

                                        17 ΝΟΕΜΒΡΗ- 40 ΧΡΟΝΙΑ ΜΕΤΑ

   Στις 17 Νοέμβρη συμπληρώνονται 40 χρόνια από την λαϊκή εξέγερση του πολυτεχνείου.40 χρόνια μετά, στην Ελλάδα της τρόικας και των μνημονίων η ιστορία παρουσιάζει τραγικές ομοιότητες. Και αν η βία των τανκς φαντάζει μακρινή, όλοι μας ζούμε τη σύγχρονη βία της ανεργίας, της εργασιακής ανασφάλειας, της ασφυκτικής καθημερινότητας. Σε μια Ελλάδα που ψηφίζονται πραξικοπηματικά μνημόνια, που βρίσκεται υπό τη διεθνή επιτήρηση της ΕΕ και του ΔΝΤ, που κυβερνήσεις “εθνικής σωτηρίας” έρχονται και παρέρχονται η μία χειρότερη από την άλλη, που το μέλλον του λαού φαντάζει αβέβαιο.

  Η μεγαλύτερη ομοιότητα όμως είναι ο τρόπος με τον οποίο προσπαθούν να μας πείσουν ότι ο δρόμος που ακολουθείται είναι η μόνη επιλογή και ότι το μόνο που έχουμε να κάνουμε είναι να υπομένουμε καρτερικά και ήρεμα αφού όλα γίνονται για το καλό μας. Κι αν κάποιος το αμφισβητήσει, διώξεις, καταστολή και συκοφάντηση επιστρατεύονται για την διασφάλιση της “ομαλής” πορείας της χώρας. 

  Σε αυτό το φόντο λοιπόν, το σύνθημα “ΨΩΜΙ – ΠΑΙΔΕΙΑ – ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ’’ είναι πιο επίκαιρο από ποτέ. Γιατί και σήμερα ο λαός έχει την ανάγκη, , να διεκδικήσει ΨΩΜΙ για δουλειά και ζωή με αξιοπρέπεια, ΠΑΙΔΕΙΑ για το καθολικό δικαίωμα στην δημόσια και δωρεάν εκπαίδευση, ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ για να μπορεί να έχει λόγο και να καθορίζει ο ίδιος την καθημερινότητα του.

  H επέτειος αυτή σηματοδοτεί μια καινούργια πορεία για τη χώρα και αποτελεί σύμβολο του εκδημοκρατισμού ,την έμπρακτη αντίδραση σύσσωμου του ελληνικού λαού και ειδικά της νεολαίας σε κάθε μορφή αυταρχισμού. Είναι η μέρα που τιμάμε εκείνους που αγωνίστηκαν για να απολαμβάνουμε σήμερα τα αγαθά μιας δημοκρατικής και ευνομούμενης κοινωνίας. Ο αγώνας για τη Δημοκρατία δεν έχει αποχρώσεις ,δεν μπαίνει σε καλούπια ,δε χωράει σε λογικές αντιπαραθέσεων για το ποιός είναι πιο αγωνιστής και επαναστάτης. Είναι κοινή κατάκτηση όλου του ελληνικού λαού. Σήμερα 40 χρόνια μετά πιστεύουμε πως η διαφύλαξη των δημοκρατικών θεσμών είναι πάντα επίκαιρη και είναι χρέος όλων μας πέρα και πάνω από μικροπολιτικές λογικές και συμφέροντα.

  Αγώνας λοιπόν για να ανατραπούν τα μνημόνια και η πολιτική που μας επιβάλλει τη φτώχεια και την ανεργία, που μας εξαναγκάζει στη μετανάστευση, που κλείνει σχολεία και διαλύει νοσοκομεία, που σπρώχνει κόσμο στην αυτοκτονία, που στερεί τα φάρμακα, τη θέρμανση, ακόμη και το φαγητό από χιλιάδες συνανθρώπους μας. Αγώνας ενάντια στο σύστημα που τα γεννάει όλα αυτά!

  Για όλα αυτά, όσο θα υπάρχει φτώχεια, δυστυχία, καταπίεση και εκμετάλλευση η εξέγερση του Πολυτεχνείου του 1973 θα είναι επίκαιρη, θα μας εμπνέει και θα μας οδηγεί στον αγώνα για μια ανθρώπινη ζωή!

 To Εργατοϋπαλληλικό Κέντρο Ν. Πρέβεζας και τα πρωτοβάθμια σωματεία καλούν τους εργαζόμενους, τους άνεργους, τους συνταξιούχους, τους νέους και τις νέες να συμμετάσχουν μαζικά στην εκδήλωση της Κυριακής 17ης Νοεμβρίου και ώρα 11:00 π.μ. στην Θεοφάνειο.

                                                                                                                         ΓΡΑΜΜΑΤΕΙΑ ΤΥΠΟΥ

ΤΟ ΠΡΕΒΕΖΑΣ-ΛΕΥΚΑΔΑΣ του ΚΚΕ

Για τα 40 χρόνια από την εξέγερση στο Πολυτεχνείο

Ο ηρωικός ξεσηκωμός του λαού και της νεολαίας στο Πολυτεχνείο το Νοέμβρη του 1973 συνεχίζει να φλογίζει τις καρδιές όλων όσοι δεν βολεύονται με την αδικία, τη βαρβαρότητα που φέρνουν στο λαό και τη νεολαία η πολιτική και η εξουσία που υπηρετεί τα μονοπώλια, η Ευρωπαϊκή Ενωση, τα κόμματά τους.

Συμβολίζει το λαϊκό ξεσηκωμό ενάντια στη στρατιωτική δικτατορία, αναδεικνύοντας και τις βαθύτερες αιτίες για την επιβολή της, με συνθήματα ενάντια στο ΝΑΤΟ και τις βάσεις των ΗΠΑ στην Ελλάδα.

Ο ξεσηκωμός του Νοέμβρη του '73, η κατάληψη της Νομικής που προηγήθηκε, συνολικά η αντιδικτατορική πάλη κατά της στρατιωτικής δικτατορίας, που είχαν επιβάλει μαζί η πλουτοκρατία και το ΝΑΤΟ, αποτελούν αστείρευτη πηγή έμπνευσης και διδαγμάτων για την αξία της οργανωμένης πάλης του λαού και της νεολαίας και ενός ισχυρού ΚΚΕ, ως προϋποθέσεις που ενισχύουν την αντοχή, την αποτελεσματικότητα και την προοπτική των λαϊκών αγώνων. Η οργανωμένη πάλη, η διεθνιστική αλληλεγγύη των λαών και των σοσιαλιστικών χωρών έσπασε το κλίμα φόβου της δικτατορίας. Αντιμετώπισε τις θέσεις του συμβιβασμού και της συνδιαλλαγής με τη δικτατορία, που καλλιεργούσαν αστοί πολιτικοί της δεξιάς και του κέντρου, αλλά και ο οπορτουνισμός και αναθεωρητισμός της λεγόμενης τότε «κομμουνιστικής ανανέωσης». Ο ηρωικός ξεσηκωμός νεολαίας και εργαζομένων, παρότι δεν κατόρθωσε να ανατρέψει τη χουντική διακυβέρνηση, έδωσε ένα σημαντικό εσωτερικό και διεθνές πλήγμα στις δυνάμεις που στήριζαν τη δικτατορία. Είναι εξαιρετικά επίκαιρα και χρήσιμα τα συμπεράσματα για τη νεολαία, για το λαό που δοκιμάζονται σήμερα σκληρά από τις συνέπειες της καπιταλιστικής κρίσης και αναζητούν τη διέξοδο προς όφελός τους.

Η εκστρατεία - επιχείρηση, πολλών κομμάτων και μηχανισμών του συστήματος, να συκοφαντήσουν, να διαστρεβλώσουν, να σβήσουν την εξέγερση του Πολυτεχνείου, τον αντιδικτατορικό αγώνα και τον ιδιαίτερα σημαντικό και πρωτοπόρο ρόλο που είχαν σε αυτόν το ΚΚΕ και η ΚΝΕ, συνεχίζεται και πρέπει να απαντηθεί αποστομωτικά από τους αγωνιστές της αντιδικτατορικής πάλης, τους κομμουνιστές, από τους ριζοσπάστες, τους νέους και όλους όσοι θέλουν να μάθουν την αλήθεια.

Αποτελεί χρέος να απομονωθεί από το λαό η ναζιστική Χρυσή Αυγή, να αποκαλυφθεί η βρώμικη λάσπη που εκτοξεύει και τα τερατώδη ψέματά της υπέρ των άθλιων πρωταγωνιστών της χούντας. Να αποκαλυφθεί ότι ο αντικομμουνισμός ήταν η επίσημη ιδεολογία της στρατιωτικής δικτατορίας, αλλά και του κράτους και των αστικών κομμάτων που έστρωσαν το δρόμο για την επιβολή της.

Πρέπει να αποκρουστεί και να καταδικαστεί από το λαό η - χρηματοδοτούμενη και με προγράμματα σήμερα - εκστρατεία της ΕΕ για την προώθηση της ανιστόρητης θεωρίας των δύο άκρων, της ταύτισης του κομμουνισμού με το τέρας του ναζισμού - φασισμού που είναι γέννημα του καπιταλισμού. Να απορριφθεί και να απομονωθεί κάθε προσπάθεια και ενέργεια που επιδιώκει να ταυτίσει την εγκληματική δράση της ΧΑ με την πάλη του εργατικού - λαϊκού κινήματος. Να καταδικαστεί κάθε ενέργεια όπως η πρόσφατη δολοφονική επίθεση μπροστά στα γραφεία της ΧΑ, η οποία λειτουργεί προβοκατόρικα και δεν έχει καμία σχέση με την πάλη του λαού για την απομόνωση και το τσάκισμα της εγκληματικής ναζιστικής συμμορίας της ΧΑ.

Το ΚΚΕ είναι περήφανο για τα μέλη και στελέχη του, τους ΚΝίτες και τις ΚΝίτισσες, τους φίλους και οπαδούς του, τα μέλη της Αντι-ΕΦΕΕ, που πήραν μέρος στην αντιδικτατορική πάλη, που έμειναν όρθιοι στα κρατητήρια της Ασφάλειας, δε λύγισαν από τα βασανιστήρια στο ΕΑΤ-ΕΣΑ, στη Μπουμπουλίνας, στις φυλακές, τις εξορίες και τα στρατοδικεία, σε κάθε τόπο μαρτυρίου. Είναι περήφανο για τη δράση της ΚΝΕ, που ιδρύθηκε με απόφαση του ΠΓ στις δύσκολες συνθήκες το 1968, δίνοντας ώθηση στην οργάνωση της νεολαίας, που συνέβαλε στην ενίσχυση της λαϊκής πάλης. Για τη συμβολή του Κόμματος και της ΚΝΕ στις καταλήψεις της Νομικής και του Πολυτεχνείου, στη σκληρή πάλη για να αναπτυχθεί η αντίσταση του λαού και της νεολαίας, η διεθνιστική αλληλεγγύη στην αντιδικτατορική πάλη, για να σπάσει ο φόβος, ο συμβιβασμός και η μοιρολατρία. Είναι περήφανο που, παρά τις δύσκολες συνθήκες των διώξεων και της απαγόρευσης της δράσης του, κατόρθωσε με τη βοήθεια χιλιάδων αγωνιστών να φτάνει η φωνή του, η φωνή της αντίστασης με τον παράνομο «Ριζοσπάστη», τον «Οδηγητή», το ραδιοσταθμό της «Φωνής της Αλήθειας», τις προκηρύξεις και τα τρικ, στον απλό κόσμο που δεινοπαθούσε από τη χούντα και την πλουτοκρατία.

Στα χρόνια που ακολούθησαν από την αποκατάσταση του αστικού κοινοβουλευτισμού τον Ιούλη του 1974 έως σήμερα, οι οικονομικές και πολιτικές εξελίξεις έδειξαν πιο καθαρά ότι η εργατική τάξη και τα λαϊκά στρώματα, η νεολαία τους - μαθητική, σπουδάζουσα και εργαζόμενη - πλήττονται όχι μόνο από ορισμένες μορφές της εξουσίας του κεφαλαίου, όπως τα στρατιωτικά ή πολιτικά πραξικοπήματα, η φασιστική διακυβέρνηση, αλλά και από την αντεργατική - αντιλαϊκή πολιτική κάθε αστικής διακυβέρνησης. Αυτό που αποδεικνύεται είναι ότι η εξουσία του κεφαλαίου καταφεύγει σε τέτοια πραξικοπήματα, σε αναστολή της «δικής» της «Δημοκρατίας», όταν βρίσκεται αντιμέτωπη με πρόσθετες δυσκολίες που σχετίζονται και με τη θέση της σε ιμπεριαλιστικές συμμαχίες, με τη διεκδίκηση επέκτασης ή αμφισβήτηση της επιρροής της στην περιοχή. Αυτά επιβεβαιώνει και η εμπλοκή της τότε στο Κυπριακό.

Το ιστορικό δίδαγμα για το λαό είναι ότι πρέπει: Να υπερασπίζεται τα δικά του δικαιώματα ανεξάρτητα από τις αστικές επιδιώξεις και αντιθέσεις. Να οργανώνει την πάλη του με στόχο την κατάκτηση της δικής του εξουσίας, της εργατικής-λαϊκής εξουσίας.

Οι αστικές πολιτικές δυνάμεις πριν την επιβολή του χουντικού πραξικοπήματος το 1967 έχουν ευθύνη γι' αυτήν την εξέλιξη.

Ευθύνη έχουν και οι δυνάμεις εκείνες, όπως οι οπορτουνιστικές, γιατί εμποδίζουν την αυτοτελή οργάνωση και πάλη του εργατικού κινήματος ενάντια σε οποιαδήποτε μορφή καπιταλιστικής, εκμεταλλευτικής εξουσίας.

Αν και η Ιστορία δεν επαναλαμβάνεται, δίνει συμπεράσματα που ισχύουν για σχετικά ανάλογες καταστάσεις.

Σήμερα, στο έδαφος της παρατεταμένης οικονομικής κρίσης, έχει γεννηθεί η ανάγκη της καπιταλιστικής εξουσίας να αναμορφώσει το πολιτικό της σύστημα, να αντικαταστήσει τα φθαρμένα κόμματα της αστικής διακυβέρνησης με νέα. Σε αυτό το έδαφος, τείνουν να διαμορφωθούν και νέα «κεντρο-δεξιά» και «κεντρο-αριστερά» σχήματα, αλλά και να αξιοποιηθεί η ναζιστική εγκληματική δράση της ΧΑ.

Το ΚΚΕ καλεί τις νέες, τους νέους, τους εργαζόμενους να τιμήσουν τους νεκρούς του Πολυτεχνείου το 1973 και τους χιλιάδες αλύγιστους αγωνιστές, μαθαίνοντας την αλήθεια και παίρνοντας στα δικά τους χέρια τη σημαία της πάλης για τα δικαιώματα, το δίκιο και την απελευθέρωση της εργατικής τάξης, του λαού, της χώρας από τα δεσμά των μονοπωλίων, της ΕΕ και του ΝΑΤΟ. Το καπιταλιστικό σύστημα, οι ιμπεριαλιστικοί οργανισμοί που στηρίζονται από την κυβέρνηση και τη σύγχρονη σοσιαλδημοκρατία μόνο δεινά και φτώχεια δίνουν στο λαό. Ο καπιταλισμός και η ΕΕ ούτε εξανθρωπίζονται, ούτε μετεξελίσσονται υπέρ του λαού, όπως ισχυρίζεται ο ΣΥΡΙΖΑ. Αυτό επιβεβαιώνει η ενιαία και καθολική αντιλαϊκή επίθεση σε όλα τα καπιταλιστικά κράτη ανεξαρτήτως του χρέους, της ύπαρξης μνημονίων και του είδους της διαχείρισης.

Ο λαός μπορεί να γίνει ισχυρός μόνο όταν είναι οργανωμένος και παλεύει αποφασιστικά για το δίκιο του. Οταν γνωρίζει την ιστορία και έχει βγάλει σωστά συμπεράσματα, έχει χειραφετηθεί από την ιδεολογία και την πολιτική των κομμάτων του συστήματος και της ΕΕ.

Αυτός είναι ο δρόμος για να αποκρούσει και να βάλει τέλος στα βάρβαρα μέτρα που συνεχώς του επιβάλλουν οι κυβερνήσεις που υπηρετούν την καπιταλιστική κερδοφορία, για να μην πληρώνει τις συνέπειες της καπιταλιστικής κρίσης, αλλά και της όποιας καπιταλιστικής ανάπτυξης που τρέφεται από την εκμετάλλευση των εργαζομένων, γεννάει τη μαζική φτώχεια και εξαθλίωση.

Το ΚΚΕ σήμερα καλεί σε συστράτευση και συμπόρευση για να δυναμώσει τώρα η λαϊκή συμμαχία μεταξύ της εργατικής τάξης, των φτωχών λαϊκών στρωμάτων της πόλης και της υπαίθρου, των νέων και των γυναικών των λαϊκών οικογενειών για τη ριζική ανατροπή, την κοινωνικοποίηση των μονοπωλίων, τη διαγραφή όλου του χρέους, την κατάργηση των μνημονίων, την αποδέσμευση της χώρας από την ΕΕ, το ΝΑΤΟ, όλες τις ιμπεριαλιστικές ενώσεις, για την εργατική - λαϊκή εξουσία.

Σαράντα χρόνια μετά το Πολυτεχνείο του 1973, το ΚΚΕ συνεχίζει τον αγώνα για να βγουν δυναμικά στο προσκήνιο ο λαός και η νεολαία, να οικοδομήσουν γερό λαϊκό κίνημα με αντικαπιταλιστική - αντιμονοπωλιακή γραμμή για να απαλλαγούν από τη φτώχεια, την καταπίεση και τα δεινά της κρίσης. Με το ΚΚΕ δυνατό, στήριγμα του λαού, με την αυτοθυσία των κομμουνιστών, την προσφορά και την πρωτοπόρα δράση, όπως πάντα στην ιστορία του λαϊκού κινήματος, να ανοίξει ο δρόμος για τη χειραφέτηση του λαού. Αυτές είναι προϋποθέσεις για να σπάσει η μοιρολατρία που καλλιεργεί το σύστημα, να μπολιαστεί με πείρα η οργάνωση του λαού για να νικήσει. Σήμερα, παρά τις δυσκολίες που έφεραν οι ανατροπές, ο σοσιαλισμός είναι επίκαιρος και αναγκαίος όσο ποτέ άλλοτε. Τον φέρνει στο ιστορικό προσκήνιο η μεγάλη αντίφαση του καπιταλιστικού συστήματος. Η αντίφαση, που ήδη υπάρχει και θα γιγαντώνεται, ανάμεσα στα εκατομμύρια εργαζομένων που παράγουν τον πλούτο από τη μια μεριά, και από την άλλη τα μονοπώλια, την καπιταλιστική ιδιοκτησία που τον ιδιοποιείται συνθλίβοντας λαϊκές ανάγκες, αξίες και ζωές. Ο σοσιαλισμός είναι η μόνη απάντηση στις κρίσεις, στους πολέμους, στη βαρβαρότητα του καπιταλισμού που βιώνει ο ελληνικός λαός και η νεολαία.

ΟΛΟΙ στην ΕΚΔΗΛΩΣΗ του ΠΑΜΕ, της ΠΑΣΥ, του ΜΑΣ, της ΠΑΣΕΒΕ, της ΟΓΕ και των ταξικών σωματείων την Κυριακή 17 Νοέμβρη στις 5μ.μ στο Μνημείο Ελευθερίας και στις 5.30 μπροστά στη Θεοφάνειο  

40 χρόνια μετά την εξέγερση του Νοέμβρη…

…από τις μέρες που φοιτητές και μεγάλο τμήμα του λαού και της νεολαίας συγκρούστηκαν με  τη χούντα των συνταγματαρχών που υπεράσπιζε τα συμφέροντα των μεγαλοεπιχειρηματιών, βγάζουμε συμπεράσματα: Ο λαός και η νεολαία δεν μπορούν να μένουν θεατές στη σφαγή τους. Με την αποφασιστική, οργανωμένη δράση τους μπορούν να βάλουν τη δική τους σφραγίδα στις εξελίξεις, να επιβάλουν το δίκιο τους με τη δική τους δύναμη, χωρίς να περιμένουν σωτήρες.

Η δικτατορία, ήταν ένα καθεστώς τρόμου με εξορίες, βασανιστήρια, φυλακές, εκτελέσεις. Όμως όλη η 7χρονη αντιδικτατορική πάλη του λαού, ο  ξεσηκωμός του Πολυτεχνείου απέδειξαν πως κανένας αντιδραστικός μηχανισμός όσο κι αν εμφανίζεται παντοδύναμος και αιώνιος, δεν μπορεί να αναμετρηθεί με την υπεροχή του οργανωμένου εργατικού-λαϊκού κινήματος.

Ο δικός μας Νοέμβρης είναι η συνέχεια της οργάνωσης για ρήξη και ανατροπή

…με την κυβέρνηση, την ΕΕ, τα μονοπώλια. Για να παρεμποδίσουμε το τσάκισμα της ζωής και του μέλλοντός μας. Για την συνολική ανατροπή της αντιλαϊκής πολιτικής.

Οι ανάγκες μας για μόνιμη και σταθερή δουλειά με αξιοπρεπείς μισθούς και δικαιώματα, για δωρεάν Υγεία, ξεκούραση κι ασφάλεια για το μέλλον, η ανάγκη του λαού μας για επιστήμη και έρευνα προς όφελός του, για δωρεάν σπουδές δεν χωράνε στα πλαίσια της ΕΕ και της κυριαρχίας των μονοπωλίων.

Κρατάμε ψηλά το κεφάλι! Λαός και νεολαία φοβισμένοι σημαίνει θυσίες χωρίς τέλος. Αντίθετα κανένας μηχανισμός, καμιά εξουσία, όσο ισχυρή και αν φαίνεται, δεν μπορεί να υποτάξει και να νικήσει έναν αποφασισμένο και οργανωμένο λαό.

Κάνουμε στην άκρη τις φωνές της υποταγής και της ενσωμάτωσης που μιλούν για καλύτερη διαπραγμάτευση με τους δυνάστες του λαού. Είναι αυταπάτη ότι με άλλους καλύτερους διαχειριστές χωρίς και αυτοί να συγκρουστούν με την ΕΕ και τα μονοπώλια, θα ζήσουμε καλύτερα, θα γίνει η ευρωπαϊκή λυκοσυμμαχία «αρνάκι».

Η πάλη για τα δημοκρατικά δικαιώματα και τις ελευθερίες του λαού πρέπει να είναι στοιχείο της πάλης ενάντια στην πολιτική που διαλύει κάθε δικαίωμα για τα συμφέροντα των μονοπωλίων και της εξουσίας τους. Η καταστολή, τα ΜΑΤ που επεμβαίνουν όπου αναπτύσσεται αγώνας, οι επιστρατεύσεις, οι διώξεις συνδικαλιστών και απεργιών, οι εισαγγελείς στα πανεπιστήμια, η κατάργηση του ασύλου, η αξιοποίηση (είτε με «άπλωμα» είτε με «μάζεμα») των ναζιστών της Χρυσής Αυγής και οι προβοκατόρικες ενέργειες που στρέφονται ενάντια στο λαϊκό κίνημα, γίνονται ακριβώς για να περνά σαν οδοστρωτήρας η αντιλαϊκή πολιτική.

Τα μηνύματα του Νοέμβρη του ’73, αποτελούν αστείρευτη πηγή έμπνευσης και διδαγμάτων για την αξία της οργανωμένης πάλης του λαού και της νεολαίας.

Δεν πρέπει να περάσει η απογοήτευση, ο συμβιβασμός, η λογική ότι οι αγώνες δεν φέρνουν αποτελέσματα.

Πρέπει να δώσουμε μαζική απάντηση με την οργανωμένη πάλη των εργαζομένων και των λαϊκών στρωμάτων, να δυναμώσει ο αγώνας μας με όλες τις μορφές.

Μπορούμε να βάλουμε τη δική μας σφραγίδα στις εξελίξεις, να επιβάλουμε το δίκιο μας με τη δική μας δύναμη, χωρίς να περιμένουμε σωτήρες.

ΟΛΟΙ στην ΕΚΔΗΛΩΣΗ του ΠΑΜΕ, της ΠΑΣΥ, του ΜΑΣ, της ΠΑΣΕΒΕ, της ΟΓΕ και των ταξικών σωματείων

την Κυριακή 17 Νοέμβρη στις 5μ.μ στο Μνημείο Ελευθερίας και στις 5.30 μπροστά στη Θεοφάνειο  

ΜΕ ΑΓΩΝΑ ΚΑΙ ΘΥΣΙΑ ΓΡΑΦΕΤΑΙ Η ΙΣΤΟΡΙΑ

Αγωνιστική Παρέμβαση εργαζομένων-ανέργων Πρέβεζας

 πορεία για το Πολυτεχνείο: Κυριακή 17/11, 11 π.μ, Θεοφάνειο

40 χρόνια έχουν περάσει από την εξέγερση του Πολυτεχνείου και την πάλη της νέας γενιάς για Δημοκρατία, Κοινωνική Δικαιοσύνη, για Ψωμί, Παιδεία, Ελευθερία.  Σήμερα, παρά την απόσταση του ιστορικού χρόνου, η εξεγερσιακή  κληρονομιά του Πολυτεχνείου παραμένει όσο ποτέ άλλοτε επίκαιρη, ιδιαίτερα στις συνθήκες που ζούμε.

Δέκα μέρες πριν την 40η επέτειο, στις 7/11, η κυβέρνηση έστειλε τα ΜΑΤ να καταλάβουν το ραδιομέγαρο της Αγ. Παρασκευής, για να σιγήσει η  αυτοδιαχειριζόμενη ΕΡΤ που οι απολυμένοι εργαζόμενοι λειτουργούσαν εδώ και 5 μήνες. Με τον ίδιο τρόπο που η χούντα εισέβαλε στο Πολυτεχνείο, η συγκυβέρνηση Ν.Δ.-ΠΑΣΟΚ διέταξε τις δυνάμεις καταστολής, τα ΜΑΤ, για να αντιμετωπίσει τον εσωτερικό εχθρό, τους εργαζόμενους, τους ανέργους που αντιστέκονται, αγωνίζονται, παλεύουν.

Λίγες μέρες πριν την 40η επέτειο, η κυβέρνηση αποφάσισε να «ξεμπερδεύει» και με τους Διοικητικούς των Πανεπιστημίων, που βρίσκονται σε ηρωική απεργία διαρκείας 10 εβδομάδων, υπερασπίζοντας τη δουλειά τους και το Δημόσιο χαρακτήρα του Πανεπιστημίου. Στις 11/11, επιδόθηκε η πρώτη παραπομπή σε αυτοδίκαιη αργία σε διοικητικούς υπάλληλους των ΑΕΙ με το επιχείρημα ότι που αρνήθηκαν να απογραφούν, ενώ απεργούσαν! 278 εργαζόμενοι διώκονται πολιτικά γιατί αρνήθηκαν να υποκύψουν στον αυταρχισμό της κυβέρνησης. Πρόκειται για την πρώτη καθαρή ποινικοποίηση του δικαιώματος της απεργίας.

Σήμερα, το σύνθημα Ψωμί-Παιδεία-Ελευθερία, ξαναγίνεται επίκαιρο όσο ποτέ άλλοτε. Θα το φωνάξουν μεθαύριο μαζί, απολυμένοι Σχολικοί Φύλακες, απολυμένες Καθαρίστριες του υπουργείου Οικονομικών, Καθηγητές σε διαθεσιμότητα, διοικητικοί των Πανεπιστημίων σε αργία, για το δικαίωμα στον αγώνα, το δικαίωμα στην απεργία διώκεται, γιατί υπάρχουν ενάμισι εκατομμύριο οι άνεργοι, νέοι χωρίς μέλλον χωρίς δικαίωμα στη δουλειά και στη ζωή.

Σήμερα, όπως και τότε, παλεύουμε. Για την ανατροπή της κυβέρνησης -Ε.Ε-ΔΝΤ και της πολιτικής τους, για ελευθερία, ψωμί, δουλειά, υπεράσπιση των δημόσιων κοινωνικών αγαθών που ξεπουλιούνται. Πιάνουμε το νήμα της εξέγερσης του Πολυτεχνείου. Γιατί, το Πολυτεχνείο ήταν στην εποχή του “άκρο”,  που δε συμβιβάστηκε με τον ελεγχόμενο “εκδημοκρατισμό” της χούντας, και επιδίωξε την πλήρη ανατροπή του χουντικού εκφασισμού, διεκδικώντας ασυμβίβαστα και ανατρεπτικά λαϊκή εξουσία.

Γι' αυτό το λόγο η επέτειος του Πολυτεχνείου συνεχίζει και σήμερα να ενοχλεί κάθε εξουσία, γι' αυτό το λόγο το Πολυτεχνείο ζει και αναπνέει μέσα από τους καθημερινούς αγώνες του λαού μας και της νέας γενιάς.

Η φετινή επέτειος του Πολυτεχνείου πρέπει και μπορεί να γίνει σημείο συνάντησης όλων των κοινωνικών και συνδικαλιστικών αγώνων. Να αποτελέσει αποφασιστικό βήμα υπεράσπισης κοινωνικών, συνδικαλιστικών και πολιτικών δικαιωμάτων που είναι υπό διωγμό, από την κυβέρνηση, την τρόικα την ΕΕ και το ΔΝΤ. Να γίνει η αρχή του τέλους της καταστροφικής πολιτικής του κεφαλαίου και όλων των πολιτικών του εκφραστών.

ΨΩΜΙ –ΠΑΙΔΕΙΑ-ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ!

Η ΛΑΜΨΗ ΤΗΣ ΑΝΑΤΡΟΠΗΣ ΕΙΝΑΙ ΠΑΝΤΟΤΙΝΗ

 H προκήρυξη του ΣΥΡΙΖΑ Πρέβεζας για την 40ή επέτειο από την εξέγερση του Πολυτεχνείου

Ψωμί, Παιδεία, Ελευθερία: 40 Χρόνια Μετά, Το Πολυτεχνείο ζει στους αγώνες του σήμερα

Η εξέγερση του Πολυτεχνείου, υπήρξε η κορυφαία στιγμή Αντίστασης απέναντι στην επτάχρονη δικτατορία. Εκείνες τις ημέρες του Νοεμβρίου του 1973, η φωνή του λαού και της νεολαίας για δημοκρατία, εθνική ανεξαρτησία και αξιοπρέπεια, έσπασε το καθεστώς φόβου, το κλίμα ηττοπάθειας και τους μηχανισμούς πολιτικού ελέγχου που είχε επιβάλλει η χούντα. Χιλιάδες νέοι άνθρωποι, φοιτητές και εργαζόμενοι, εκφράζοντας το δημοκρατικό αίσθημα της μεγάλης πλειοψηφίας του λαού,  αψήφησαν την αστυνομική βία, τις ερπύστριες των τεθωρακισμένων και τις σφαίρες των παρακρατικών. Η αιματηρή καταστολή της εξέγερσης άνοιξε τον δρόμο για την κατάρρευση του δικτατορικού καθεστώτος. 

Το Πολυτεχνείο δεν μπαίνει στα μουσεία

Το Πολυτεχνείο μπόλιασε με ριζοσπαστισμό και αυτοπεποίθηση τα κοινωνικά κινήματα της Μεταπολίτευσης, και έβγαλε τον λαό στο δημοκρατικό προσκήνιο με το αίσθημα του νικητή. Για αυτό είναι τόσοι πολλοί σήμερα οι εκπρόσωποι του πολιτικού κατεστημένου που θα ήθελαν να ξεμπλέξουν μαζί του, που θα ήθελαν να δουν την επέτειο της 17ης Νοέμβρη να εκφυλίζεται σε μια τυπικού χαρακτήρα αναμνηστική γιορτή, που καταριούνται την Μεταπολίτευση ως συμφορά για τον τόπο. Οι συμβολισμοί του Πολυτεχνείου δεν άρεσαν ποτέ στην εξουσία η οποία προτιμά πάντοτε να έχει απέναντί της έναν λαό βυθισμένο στην παραίτηση και την απάθεια, και μια νεολαία που κάθεται φρόνιμα βουλιάζοντας στην μοιρολατρία και την απαισιοδοξία. Όμως αυτή την εξέγερση δεν κατάφεραν να την εξαλείψουν από την συλλογική μνήμη, ούτε να την περιορίσουν σε «κάδρο» μιας συγκεκριμένης ιστορικής περιόδου. Σαράντα χρόνια μετά το 1973, το Πολυτεχνείο, συγκινεί και κινητοποιεί, εκπέμπει ακόμα ολοζώντανο του μήνυμα του: Η υποταγή και η απάθεια είναι ήττα. Ο κόσμος αλλάζει με αγώνες. 

Ο αγώνας του Σήμερα: Να απελευθερώσουμε την Ελλάδα από τα δεσμά του Μνημονίου.

Σήμερα η Ελλάδα διανύει τον τέταρτο χρόνο των Μνημονίων. Οι αρχικές υποσχέσεις για γρήγορη ανάκαμψη και «έξοδο στις αγορές» αποδείχτηκαν ωμή εξαπάτηση. Η εικόνα που παρουσιάζει σήμερα η ελληνική κοινωνία, είναι μια εικόνα ανθρωπιστικής καταστροφής, πρωτοφανής για χώρα που δεν βρίσκεται σε πόλεμο. Το μεγαλύτερο τμήμα της κοινωνίας – άνεργοι, εργαζόμενοι, συνταξιούχοι - εξωθείται κάτω από τα όρια αξιοπρεπούς διαβίωσης. ΟΙ μικρές επιχειρήσεις αφανίζονται. Το σύστημα κοινωνικής ασφάλισης έχει καταρρεύσει. Η ανεργία είναι ανεξέλεγκτη. Η νεολαία μεταναστεύει μαζικά.  Όλα αυτά δεν είναι αποτέλεσμα των δομικών στρεβλώσεων της ελληνικής οικονομίας. Είναι αποτέλεσμα του ίδιου του Μνημονίου και της εξαναγκαστικής καταστροφικής λιτότητας, που επιβλήθηκε στην χώρα μας, για λόγους «παραδειγματισμού» και με την συναίνεση των κυβερνήσεων Παπανδρέου, Παπαδήμου και Σαμαρά. Το χειρότερο είναι ότι όσο η πολιτική των Μνημονίων αποτυγχάνει, τόσο η τρόικα και η κυβέρνηση, για να καλύψουν την αποτυχία, υιοθετούν ακόμα σκληρότερα μέτρα. 

Να υπερασπιστούμε τη Δημοκρατία

Η κατάσταση αυτή, δημιουργεί ευθέως και πρόβλημα δημοκρατίας. Οι κοινοβουλευτικοί θεσμοί υποβαθμίζονται. Τα κατοχυρωμένα δημοκρατικά δικαιώματα αμφισβητούνται πλέον ανοιχτά. Όσοι διαφωνούν με το Μνημόνιο και υιοθετούν μορφές κοινωνικής διαμαρτυρίας, συκοφαντούνται και διώκονται ως εχθροί της κοινωνικής ειρήνης. Σήμερα Η κυβέρνηση των Μνημονίων φλερτάρει πλέον ανοιχτά με την ακροδεξιά ιδεολογία, ελπίζοντας ότι θα καταφέρει έτσι να υψώσει ανάχωμα στην Αριστερά. Η ξενοφοβία, ο κοινωνικός συντηρητισμός, η εμφυλιοπολεμική ρητορική αποτελούν πλέον επίσημη ιδεολογία της Δεξιάς του Σαμαρά, πίσω από την οποία σύρεται το διαλυμένο από τα σκάνδαλα και την πολιτική αναξιοπιστία ΠΑΣΟΚ του Βενιζέλου.

Ο κόσμος αλλάζει με αγώνες

Η απάντηση στην βαθειά οικονομική πολιτική και κοινωνική κρίση βρίσκεται στο σημερινό νόημα του Πολυτεχνείου. Ο κόσμος αλλάζει με αγώνες. Η έξοδος από την κρίση  είναι ρεαλιστική και εφικτή μόνο αν στο προσκήνιο βρίσκεται ένα μαζικό, δυναμικό και πολύμορφο κίνημα κοινωνικών αντιστάσεων. Ένα κίνημα που θα συσπειρώσει την μεγάλη κοινωνική πλειοψηφία παντού: στους χώρους δουλειάς, στις γειτονιές και την περιφέρεια, στα σχολεία και τα πανεπιστήμια. 

Σαράντα χρόνια μετά από το 1973, το Πολυτεχνείο είναι εδώ για να μας υπενθυμίζει το νόημά του και να εμπνέει τους αγώνες του σήμερα: Για την οριστική απελευθέρωση της χώρας από την θηλιά των Μνημονίων. Για την υπεράσπιση της κοινωνικής συνοχής και την προστασία των πιο αδύναμων. Για έναν εναλλακτικό δρόμο ανάπτυξης, προς όφελος της κοινωνίας και όχι του κεφαλαίου . 

Ανάγλυφη της κρισιμότητας των στιγμών είναι η εικόνα που διαμορφώθηκε τις τελευταίες ημέρες. Η παράνομη εισβολή και οι χειροπέδες στην πύλη της ΕΡΤ. Η εκ νέου και δωρεάν παραχώρηση στους μεγαλοκαναλάρχες των ψηφιακών συχνοτήτων. Οι νέες απολύσεις, οι νέοι φόροι και οι κατασχέσεις που προετοιμάζουν μαζί με τα στελέχη της τρόικας που επανήλθαν στην πιο ιταμή, αλαζονική και επιθετική παρουσία τους στην Ελλάδα, ως σύγχρονος Μολώχ που απαιτεί συνεχώς νέες θυσίες.

Και από την άλλη πλευρά, η απάντηση της κοινωνίας, ο ηρωικός και ελπιδοφόρος αγώνας των εργαζομένων της ΕΡΤ, των καθαριστριών, των κατοίκων της Χαλκιδικής, των πανεπιστημίων. Η πρόταση δυσπιστίας του ΣΥΡΙΖΑ που κατέδειξε πόσο ο βασιλιάς είναι γυμνός, που εμφάνισε ακόμη πιο αδύναμη, πιο φοβισμένη και εκτεθειμένη μπροστά στην οργή της μεγάλης πλειοψηφίας της κοινωνίας την κυβέρνηση Σαμαρά – Βενιζέλου.

Κάνουμε τα Μνημόνια Παρελθόν – Ανοίγουμε το δρόμο στην Ελπίδα

Ήρθε η ώρα της ανατροπής

Ο ΣΥΡΙΖΑ Πρέβεζας καλεί όλους και όλες, τη Κυριακή 17 Νοέμβρη στην εκδήλωση των Πρωτοβάθμιων Σωματείων Πρέβεζας για το γιορτασμό των 40 χρόνων από την εξέγερση του Πολυτεχνείου 1973.

ΔΗΜΑΡ

Σαράντα χρόνια από τη μεγαλειώδη εξέγερση του Πολυτεχνείου και ενώ η χώρα  διέρχεται τη μεγαλύτερη οικονομική και  κοινωνική  κρίση της Μεταπολίτευσης, τα αιτήματα της εξέγερσης του 73 για ισότητα και δημοκρατικά δικαιώματα,  παραμένουν ορόσημα και  περισσότερο επίκαιρα από ποτέ.   

ΝΕΟΛΑΙΑ ΠΑΣΟΚ

Συμπληρώνονται φέτος 40 χρόνια από την μεγαλειώδη εξέγερση του Πολυτεχνείου. Στις 17 Νοεμβρίου 1973 οι φοιτητές, οι εργαζόμενοι, όλοι οι Έλληνες Δημοκράτες έστειλαν με τον αγώνα και τη θυσία τους το ισχυρό μήνυμα ότι η Πατρίδα μας δεν μπορούσε να ζει άλλο κάτω από το ζυγό της χούντας των συνταγματαρχών και των εγχώριων και ξένων συμφερόντων που τη στήριζαν. Στο χώρο του Πολυτεχνείου την ημέρα εκείνη, με σύνθημα «Ψωμί – Παιδεία – Ελευθερία», γράφτηκε μία από τις ενδοξότερες σελίδες της Νεότερης Ελληνικής Ιστορίας και ξεκίνησε η αντίστροφη μέτρηση για την αποκατάσταση της Δημοκρατίας στη χώρα που τη γέννησε. Σήμερα, τέσσερις δεκαετίες μετά, η νέα γενιά τιμά αυτούς που έχυσαν το αίμα τους για την ελευθερία και ταυτόχρονα ανανοηματοδοτεί την ιστορική αυτή Επέτειο. Σε μία Ελλάδα η οποία διέρχεται τη χειρότερη πολιτική, οικονομική και κοινωνική κρίση της Μεταπολίτευσης και στην οποία φαντάσματα του παρελθόντος επιβουλεύονται καθημερινά τη Δημοκρατία, φτάνοντας ακόμη και στο σημείο να δολοφονούν όποιον αντιδρά στα σχέδιά τους, η Επέτειος του Πολυτεχνείου αποκτά δίχως αμφιβολία ξεχωριστή αξία. Κι αυτό, διότι οι νέοι Έλληνες και οι νέες Ελληνίδες διαπιστώνουν ότι η Δημοκρατία ποτέ δεν είναι δεδομένη. Όπως έλεγε και ο Ανδρέας Παπανδρέου «δεν είναι ποτέ δώρο» αλλά «αποκτάται με αγώνα κάθε μέρα, είναι θέμα Μόνιμου Αγώνα». Και φυσικά, η μέρα αυτή δεν ανήκει ούτε σε όσους επιχειρούν μέσα από έναν ανιστόρητο και φθηνό λαϊκισμό να την καπηλευτούν για δικά τους οφέλη. Η Ελλάδα μάτωσε κυριολεκτικά για να απολαύσει ένα Δημοκρατικό Πολίτευμα, έστω και με πάρα πολλές στρεβλώσεις. Χρέος όλων μας, απέναντι σε αυτούς που θυσιάστηκαν τότε, είναι όχι μόνο να διαφυλάξουμε τη Δημοκρατία αλλά και να την εμβαθύνουμε συνεχώς.