"Στην παρουσίαση των υποψηφίων του ΚΚΕ που πραγματοποιήθηκε την προηγούμενη εβδομάδα, ο κ. Κωτσαντής συνέχισε τη γνωστή και αναμασημένη λασπολογία σε βάρος μας για την παρέμβαση των δυνάμεων μας, στις κινητοποιήσεις ενάντια στην ιδιωτικοποίηση της ΔΩΔΩΝΗ.
Λίγο πριν κλείσει το 2010, η διοίκηση της Αγροτικής Τράπεζας παράλληλα με την μείωση των μισθών για τους υπαλλήλους της , εισηγήθηκε την πώληση όλων των συνεταιριστικών επιχειρήσεων που βρίσκονταν υπό τον έλεγχό της. Η κίνηση αυτή αποτέλεσε το τελευταίο στάδιο απαγκίστρωσης της ΑΤΕ από την παραγωγική διαδικασία, ανοίγοντας διάπλατα το δρόμο για την πώλησή της και της συμμετοχής της σε διάφορες ανακατατάξεις στο χρηματοπιστωτικό τομέα.
Ανάμεσα στις επιχειρήσεις αυτές ήταν και η κερδοφόρα «κρατικοσυνεταιριστική» γαλακτοβιομηχανία ΔΩΔΩΝΗ που πέρασε σε ιδιώτες. Στην ΔΩΔΩΝΗ συνιδιοκτήτες είναι και οι Ενώσεις Αγροτικών Συνεταιρισμών(ΕΑΣ) Θεσπρωτίας, Ιωαννίνων και Πρέβεζας. Η ΕΑΣ Άρτας και Πωγωνίου είχαν πουλήσει τις μετοχές τους στην ΑΤΕ για να αποκτήσει η τράπεζα τον απόλυτο έλεγχο της εταιρείας(όταν πριν 2-3 χρόνια φημολογούνταν ότι η ΔΩΔΩΝΗ μπορεί να μπει στο χρηματιστήριο το ΚΚΕ είχε πει τις μετοχές να τις πάρουν οι ΕΑΣ!!!).
Η ΑΤΕ από τη δεκαετία του 60 ξεζούμιζε τους κτηνοτρόφους και τους εργαζόμενους της επιχείρησης βάζοντας πολύ λιγότερα λεφτά σε σχέση με αυτά που έβγαζε. Ταυτόχρονα οι συνεχείς αντιδραστικές αναθεωρήσεις της Κοινής Αγροτικής Πολιτικής της Ε.Ε και η πλήρη υποταγή του αγροτικού τομέα στις καπιταλιστικές αναδιαρθρώσεις, μείωσε σημαντικά τον αριθμό των φτωχομεσαίων αγροτοκτηνοτρόφων. Ρόλο έπαιξε και ο εκφυλισμός των ΕΑΣ με ευθύνη των ΠΑΣΟΚ-ΝΔ αλλά και της κοινοβουλευτικής αριστεράς όπου τις διαχειρίστηκε (συμπεριλαμβανομένου και του ΚΚΕ).
Τη γαλακτοβιομηχανία ΔΩΔΩΝΗ την είχαν χρυσοπληρώσει οι παραγωγοί με αντάλλαγμα τις καλύτερες τιμές σε σχέση με τις υπόλοιπες βιομηχανίες (ΦΑΓΕ, ΔΕΛΤΑ κτλ), διαμορφώνοντας ουσιαστικά το «ταβάνι» πανελλαδικά στις τιμές.
Η προσπάθεια ιδιωτικοποίησης της ΔΩΔΩΝΗ είχε ξεκινήσει από την κυβέρνηση Μητσοτάκη, συνεχίστηκε από τις κυβερνήσεις Καραμανλή-Σημίτη-Παπανδρέου-Σαμαρά. Μέσα στη κόλαση των μνημονίων τα οποία αποτελούν μια ποιοτική τομή στην επίθεση των καπιταλιστών κατάφεραν τελικά να την πουλήσουν.
Όλα αυτά τα χρόνια η ιδιωτικοποίηση της ΔΩΔΩΝΗ δεν περνούσε γιατί ο αποφασιστικός αγώνας των κτηνοτρόφων τίναζε τα σχέδιά τους στον αέρα. Ένας αγώνας ανεξάρτητος από την ΠΑΣΕΓΕΣ και τη ΓΕΣΑΣΕ, ενωτικός με τη συγκρότηση επιτροπών κτηνοτρόφων σε όλη την Ήπειρο(μέσα σε αυτό το κίνημα δρούσαν συνειδητές, ημισυνειδητές, αυθόρμητες δυνάμεις με συνεχή κίνδυνο να καπελωθεί από τις ΕΑΣ , και να ηγεμονεύσουν μικροαστικές και συντεχνιακές αντιλήψεις ) . Ένας αγώνας που δεν απομονώθηκε στα στενά όρια της ΠΑΣΥ και του ΚΚΕ, το οποίο την πιο κρίσιμη στιγμή(την ώρα πώλησης του εργοστασίου) έστησε κομματικοκεντρικό συντονιστικό φορέων με τους κτηνοτρόφους απόντες, λασπολογώντας σε βάρος του ΝΑΡ και της ΑΝΤΑΡΣΥΑ λέγοντας ότι έχουν την ίδια γραμμή με το ΠΑΣΟΚ.
Η διατήρηση της ΔΩΔΩΝΗ ως κερδοφόρας κρατικοσυνεταιριστικής επιχείρησης τόσο με τις εξαγωγές όσο και με την τοπική στήριξη, ανέδειξε όλα αυτά τα χρόνια με αντιφάσεις την δυναμική των παραγωγικών δυνάμεων που φυλακίζονται στα πλαίσια των καπιταλιστικών σχέσεων παραγωγής.
Οι ΕΑΣ έπαιξαν το παιχνίδι της ΑΤΕ και έβαζαν τρικλοποδιές στον αγώνα των κτηνοτρόφων. Οι φτωχομεσαίοι αγροτοκτηνοτρόφοι της περιοχής μας είχαν κατανοήσει πως η εξυπηρέτηση των συμφερόντων τους πέρναγε μέσα από τη στήριξη της κρατικοσυνεταιριστικής λειτουργίας της ΔΩΔΩΝΗ. Μόνο που αυτή η αυθόρμητη στήριξη παρά τα αγωνιστικά χαρακτηριστικά δεν μπόρεσε εξ ολοκλήρου να μετασχηματιστεί σε συνειδητή πολιτική πράξη σύγκρουσης με τα καρτέλ, τις πολυεθνικές τροφίμων, την ΠΑΣΕΓΕΣ, την κυβέρνηση, την Ευρωπαϊκή Ένωση και το ΔΝΤ.
Ως ΝΑΡ και ΑΝΤΑΡΣΥΑ υποστηρίξαμε πως η ΔΩΔΩΝΗ δεν πρέπει να ιδιωτικοποιηθεί και ότι πρέπει να παραμείνει κρατικοσυνεταιριστική επιχείρηση, χωρίς τις ΕΑΣ αλλά με έναν πανηπειρωτικό πρωτοβάθμιο παραγωγικό συνεταιρισμό που θα παίζει καθοριστικό ρόλο.
Ο αγώνας ενάντια στην ιδιωτικοποίηση πέρναγε μέσα από τον αγώνα ενάντια στα τότε αφεντικά της εταιρείας που μεθόδευαν τη πώληση (ΑΤΕ και ΕΑΣ), με το πέρασμα των μετοχών της σε ένα ενιαίο πρωτοβάθμιο παραγωγικό συνεταιρισμό των χιλιάδων κτηνοτρόφων, δίχως δικαίωμα μεταβίβασης και πώλησης των συνεταιριστικών μερίδων.
Ο συνεταιρισμός να διοικείται από τους ίδιους τους κτηνοτρόφους, με ουσιαστική (διοικητική, οικονομική) κρατική υποστήριξη και ενεργητικό ρόλο των εργαζομένων της επιχείρησης.
Με αυτή τη λογική η οργανική συνεργασία όλων των πρωτοβάθμιων συνεταιριστικών επιχειρήσεων στην περιοχή θα αποδείκνυε ότι μπορούν να παίξουν πρωταγωνιστικό ρόλο στην ανασυγκρότηση του παραγωγικού ιστού που δεν θα χρειάζεται τον ιδιώτη-αφεντικό, που δεν θα στηρίζεται στο κέρδος αλλά στις λαϊκές και εργατικές ανάγκες.
Η πρότασή μας δεν είχε να κάνει με διαχειριστικές λογικές αλλά με την κατεύθυνση της αντικαπιταλιστικής ανατροπής και προοπτικής.
Ήταν και είναι μια ρεαλιστική πρόταση που απευθύνεται στην εργαζόμενη πλειοψηφία και όχι προς την όποια αστική κυβέρνηση ή το σύστημα. Μια πρόταση κοινωνικά αναγκαία, ένα αίτημα κρίκος που σε έφερνε σε επαφή με την αυθόρμητη θέση όλου του Ηπειρώτικου λαού ενάντια στην ιδιωτικοποίηση και έδινε κουράγιο για τη συνέχιση του αγώνα. Μια πρόταση που άνοιγε δρόμο και συσπείρωνε μάζες κτηνοτρόφων για τη συγκρότηση του μετώπου ενάντια στην ιδιωτικοποίηση το οποίο επικαλέστηκες κ. Κωτσαντή στη τοποθέτησή σου.
Γνωρίζαμε και γνωρίζουμε πολύ καλά τον αντιφατικό ρόλο που μπορούν να παίξουν οι πρωτοβάθμιοι παραγωγικοί συνεταιρισμοί ως εργαλείο στήριξης και υπεράσπισης των μικρομεσαίων παραγωγών. Δεν μπορεί να είναι σοσιαλιστικές οάσεις στα πλαίσια της αγοράς.
Οι πρωτοβάθμιοι παραγωγικοί συνεταιρισμοί δεν μπορούν παρά να είναι καπιταλιστικές επιχειρήσεις, που, όμως, ο νόμος της αξίας, «νοθεύεται» από τη στήριξη των μικρών και μεσαίων παραγωγών. Ο νόμος της αξίας πρέπει οπωσδήποτε να «νοθεύεται» και από τον εργατικό έλεγχο. Φυσικά καθοριστικό ρόλο θα παίξει το αστικό κράτος που μετατρέπεται όλο και περισσότερο (ειδικά σε περιόδους κρίσης) σε σκληρό εκφραστή των στρατηγικών επιλογών του κεφαλαίου. Αυτό το απέδειξε στην έως τώρα ιστορία της εταιρείας ΔΩΔΩΝΗ αλλά και με την στάση του απέναντι στους συνεταιρισμούς .
Η εργαζόμενη πλειοψηφία και οι φτωχομεσαίοι αγροτοκτηνοτρόφοι βιώνουν στο πετσί τους τη καπιταλιστική κρίση και υπάρχει αναγκαιότητα να οργανωθεί η αντίστασή τους. Κατά συνέπεια, οι αγώνες ενάντια στις ιδιωτικοποιήσεις σε όλους τους κλάδους πρέπει να συνδεθούν με τους εργατικούς και νεολαιίστικους αγώνες στην περιοχή και να περάσουν μέσα από τη συγκρότηση ενός κινήματος που θα διεκδικήσει την πτώση της κυβέρνησης αλλά και κάθε κυβέρνησης που εφαρμόζει αυτή τη πολιτική, τη διαγραφή του χρέους, την έξοδο από το ΔΝΤ και την Ε.Ε., την εθνικοποίηση χωρίς αποζημίωση των τραπεζών και των επιχειρήσεων στρατηγικής σημασίας, τη δήμευση της εκκλησιαστικής περιουσίας, τη μόνιμη εργασία, τον αγώνα ενάντια στις απολύσεις, τις αυξήσεις στους μισθούς, με τη θεσμοθέτηση κατώτερων εγγυημένων τιμών σε όλα τα αγροτικά προϊόντα, με την κατάργηση των επιδοτήσεων σε βιομηχάνους και μεγαλοαγρότες, ενάντια στο μητρώο αγροτών και τον ΚΑΛΛΙΚΡΑΤΗ, μείωση του κόστους παραγωγής, κατάργηση του Φ.Π.Α., πλήρη και δημόσια ασφάλιση και περίθαλψη για όλο το λαό, με μια αγροτική οικονομία που θα σέβεται το περιβάλλον, τούς παραγωγούς, τους καταναλωτές και θα στηρίζεται στην παραγωγική ανασυγκρότηση με βάση τους πρωτοβάθμιους παραγωγικούς συνεταιρισμούς. Όλα αυτά μπορούν να επιβληθούν από τον οργανωμένο και ξεσηκωμένο λαό, με τα δικά του όργανα επιβολής της λαϊκής και εργατικής θέλησης για να ανοίξει ο δρόμος της επαναστατικής υπέρβασης για την εργατική εξουσία, με τις δυνάμεις της κομμουνιστικής επαναθεμελίωσης να συμβάλλουν σε αυτή τη κατεύθυνση μαζί με το λαό για το λαό.
Αν ο λαός περιμένει τη λαϊκή εξουσία του ανύπαρκτου-υπαρκτού σοσιαλισμού που γνωρίσαμε και κατέρρευσε δίχως να αντισταθούν οι λαοί, ζήτω που καήκαμε.
Οι οργανώσεις του ΝΑΡ για την Κομμουνιστική Απελευθέρωση στην Ήπειρο είτε το θέλει είτε όχι η ηγεσία του ΚΚΕ θα συνεχίσουν να δίνουν όλες τους τις δυνάμεις προκειμένου να διαμορφωθεί κίνημα αντίστασης και ανατροπής προβάλλοντας την άποψή τους για την οργάνωση και το περιεχόμενο του αγώνα, χωρίς χτυπήματα στην πλάτη και καπελώματα. Με αυτά τα κριτήρια πρέπει να χτιστεί μια μεγάλη ανατρεπτική κοινή δράση σε όλη την περιοχή ειδικά τώρα που πάνε να ενσωματώσουν όλο το ριζοσπαστισμό που γεννήθηκε τα τελευταία χρόνια, μέσω της «κυβερνώσας αριστεράς» στα πλαίσια της Ε.Ε, της παραμονής στο Ευρώ, της αναγνώρισης του χρέους και του νέου «τζανετακισμού» .
Οι αγώνες πρέπει να είναι ανεξάρτητοι από ΠΑΣΕΓΕΣ-ΓΕΣΑΣΕ-ΑΔΕΔΥ-ΓΣΕΕ και του ντόπιου κεφαλαίου και πλήρως εξαρτημένοι από τις ανάγκες των φτωχομεσαίων αγροτοκτηνοτρόφων και την ανάγκη των εργαζομένων για φτηνά και ποιοτικά τρόφιμα. Φυσικά η ανεξαρτησία αυτή δεν επιτυγχάνεται με το να μαζεύεις σε συγκεντρώσεις μόνο τα μέλη και τους φίλους σου και μάλιστα 100 χιλιόμετρα μακριά από την ΔΩΔΩΝΗ την ώρα που τα ΜΑΤ προχωρούσαν σε συλλήψεις έξω από το εργοστάσιο ή κάνοντας αντιπροσωπευτικό προεδρείο (ΠΑΣΚΕ-ΔΑΚΕ-ΠΑΜΕ) στο Εργατικό Κέντρο Ιωαννίνων με τους εργοδοτικούς συνδικαλιστές(και της ΔΩΔΩΝΗ) που καταγγέλλεις.
Είτε σου αρέσει είτε όχι η συμμετοχή του κόσμου σε αυτούς τους αγώνες ήταν αυθεντική(με παλινωδίες φυσικά) και οι αποφάσεις παίρνονταν από τους ίδιους και όχι τη «γραμματεία». Η μάχη χάθηκε αλλά ο αγώνας δεν χάθηκε. Σε ότι μας αναλογεί έχουμε και εμείς ευθύνες. Είπες στην τοποθέτησή σου ότι το λιγότερο που κάναμε είναι ότι σπείραμε αυταπάτες στο κόσμο. Δεν σπείραμε καμία αυταπάτη. Όσοι όμως επένδυσαν πολιτικά στην ήττα του κινήματος ενάντια στην ιδιωτικοποίηση της ΔΩΔΩΝΗ (αυτό ακριβώς έκανες κ. Κωτσαντή εσύ και η ηγεσία του ΚΚΕ αφού το κίνημα δεν ήταν υπό τον έλεγχο σας), το λιγότερο που κάνατε ήταν να προσφέρετε υπηρεσίες στον περιφερειάρχη, στη κυβέρνηση και στους τότε υποψήφιους αγοραστές της ΔΩΔΩΝΗ.
Δε θα κάνω αναδρομή του αγώνα των τελευταίων 25 χρόνων για τη ΔΩΔΩΝΗ και τη στάση της ηγεσίας του ΚΚΕ γιατί θα είμαι αναγκασμένος να περιγράψω τις απόψεις του κ. Κωτσαντή σε διάφορες φάσεις του κινήματος, οι οποίες ήταν πιο διαχειριστικές από αυτές του ΣΥΡΙΖΑ που σήμερα καταγγέλλει.
Θα γράψω για τα τελευταία χρόνια. Το 2008-2009 πραγματοποιήθηκαν τρείς συγκεντρώσεις έξω από το εργοστάσιο και δεκάδες συσκέψεις κτηνοτρόφων σε όλη την Ήπειρο. Αμέσως μετά την ανάληψη της Διεύθυνσης από το Παλαιοθόδωρο χωρίς καμία αυταπάτη πραγματοποιήθηκε αμέσως συλλαλητήριο διαμαρτυρίας. Το 2010 γίνανε παραστάσεις στο περιφερειακό συμβούλιο(εκθέτοντας τον Καχριμάνη) και συγκεντρώσεις-συνελεύσεις σε Γλυκή, Άρτα, Λούρο, Γιάννενα, Παραμυθιά, συλλαλητήριο στην Αθήνα και απεργία στο ΕΚΙ. Το 2011 γίνανε παρεμβάσεις στις Γ.Σ των ΕΑΣ , νέα συλλαλητήρια έξω από το εργοστάσιο, συμμετοχή των κτηνοτρόφων σε όλες τις απεργίες των εργαζομένων, συνεχείς παρεμβάσεις στη συνέλευση των μετόχων της εταιρείας για να μην αλλάξει το καταστατικό της εταιρείας, συλλαλητήρια σε όλες τις ΑΤΕ της Ηπείρου και κλείσιμο του λιμανιού της Ηγουμενίτσας. Την ίδια χρονιά πραγματοποιήθηκε κατάληψη στα γραφεία της Διοίκησης του εργοστασίου από κτηνοτρόφους και μετά την επέμβαση των ΜΑΤ συλλάβανε όλη την περιφρούρηση της κατάληψης που ήταν Πρεβεζάνοι κτηνοτρόφοι. Αμέσως μετά έγινε συλλαλητήριο έξω από τα Δικαστήρια. Βγήκε κείμενο υπογραφών, συγκροτήθηκε επιτροπή αλληλεγγύης γεωτεχνικών ενώ ταυτόχρονα οι επιτροπές αγώνα συμπαραστάθηκαν στους απλήρωτους εργαζόμενους των ΕΑΣ. Το 2012 πραγματοποιήθηκε συλλαλητήριο κτηνοτρόφων στο κόμβο της Φιλ/δας, μεγάλες συναυλίες μέσα στο εργοστάσιο, νέα συλλαλητήρια έξω από τη ΔΩΔΩΝΗ με νέες συλλήψεις. Το 2013 το κίνημα παρά την ιδιωτικοποίηση συνέχισε τον αγώνα για καλύτερες τιμές κόντρα και ενάντια στο ιδιοκτησιακό καθεστώς με αποκορύφωμα το συλλαλητήριο 2000 κτηνοτρόφων έξω από το εργοστάσιο αλλά και τη συνεχή ενημέρωση ειδικά της ΑΝΤΑΡΣΥΑ και της ΑΡ.Π.Η για την νέα κατάσταση, τις δυσκολίες και τις προσπάθειες ανασυγκρότησης των απλήρωτων κτηνοτρόφων που προσπαθούν να επιβιώσουν.
Πολλά μου διαφεύγουν. Οι κτηνοτρόφοι σε αυτό τον αγώνα είχαν απέναντι τους κεφάλαιο-Ε.Ε- κυβερνήσεις-περιφέρεια-ΝΔ-ΠΑΣΟΚ-ΔΗΜΑΡ-ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ ενώ ΚΚΕ και ΣΥΡΙΖΑ φοβήθηκαν( ο καθένας για διαφορετικούς λόγους) να κολυμπήσουν στο κόσμο και να συγκρουστούν με το κατεστημένο….
ΥΓ 1. κ. Κωτσαντή στα δικαστήρια πριν ένα μήνα καταδικάστηκαν αγωνιζόμενοι κτηνοτρόφοι σε ποινές φυλάκισης με αναστολή για τη συμμετοχή τους στις κινητοποιήσεις. Όχι μόνο δεν εμφανιστήκατε στα δικαστήρια αλλά το ΠΑΜΕ μπλόκαρε μαζί με ΠΑΣΟΚ και ΝΔ την έμπρακτη υποστήριξη του Εργατικού Κέντρου Ιωαννίνων γιατί εκείνη την ώρα είχατε πιο σοβαρή δουλειά να κάνετε: Μοιράζατε τις θέσεις στο προεδρείο του ΕΚΙ με τον πιο σκληρό πυρήνα του κυβερνητικού και εργοδοτικού συνδικαλισμού στην Ήπειρο….
ΥΓ 2. κ Κωτσαντή και σε αυτές τις περιφερειακές εκλογές θα είμαι με την ΑΡ.Π.Η (του Ζήκου ντε, που είπες με το γνωστό ειρωνικό σου στυλ) δεν έχω σκοπό να σε ακολουθήσω σε μια άνευ αρχών αντιπαράθεση. Δε θα σε αφήσω όμως να λασπολογείς σε βάρος μας.…..".
