Αυτά τα μικροσκοπικά ανθρωπάκια με αρχηγό τους τον Αμερικανό Βαν Φλίντ, κυριάρχησαν το 1949. Βέβαια η σκόνη και η υγρή κόλλα από τις ναπάλμ, με τις οποίες επιτέθηκαν, επικάθισε τελικά στον έσω χιτώνα των δικών τους εγκεφαλικών αγγείων, μετατρέποντας τους σε αθηροσκληρωτικούς. Μια για πάντα.

Στα σχολεία που ίδρυσαν, για τα παιδιά τους, διδάσκονταν το εθνικό ψέμα. Έτσι οι μικροί γόνοι των αστών, κατά την εφηβική τους ηλικία, άρχισαν να εκδηλώνουν πρώιμα συμπτώματα ιστορικού αυτισμού. Και κατ' επέκταση κοινωνικού.

Λίγο όμως η σκόνη των αμαρτημάτων των προπατόρων τους, λίγο η ιστορική αφασία στην οποία βρίσκονταν, προκάλεσε σε αυτά μια διαλείπουσα δερματική αντίδραση σε καθετί ξένο. Μια αλλεργική διαταραχή σε ό,τι παρέμενε σκοπίμως εκτός της σχολικής εξεταστέας ιστορικής ύλης.

Κάθε φορά που τα παιδιά διάβαζαν κάτι διαφορετικό από το εθνικό ψέμα, στα άκρα τους εμφανίζονταν ένα ιδιότυπο πορφυρικό εξάνθημα, που δεν υποχωρούσε με αντιϊσταμινικά χάπια. Ούτε και με ενέσιμα αντιαλλεργικά διαλύματα. Ήταν αθεράπευτο.

Το πορφυρικό εξάνθημα συνδέονταν όμως με κάτι πιο εσωτερικό, οργανικό. Ήταν που τα ερυθρά τους αιμοσφαίρια, κάθε που ξημέρωνε, αποκτούσαν μια δρεπανωτή όψη. Κάτι σαν αυτοάμυνα, που δυνάμωνε τα δάκτυλα των χεριών και των ποδιών τους.

Τα παιδιά ξύπνησαν απο την ιστορική λήθη, για την οποία υπεύθυνοι ήταν οι γονείς τους, και αποφάσισαν να κόψουν μια για πάντα τον ομφάλιο λώρο τους. Έτσι μια μέρα όλα τα παιδιά των λαών της Ευρώπης έσκισαν, με τα ίδια τα αιχμηρά άκρα τους, το σπλαχνικό δεσμό με αυτή τη γερασμένη μοναρχοφασιστική πόρνη.

Και αυτή πέθανε από ακατάσχετη αιμορραγία.