Όταν κάποιος παίρνει τη ζωή ενός αθώου,
τότε αυτό συνιστά έγκλημα,
κατά της ανθρωπότητας
Κοράνι ( Quran 5 : 32 )
Ο Ορέστης και η μικρή Σιμόν κάθονται υπό σκιά, αναπαυμένοι. Η τραγωδία τους δεν έχει τελειώσει ακόμα. Ούτε και η κάθαρση θα έρθει ποτέ. Ο Ορέστης βγάζει από την τσέπη του παντελονιού του μια φυσαρμόνικα και αρχίζει τον σκοπό " επέσατε θύματα αδέρφια εσείς σε άνιση πάλη κι αγώνα ... ". Η Σιμόν ακίνητη και με μάτια προσηλωμένα στο κενό, κατά το βάθος του ορίζοντα, στη θάλασσα των ναυαγίων, βρίσκεται ακόμα υπό την επήρεια του βραδινού της ονείρου.
Είναι η νύχτα της 21ης Ιουνίου 1940, και οι Γερμανοί έχουν ήδη εισβάλει στη μικρή πόλη Σεν Μαρτέν της Κεντρικής Γαλλίας. Η Σιμόν, που στα όνειρά της είναι η Παρθένα της Ορλεάνης, αποτελεί το πρόσωπο που αντιστέκεται στον κατακτητή. Το ίδιο και ο αδελφός της ο Αντρέ, που βρίσκεται στην πρώτη γραμμή του μετώπου. Όμως γι' αυτήν της την πράξη, δικάζεται από το Ιερό Δικαστήριο των σεβάσμιων μητροπολιτών και καρδιναλίων της Ρουέν. Κάτω από το προσευχητάρι και τα τελετουργικά ρούχα των καρδιναλίων, αναγνωρίζονται τα πρόσωπα του Δημάρχου του Σεν Μαρτέν και του Φετέν Καπιτέν ( ενός πλούσιου ιδιοκτήτη αμπελώνων ).
Το Ιερό Δικαστήριο της Γαλλίας, διά την ένωσιν όλων των Γάλλων, καταδικάζει εις θάνατον την Παρθένα Σιμόν. Η πολιτική, οικονομική και θρησκευτική εξουσία, είναι σε απόλυτη θέση να κρίνει πότε είναι αναγκαίος ένας πόλεμος, και ακόμα περισσότερο, πότε η ειρήνη είναι πιο συμφέρουσα!
" ... και να δοξάζουμε τους Στρατηγούς μας ... "
Ειδικά αυτούς που οπισθοχωρούν στη γραμμή του μετώπου, γιατί έτσι το αποφάσισαν οι γάλλοι ιδιοκτήτες των αμπελώνων. Η Γαλλία να παραδοθεί ανευ όρων στους Γερμανούς.
Η Σιμόν αντιστέκεται. Δεν είναι θεατής της μοίρας της. Βάζει φωτιά στα αποθέματα βενζίνης, για να μην βρουν τα καύσιμα οι Γερμανοί. Και καταδικάζεται, για την πατριωτική της αυτή πράξη, σε θάνατο. Από την γαλλική αστική τάξη.
Ο Ορέστης ξεμπλέκει γρήγορα από τον μύθο των Ατρειδών. Ιδεολογήματα σκέφτεται. Κατανοεί πως και στην αρχαία Ελλάδα τα πράγματα τα ίδια σκατά είναι. Ο πατέρας του, ένας βρόμικος και αιμοσταγής κατακτητής. Η μάνα του μια συμφεροντολόγα που για τη διαιώνιση του βασιλείου, τα μπλέκει με τον Αίγισθο. Και σκοτώνουν τον Αγαμέμνονα. Η Ηλέκτρα μια σκύλα, που θέλει να σκοτώσει, για να πάρει πίσω την περιουσία και το θρόνο. Μία Idiot.
Ο Ορέστης γυρνάει κατάκοπος σπό το βουνό. Ο μόνος πόλεμος στον οποίο πιστεύει πια είναι ο εθνικοαπελευθερωτικός. Τον λένε Αντρέ, και είναι μάλλον ο χαμένος αδελφός της Σιμόν. Περνά μέσα από την αιματοβαμμένη αρχαία Ελλάδα, και στέκεται για λίγο στην μικρή πόλη Σεν Μαρτέν της Γαλλίας. Τώρα μοιράζονται την ίδια σκιά. Με την αδελφή του τη Σιμόν. Η Σιμόν τον πληροφορεί πως το όνομα της μητέρας του είναι ΕΥΡΩΠΗ. Τι ΕΥΡΩΠΗ, τί Κλυταιμνήστρα σκέφτεται. Ένα και το αυτό. Η Σιμόν τού εξηγεί πως η ΕΥΡΩΠΗ ξεκινά παντού πολέμους και πως οι πρόσφυγες έχουν πολλαπλασιαστεί. Ούτε στα μικρά μωρά δεν δείχνει πλέον έλεος η ΕΥΡΩΠΗ.
Στην τελευταία σκηνή, ο Ορέστης και η Σιμόν, πιασμένοι χέρι χέρι, αποφασίζουν να αλλάξουν τη μοίρα της ανθρωπότητας. Μητροκτόνοι και οι δύο, δεν διακατέχονται από τύψεις για την πράξη τους αυτή. Ο θεός Απόλλωνας και οι χρησμοί του, για το πώς θα απαλλαγούν από τις ερινύες, είναι μια απάτη. Ένας ακόμα αστικός μύθος. Ο Ορέστης και η Σιμόν δεν πιστεύουν πια σε μύθους. Ο Ορέστης δίνει το βασίλειό του και την εξουσία στο λαό. Η Σιμόν προσφέρει τρόφιμα και στέγη στους πρόσφυγες.
Κάτω από τον ίσκιο των ευκαλύπτων ο Ορέστης και η Σιμόν αναπαύονται. Ο ουρανός έχει κοκκινίσει. Οσμή καπνού παντού στον αέρα.
Οι πρόσφυγες βάζουν φωτιά στο Παλάτι...
ΑΝΤΙ ΕΠΙΛΟΓΟΥ :
Το θεατρικό έργο " Ο ίσκιος των Ευκαλύπτων " του Πρεβεζάνου σκηνοθέτη Κώστα Καζούκα, αποτελεί ένα - επί σκηνής - ιστορικό και πολιτικό αφήγημα, με μια έντονη ποιητικότητα απ' άκρη σ ' άκρη, σε όλο το έργο. Διασταυρώνεται σε πολλά σημεία με το θεατρικό του Μπέρτολτ Μπρέχτ " Τα οράματα της Σιμόν Μασάρ ", καθιστώντας τα δύο έργα - εν δυνάμει - αδελφά. Κατά τη σύνδεση ενζύμου - υποστώματος, όπως στις χημικές αντιδράσεις. Η σκηνική ενορχήστρωση του Δημήτρη Μπέκα, δίνει τη δυνατότητα του ελεύθερου περάσματος του μύθου των Ατρειδών από την αρχαιότητα στο " πολιτικό σήμερα ", και ακόμα παραπέρα. Ο " Υψηλός " θρόνος της εξουσίας ανατρέπεται από τον ίδιο τον Ορέστη και ο μπαλντάς του οικονομικού εγκλήματος περνά σε ταξικά χέρια ... Εκδίκησης.
