Την τελευταία πενταετία ο Έλληνας βιώνει ένα ιδιότυπο deja vu.  Ένα κόμμα  προκειμένου να αναρριχηθεί στην εξουσία  τάζει τα πάντα και κυρίως λεφτά,  είναι αντιμνημονιακό και κατηγορεί την Κυβέρνηση  ως ενδοτική( το λιγότερο)  προς τις επιθυμίες των δανειστών.

Όταν γίνεται  Κυβέρνηση  ακολουθεί σκληρότερη πολιτική από τους προκάτοχους του, ενώ το πρώην κυβερνών κόμμα ανταποδίδει στα ίσια . Βρίσκει λεφτά, γίνεται αντιμνημονιακό κτλ.

Εξαίρεση, κατά την γνώμη μου αποτελεί  ο Αντώνης Σαμαράς, που παρόλο που έπραξε το ίδιο έχει δυο μεγάλες δικαιολογίες. Η πρώτη είναι ότι  ήταν αντιμνημονιακός πριν μπούμε στο Μνημόνιο και έλεγε ότι δεν είναι ο πλέον ενδεδειγμένος τρόπος  οικονομικής προσαρμογής της χώρας  και δεύτερον όταν οι συνθήκες το επέβαλαν ανέλαβε την εξουσία, και  έφτασε να είναι σχεδόν έτοιμη η χώρα να βγει από τα μνημόνια. Λάθη γενικά έγιναν, άλλα έγιναν και πολλά θετικά που πρέπει να αναγνωρίσουμε.

Στην  παρούσα φάση αποδεικνύεται εξαιρετικά ατυχής  η βεβιασμένη προώθηση της διαδικασίας εκλογής νέου αρχηγού στη Νέα Δημοκρατία. Αντί να  ασκεί υπεύθυνη αντιπολίτευση στα επώδυνα  μέτρα,  να συμβάλει στη συζήτηση για την  αξιολόγηση  και την ελάφρυνση χρέους, βιώνει μια τραυματική εσωστρέφεια που εκ των πραγμάτων δυσχεραίνει την υιοθέτηση υπεύθυνης στάσης που επιβάλλουν οι συνθήκες για τη διαχείριση των εξελίξεων σε κομβικά ζητήματα για το μέλλον της χώρας.

                Και  να σταματούσε το κακό εκεί μικρή η ζημιά. Μη έχοντας στιβαρή ηγεσία και θέλοντας ο κάθε υποψήφιος πρόεδρος να  χαϊδέψει τα αυτιά του  εν δυνάμει ψηφοφόρου του , το κόμμα ρέπει προς την μεγαλύτερη πληγή του πολιτικού συστήματος, το λαϊκισμό.

Δεν μπορεί η ΝΔ να είναι αναφανδόν αντιμνημονιακή. Είναι αντίθετο στην περίοδο που η ίδια κυβέρνησε, είναι αντίθετο στην ιδεολογία της, είναι λάθος απέναντι στους Ευρωπαίους εταίρους, ιδιαίτερα στους ιδεολογικά συγγενείς.

Για μια ακόμα φόρα αντίπαλος μας δεν είναι  κάποιο κόμμα, αλλά ο κακός μας εαυτός.  Η ΝΔ πρέπει να εμφανιστεί σοβαρή, συνεπής και αξιόπιστη. Και να ανατρέψει την άσχημη αυτή παράδοση της λαϊκίστικης αντιπολίτευσης. Με την εκλογή του ΣΥΡΙΖΑ στην εξουσία έσπασε ο μύθος του «Αντιμνημονιακού κόμματος». Επίσης με τα πρώτα δείγματα γραφής η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ δεν πείθει τους Έλληνες ότι ασκεί  την πρέπουσα διακυβέρνηση.

                Τώρα είναι η ευκαιρία για την ΝΔ να δείξει την εικόνα ενός σύγχρονου ευρωπαϊκού κεντροδεξιού κόμματος. Μιας παράταξης με προτάσεις ώστε να πείσει  τους οικογενειάρχες, τους ευρωπαϊστές, τους επιχειρηματίες , τους αγρότες, τους νέους   κ.α, ότι πρέπει να γυρίσουν σε αυτή. Να τη στελεχώσουν, να τη στηρίξουν, να την ψηφίσουν και να απαιτήσουν από αυτή  να φανεί αντάξια του παρελθόντος  της, αλλά και να  ηγηθεί της Ελλάδας του μέλλοντος.

                Εχθρός στη Νέα Δημοκρατία δεν είναι ο ένας υποψήφιος Πρόεδρος για τον άλλον, εχθρός δεν είναι η Κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ. Εχθρός μας είναι τα προβλήματα του λαού, προβλήματα που είναι κοινά σε όλους, υποστηρικτές ή μη.  Σε μια δημοκρατία τα κόμματα εναλλάσσονται στην εξουσία και το καθένα από τη θέση του, κυβέρνηση ή αντιπολίτευση, θα πρέπει να συμβάλει στην ανάπτυξη της χώρας. Είναι η ώρα να γίνουν  κινήσεις ευθύνης για  την αναδιάταξη του πολιτικού σκηνικού.