(Γράφει ο Άρης Τσελίκος)
Ουδείς εκ των πολιτικών παραγόντων της Χώρας τότε δεν περίμενε την δικτατορία από τους Συνταγματάρχες, αντιθέτως τα βλέμματα ήταν στραμμένα στο Παλάτι και τους Στρατηγούς.
Τελικά οι Συνταγματάρχες έκαναν την έκπληξη και προχώρησαν σε δικό τους πραξικόπημα.
Σήμερα, το πραξικόπημα, το οποίο έχει αφετηρία τον Απρίλιο του 2010 καλά κρατεί και μάλιστα έχει τις βάσεις να συνεχιστεί για ένα με δύο χρόνια ακόμα, με τα μέχρι τούδε δεδομένα πάντα και με την αναδιανομή οφιτσίων που προβλέπεται κάποια στιγμή να γίνει.
Βέβαια δεν μιλάμε για στρατιωτικό πραξικόπημα που στην ουσία και εκείνο μετατράπηκε σε νόμιμη Κυβέρνηση από την στιγμή που το όρκισε ο Βασιλιάς. Σήμερα μιλάμε για κοινοβουλευτικό πραξικόπημα με τις ευλογίες της Ευρωπαϊκής Ένωσης - ΔΝΤ και της εσωτερικής ολιγαρχίας (επιχειρηματίες, βιομήχανοι, τραπεζίτες, καναλάρχες κλπ).
Ποια από τις δύο δικτατορίες ήταν η χειρότερη; Καμία! Και οι δύο είναι ίδιες με μόνη διαφορά ότι η πρώτη έγινε με τα τανκς.
Πριν λίγες μέρες, το Καθεστώς διεξήγαγε ψηφοφορία στη Βουλή, στήνοντας τέσσερις κάλπες για να ψηφίσει τελικά την παραπομπή του Γιώργου Παπακωνσταντίνου, πρώην Υπουργού Οικονομικών, πρώην μεγαλοστελέχους του ΟΤΕ και πολλά άλλα πρώην, προσωπική επιλογή του πρώην Πρωθυπουργού - νυν Βουλευτή και Καθηγητή στο Χάρβαρντ Γιώργου Παπανδρέου.
Οι κάλπες στήθηκαν, οι αμνοί – Βουλευτές ψήφισαν και το αποτέλεσμα στημένο, με συγχωρείται, ήθελα να πω… αναμενόμενο.
«Δεν υπήρχε κομματική γραμμή ούτε στη ΝΔ, ούτε στο ΠΑΣΟΚ αλλά ούτε και στη ΔΗΜΑΡ για την ψηφοφορία», διακήρυτταν δημόσια από τα κανάλια οι ινστρούκτορες του Καθεστώτος. Μα και βέβαια δεν υπήρχε κομματική γραμμή, όλοι γνώριζαν ότι σε μια ενδεχόμενη παραπομπή Βενιζέλου, την επομένη η Κυβέρνηση θα πέσει.
Εδώ δεν πρέπει να παραλείψω να δώσω τα συγχαρητήριά μου στον Βουλευτή Πρέβεζας Δημήτρη Τσουμάνη, ο οποίος παραμένει πιστός στον Πρόεδρο και ψήφισε και αυτός σε μία κάλπη, όχι σε τέσσερις που ψήφισε η πλειοψηφία της ΝΔ για τα μάτια του κόσμου.
Αξίζει κανείς σε τέτοιες ψηφοφορίες να παρακολουθεί τη Βουλή, μέσα από το κανάλι της -εκείνο που έλεγαν ότι θα καταργηθεί- για να αντιληφθεί ποιοι εκπροσωπούν το λαό μέσα στο Ναό της Δημοκρατίας, ποιοι κυβέρνησαν και κυβερνούν ακόμη, ποιοι είναι αυτοί που σώζουν κάθε μέρα την Πατρίδα και γενικότερα ποιους ψηφίζουμε.
Εκτιμώ, με την μικρή εμπειρία που έχω, εμπειρία που μου άφησαν απερχόμενες Κυβερνήσεις, ότι ο Γ. Παπακωνσταντίνου όχι μόνο θα τη βγάλει λάδι, αλλά θα του ζητηθεί και δημόσια συγνώμη, καθώς… «βιάστηκαν να τον καταδικάσουν», όπως είπε συνεντευξιαζόμενο μεγαλοστέλεχος του ΠΑΣΟΚ.
Εκτιμώ ότι η λίστα Λαγκάρντ, για την οποία τόσος σάλος έγινε, όχι για το περιεχόμενό της, αλλά για το ποιος, πότε και γιατί την έδωσε στη δημοσιότητα, θα θαφτεί τελικά, μαζί με τόσα άλλα που θάφτηκαν κατά καιρούς και οι γνωστοί – άγνωστοι θα συνεχίσουν το έργο τους, έως ότου ολοκληρώσουν την αποστολή που τους ανατέθηκε.
Μην ξεχνούμε τη στήριξη της ΕΕ, η οποία δεκάρα δεν έδωσε για το τι συνέβη με την λίστα Λαγκάρντ, αν και ενδιαφέρεται τόσο πολύ για τα δημοσιονομικά της Ελλάδας.
Αλήθεια, γιατί δόθηκε η λίστα με τα 2000 ονόματα, αφού κανείς δεν την εκμεταλλεύτηκε; Μήπως οι ξένοι που την έδωσαν εκβίασαν έλληνες με τη συγκεκριμένη λίστα; Μήπως οι έλληνες που την είχαν στην κατοχή τους εκβίαζαν τελικά άλλους Έλληνες; Μήπως η λίστα ήταν απλά και μόνο ένα εργαλείο, όχι για την καταπολέμηση της φοροδιαφυγής αλλά για το ακριβώς αντίθετο; Μα τι λέω, όλα αυτά είναι θεωρίες συνομωσίας! Δεν πρέπει να ξεχνούμε το άρθρο του Συντάγματος περί ευθύνης (ανευθυνότητας δηλαδή) Υπουργών, το οποίο λέει ξεκάθαρα πως δεν έχει ποινικές ευθύνες ο Υπουργός κατά την διάρκεια της άσκησης των καθηκόντων του. Τώρα, εάν ο Υπουργός ασκούσε καθήκοντα την ώρα που έπαιρνε λίστες και τις κρατούσε στο σπίτι, είναι άλλου παπά Ευαγγέλιο και η μετάφραση του συγκεκριμένου «ευαγγελίου», του Συντάγματος δηλαδή, γίνεται συνήθως κατά το δοκούν.
Της φυλακής τα σίδερα είναι για τους λεβέντες και.. αυτοί λεβέντες δεν είναι.
Ηρεμήστε λοιπόν, χαλαρώστε στους καναπέδες σας, όπως άλλωστε κάνετε χρόνια τώρα, βάλτε και ένα μαξιλάρι ακόμα για να κάθεστε πιο μαλακά και περιμένετε το πλήρωμα του χρόνου, για να αλλάξει η κατάσταση.
Η Ελλάδα ποτέ δεν πεθαίνει… αλλά και ο Έλληνας (πολιτικός) ποτέ δεν την παθαίνει…