Οι επερχόμενες εκλογές του Οκτωβρίου για τους Δήμους και τις Περιφέρειες αποτελούν μία μεγάλη εκλογική ζύμωση για πολλούς λόγους.
Τα ζητήματα της τοπικής διοίκησης είναι ζητήματα που από τη φύση τους αγγίζουν την καθημερινότητα μας και επίσης σε αυτές τις εκλογές συμμετέχει με ενεργό τρόπο ένα μεγάλο τμήμα της τοπικής κοινωνίας.
Μέσα σε αυτή την διαδικασία δημιουργούνται συγκλήσεις και αντιπαραθέσεις στη βάση συγκεκριμένων προβλημάτων όπως οι ελεύθεροι χώροι, το νερό, τα απορρίμματα, σχολεία κτλ. οι οποίες όμως με όποιον τρόπο και αν εκφραστούν, η λύση τους έχει δύο και μόνο δρόμους. Ο ένας είναι αυτός της λογικής κόστους -οφέλους, της λογικής Δήμος επιχείρηση και δημότες πελάτες και ο άλλος στη λογική του Δήμου αρωγού της καθημερινότητας του εργαζόμενου ανθρώπου, του μαθητή και του ηλικιωμένου, ενός Δήμου που βάζει στο επίκεντρο τις ανθρώπινες καθημερινές ανάγκες και διεκδικεί από το κράτος πόρους για να τις εξασφαλίσει.
Αυτοί οι δύο δρόμοι αυτές οι δύο πρακτικές αποτελούν στην πραγματικότητα δύο διαφορετικούς τρόπους προσέγγισης του ίδιου προβλήματος, αποτελούν τους δύο πόλους, τον πόλο της συντήρησης και τον πόλο της προόδου και η Λαϊκή συσπείρωση αποτελεί τη μοναδική έκφραση αυτού του πόλου για αυτό και συμπορεύομαι μαζί της χωρίς κανέναν ενδοιασμό.
