Πέρα από τα κοινότυπα περί καθαριότητας κλπ, η οποία οφείλεται πρώτον στην περιέργη συνήθεια των Γερμανών, να ψάχνουν τους κάδους απορριμάτων για να ξεφορτωθούν τα σκουπίδια τους, δεύτερον στην ιδιωτική εταιρία, η οποία έχει αναλάβει το έργο, και τρίτον στον δήμο που την έχει προσλάβει και την πληρώνει (ατομική ευθύνη, ιδιωτική επιχειρηματικότητα, κρατική μέριμνα), εντύπωση σου προκαλεί κυρίως το ισχυρό αίσθημα ασφάλειας που σε διακατέχει, παρά το προχωρημένο της ώρας και το σχεδόν σκοτάδι.

Ο φωτισμός υπάρχει, αλλά θα τον χαρακτήριζα διακριτικό, η αστυνόμευση είναι σχεδόν ανύπαρκτη. Κι όμως αισθάνεσαι ασφαλής! Στο πάρκο έχουν κάνει κατάληψη μαζί σου κι άλλοι πολλοί τρεχάμενοι τρελοί, που τους αρέσει ο αθλητισμός, καθώς και αρκετοί παράξενοι ζωόφιλοι, που έχουν βγάλει τα κατοικίδια τους για βόλτα. Ειδυλλιακή κοινωνία, ίσως λόγω της οικονομικής ευμάρειας; Όχι βέβαια, μην γελιέστε... Ναρκομανείς π.χ. υπάρχουν και στην Γερμανία, αλλά δεν συχνάζουν στα πάρκα. Το κράτος πρόνοιας έχει μεριμνήσει για αυτούς, ώστε να τους επιτρέπεται να πηγαίνουν σε ειδικές αίθουσες του δήμου (μια τέτοια επισκέφτηκα πριν 5 χρόνια στη Φρανκφούρτη ως τουρίστας), για να κάνουν την δόση τους με ασφάλεια: τους παρέχονται δωρεάν βελόνες και σύριγγες, ώστε να προστατεύονται από την μετάδοση ασθενειών, ενώ υπάρχει ιατρός για την περίπτωση την ανάγκης χορήγησης πρώτων βοηθειών. Παράλληλος στόχος του ιατρού είναι να συμβουλεύει τους χρήστες και να προσελκύει το δυνατόν περισσότερους σε προγράμματα απεξάρτησης. Όσοι επισκέπτονται τέτοιες αίθουσες, δεν διώκονται, ενώ η ανωνυμία τους είναι ιερότερη από αυτή των μαρτύρων της αντιτρομοκρατικής.

Η ελληνική κοινωνία δυστυχώς παραμένει σε όλα συντηρητική και φοβική... και επομένως αναγκαστικά φοβισμένη.

*Ο Πάνος Λάσπας έχει καταγωγή από την Πρέβεζα, ζει στο Μάιντς της Γερμανίας και είναι ιατρός-διδάκτωρ