Η μεγάλη αλήθεια της εποχής μας είναι ότι μετατραπήκαμε (ή μας κατάντησαν όπως θέλετε πείτε το) σε κλειστούς, εσωστρεφείς και κυρίως άσπλαχνους ανθρώπους.

Είμαστε σχεδόν απαθείς και αδιάφοροι για το ότι μας περιτριγυρίζει. Ίσως η οικονομική εξαθλίωση να φταίει... Δεν το νομίζω. Και οι παππούδες μας φτωχοί ήταν αλλά δεν ήταν έτσι... Ίσως οι σύγχρονοι ρυθμοί ζωής να ευθύνονται; Πολύ πιθανό. Όπως και να έχει, το βασικό που πρέπει να συγκρατήσουμε είναι ένα: Έχουμε χάσει την ανθρωπιά μας...

Και για να επανέλθω σε αυτά που έγραφα στην αρχή. Είναι πολύ όμορφο να διαβάζεις ειδήσεις που μιλάνε για κοινωνικές δράσεις των πολιτών και ιδιαίτερα σε "λεπτά" θέματα όπως είναι η υγεία, η βασική τροφή μιας οικογένειας και φυσικά η εκπαίδευση των μαθητών. Διαβάζουμε για κοινωνικά ιατρεία, παντοπωλεία και κοινωνικα φροντιστήρια. Μπορεί με μία ανάγνωση να μην αντιλαμβανόμαστε την σπουδαιότητα αυτών των πράξεων αλλά ζώντας την καθημερινότητα συναντάς συνανθρώπους άνεργους χωρίς ασφάλεια, γονείς που δεν έχουν την δυνανότητα να στείλουν τα παιδιά τους φροντιστήριο, οικογένειες που δεν μπορούν να εξασφαλίσουν ούτε το βασικό τους γεύμα. Τότε καταλαβαίνει κανείς με τον πιο άμεσο τρόπο πόσο σημαντικές είναι τέτοιες κινήσεις. Διότι από την μία σήμερα ένας υγιής πολίτης μπορεί να προσφέρει έστω κάτι το παραμικρό στην κοινωνία και από την άλλη αύριο ο σημερινός μαθητής ώς ένας ενήλικας με σφαιρική και σωστή μόρφωση θα αποτελέσει το λιθαράκι μιας σωστής και υγιούς κοινωνίας. Μα πάνω απ΄ όλα αποτυπώνεται στο νου όλων μας ότι όσο υπάρχουν Άνθρωποι, πάντα θα

έχουν βοήθεια συνάνθρωποι με πραγματική ανάγκη για στήριξη... Πολλά μπράβο λοιπόν σε όσους αναλαμβάνουν τέτοιες κοινωνικές πρωτοβουλίες και ας γίνουν παράδειγμα για όλους όσους μπορούν να προσφέρουν αντίστοιχα κάτι σε

συνανθρώπους τους, όχι μόνο τα Χριστούγεννα και το Πάσχα, αλλά όλο το χρόνο. Δυστυχώς φτάσαμε σε αυτό το σημείο σαν χώρα, ξανά...

Γάτσιος Δημήτριος