ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΣΥΣΤΗΜΑΤΟΣ ΥΓΕΙΑΣ (Ε.Σ.Υ.)

Οι κοινωνικές, πολιτικές και οικονομικές εξελίξεις που επικράτησαν στην Ελλάδα, με την πάροδο του χρόνου επηρέασαν και διαμόρφωσαν την πορεία ανάπτυξης των Συστημάτων Υγείας στην χώρα. Η πορεία ανάπτυξης και οργάνωσης του υγειονομικού τομέα είναι παράλληλη με την πορεία ανάπτυξης του ίδιου του ελληνικού κράτους.

Σημαντικά ιστορικά γεγονότα, όπως οι δύο Παγκόσμιοι Πόλεμοι, η Μικρασιατική καταστροφή, ο Εμφύλιος, οι Δικτατορίες, οι ακραίες οικονομικές συνθήκες, η ανάπτυξη της βιομηχανικής παραγωγής και πολλοί άλλοι παράγοντες επηρέασαν την πορεία ανάπτυξης του κοινωνικού κράτους και των υπηρεσιών υγείας. Τα παραπάνω γεγονότα αποτέλεσαν ανασταλτικούς παράγοντες στην ανάπτυξη και εδραίωση ενός Συστήματος Υγείας. Το Ελληνικό κράτος εμφανίζεται υποτονικό, απρόθυμο και οικονομικά αδύναμο να ακολουθήσει επεκτατική πολιτική στον τομέα της υγείας, με αποτέλεσμα να μείνει αρκετά χρόνια πίσω.

Παρά τα σημαντικά βήματα που έγιναν, ιδιαίτερα μετά την μεταπολεμική περίοδο ο υγειονομικός τομέας παρέμεινε ένα από τα λιγότερο ανεπτυγμένα κοινωνικο-οικονομικά υποσυστήματα, τόσο από άποψη μεγέθους και οργάνωσης όσο και από άποψη πολιτικής προτεραιότητας. Σταδιακά, με την πάροδο του χρόνου συγκροτήθηκε ένας υγειονομικός τομέας με δείκτες που δεν υπολείπονται σημαντικά από εκείνους των ανεπτυγμένων Δυτικοευρωπαϊκών χωρών.

Σήμερα ο τομέας της υγείας απορροφά πάνω από το 9% του Ακαθάριστου Εθνικού Προϊόντος, απασχολεί περίπου το 3% του εργατικού δυναμικού της χώρας αλλά και παρουσιάζει σημαντικά προβλήματα στην οργάνωση, διαχείριση, αποδοτικότητα και αποτελεσματικότητα καθώς ελλείψεις και ανεπάρκειες, δίνοντας σημαντικά περιθώρια παρεμβάσεων. Εξάλλου ο υγειονομικός τομέας αποτελεί ένα ανοικτό σύστημα που συνέχεια αναπτύσσεται και προσαρμόζεται χωρίς να ολοκληρώνεται ποτέ.

ΣΚΟΠΟΣ ΤΗΣ Δ.Υ.ΠΕ.

Σκοπός της Δ.Υ.ΠΕ είναι :

α) Ο προγραμματισμός, συντονισμός, εποπτεία και έλεγχος στα όρια της οικείας Υγειονομικής Περιφέρειας, της λειτουργίας όλων των Φορέων Παροχής Υπηρεσιών Υγείας και Κοινωνικής Αλληλεγγύης (εφεξής ΦΠΥΥΚΑ). Ως Φορείς Παροχής Υπηρεσιών Υγείας και Κοινωνικής Αλληλεγγύης ορίζονται οι ακόλουθοι:

Νοσοκομεία, Κέντρα Υγείας και Μονάδες Κοινωνικής Φροντίδας,

Κέντρα Ψυχικής Υγείας και Απεξάρτησης,

Λοιπά νομικά πρόσωπα δημοσίου δικαίου και νομικά πρόσωπα ιδιωτικού δικαίου του δημόσιου τομέα, που ασκούν δραστηριότητες στους τομείς υγείας και κοινωνικής αλληλεγγύης και εποπτεύονται από τον Υπουργό Υγείας και Κοινωνικής Αλληλεγγύης.

β) Η υποβολή, προς τον Υπουργό Υγείας και Κοινωνικής Αλληλεγγύης, εισηγήσεων, μέτρων και προτάσεων που αποσκοπούν στην πληρέστερη και αποδοτικότερη παροχή υπηρεσιών υγείας και κοινωνικής αλληλεγγύης στον πληθυσμό της Περιφέρειάς τους.

γ) Η παρακολούθηση της εφαρμογής, από τις Διοικήσεις των εποπτευόμενων ΦΠΥΥΚΑ, της πολιτικής που χαράσσεται από το Υπουργείο Υγείας και Κοινωνικής Αλληλεγγύης¹.

ΠΟΡΟΙ ΤΗΣ Δ.Υ.ΠΕ

Η Δ.Υ.ΠΕ έχει τους εξής, ιδίως πόρους:

α) Επιχορηγήσεις από τον Τακτικό Κρατικό Προϋπολογισμό.

β) Επιχορηγήσεις από τον Προϋπολογισμό Δημοσίων Επενδύσεων.

γ) Ποσοστό 1% επί των βεβαιωθέντων εσόδων των Νοσοκομείων Ε.Σ.Υ.Κ.Α. της οικείας Υγειονομικής Περιφέρειας.

δ) Δωρεές, κληροδοτήματα και άλλες παροχές τρίτων.

ε) Έσοδα από την εκμετάλλευση περιουσιακών στοιχείων.

στ) Έσοδα από προγράμματα της Ευρωπαϊκής Ένωσης ή άλλων Ελληνικών ή Διεθνών Οργανισμών ή μη κερδοσκοπικών Οργανισμών ή από άλλες ερευνητικές δραστηριότητες.

ζ) Κάθε άλλο έσοδο που προκύπτει από τη δραστηριότητά της².

ΟΡΓΑΝΩΣΗ ΚΑΙ ΣΤΕΛΕΧΩΣΗ ΤΗΣ Δ.Υ.ΠΕ.

Η Δ.Υ.ΠΕ. συγκροτείται από τις ακόλουθες Διευθύνσεις και Γραφεία:

1)Διεύθυνση Προγραμματισμού και Ανάπτυξης Πολιτικών Παροχής Υπηρεσιών Υγείας και Κοινωνικής Αλληλεγγύης, που περιλαμβάνει τα ακόλουθα τμήματα:

α) Τμήμα Περιφερειακού Χάρτη Υγείας και Κοινωνικής Αλληλεγγύης,

β) Τμήμα Βελτίωσης και Ελέγχου Ποιότητας,

γ) Τμήμα Έρευνας και Ανάπτυξης.

2)Διεύθυνση Οικονομικής Οργάνωσης και Υποστήριξης, που περιλαμβάνει τα ακόλουθα τμήματα:

α) Τμήμα Οικονομικής Διαχείρισης,

β) Τμήμα Προμηθειών.

3) Διεύθυνση Ανάπτυξης Ανθρώπινου Δυναμικού Μονάδων Παροχής Υπηρεσιών Υγείας και Κοινωνικής Αλληλεγγύης, που περιλαμβάνει τα ακόλουθα τμήματα:

α) Τμήμα Διαχείρισης Ανθρωπίνων Πόρων,

β) Τμήμα Συνεχιζόμενης Εκπαίδευσης και Διεθνών Συνεργασιών,

γ) Τμήμα Υγιεινής και Ασφάλειας των Εργαζομένων.

Διεύθυνση Πληροφορικής, που περιλαμβάνει τα ακόλουθα τμήματα:

α) Τμήμα Συστημάτων Πληροφορικής,

β) Τμήμα Υποδομών Πληροφορικής.

Το Γραφείο Διοικητή

Το Νομικό Γραφείο

Το Γραφείο Τύπου και Επικοινωνίας

8) Σε κάθε Δ.Υ.ΠΕ. συνίσταται Κέντρο Εξυπηρέτησης Πολιτών για θέματα Υγείας και Κοινωνικής Αλληλεγγύης³.

ΠΙΝΑΚΑΣ: Διαφορές ΠΕ.ΣΥ.Π και ΔΥ.ΠΕ⁴.

Ο ρόλος του Νοσοκομείου στην τοπική κοινωνία   

Βασική αποστολή των Νοσοκομείων είναι η παροχή δευτεροβάθμιας φροντίδας στους πολίτες και η εκπαίδευση των νέων στελεχών υγείας.

     Ο υφιστάμενος υγειονομικός Νοσοκομειακός χάρτης της Ελλάδας είναι προβληματικός, πολυδάπανος και ξεπερασμένος. Ο σχεδιασμός των Νοσοκομείων στην Ελλάδα βασίζεται σε ένα ξεπερασμένο κοινωνικό μοντέλο, που αντανακλά τα κοινωνικά δεδομένα της χώρας μετά την κατοχή. Έδρα του κάθε Νομαρχιακού Νοσοκομείου ήταν και συνεχίζει να είναι η πρωτεύουσα του Νομού με την λογική ότι η προσβασιμότητα στην πόλη τα χρόνια εκείνα ήταν δύσκολη, πολύωρη και επίπονη(φτωχά μεταφορικά μέσα, ελλιπές οδικό δίκτυο, πολύωρες μετακινήσεις κλπ).

Με δεδομένο τον παραπάνω σχεδιασμό και λειτουργία το Ελληνικό Νομαρχιακό Νοσοκομείο προσφέρει υπηρεσίες σε μικρή κατά κανόνα δεξαμενή ασθενών 100.00-300.000 και η ανταποδοτικότητα κόστους οφέλους είναι δυσανάλογη προς τη μεριά του κόστους. Σε πολλές Ευρωπαϊκές χώρες αυτός ο σχεδιασμός έχει ξεπεραστεί, γιατί άλλαξαν όλα αυτά τα χρόνια οι υπόλοιπες βασικές υποδομές στην κοινωνία(οικιστική, συγκοινωνιακή, επικοινωνίες κλπ). Στη χώρα μας όχι μόνο δεν άλλαξε ο ξεπερασμένος νοσοκομειακός χάρτης, αλλά ευρισκόμενη η χώρα σήμερα στη δίνη μίας τεράστιας οικονομικής κρίσης, τα Νοσοκομεία μας ήρθαν αντιμέτωπα με πολλαπλά προβλήματα, διαρθρωτικά, οργανωτικά, υποστελέχωσης, έλλειψης πόρων, εκπαίδευσης και σύγχρονου management.

      Πολλές Ευρωπαϊκές χώρες έγκαιρα διέγνωσαν το παραπάνω πρόβλημα και παρ’ όλο που διαθέτουν για την υγεία πολλαπλάσιους πόρους από ότι εμείς, διαβλέποντας την επερχόμενη κρίση(δημογραφικό πρόβλημα, γήρανση του πληθυσμού, αυξημένη κατανάλωση πόρων στην 3η και 4η ηλικία, συνεχείς αυξημένες δαπάνες σε ιατροτεχνολογικό εξοπλισμό και συνεχή εκπαίδευση των γιατρών σε νέες τεχνολογίες και τεχνικές), συμμάζεψαν και νοικοκύρεψαν έγκαιρα τα νοσοκομεία τους(Σκανδιναβικές χώρες δεκαετία 90). Εκεί λοιπόν τις μικρές και πολυδάπανες  μονάδες με χαμηλή παραγωγικότητα και υψηλό λειτουργικό κόστος τις μετέφεραν σε πιο κεντρικά σημεία, επιμερίζοντας το κόστος και αυξάνοντας το όφελος. Το Ελληνικό μοντέλο πέρα από τα διαθρωτικά προβλήματα, που αντιμετωπίζει από το ξεκίνημα του, συναντά καθημερινά συντεχνιακές αγκυλώσεις που το καθηλώνουν στη μετριότητα, εμποδίζουν το εκσυγχρονισμό του και την συμπόρευσή του με τα συστήματα υγείας άλλων χωρών της Ευρωζώνης. Το τελευταίο θεωρώ ότι είναι το μείζων ζήτημα στον εκσυγχρονισμό της παροχής υπηρεσιών και ζήτημα πάνω από την οικονομική κρίση που έτσι και αλλιώς το σύστημα υφίσταται.

        Η Ελλάδα έχει την μοναδική ιδιαιτερότητα 400- 500.000 πολίτες ετήσια να μεταναστεύουν εκτός νομού για αναζήτηση υπηρεσιών υγείας, κατά κύριο λόγο για δευτεροβάθμια περίθαλψη. Είναι η μοναδική χώρα στην Ευρώπη που παρατηρείται αυτή η εσωτερική μετανάστευση πολιτών γιατί δεν μπορούν απλά περιστατικά να διεκπεραιωθούν στον τόπο διαμονής τους. Το φαινόμενο αυτό έχει διπλή επίπτωση: Απομακρύνει τα επαρχιακά Νοσοκομεία από το έργο τους, με αποτέλεσμα να συνεχίζουν να λειτουργούν σε μία αναπαραγόμενη μιζέρια και ένα επιστημονικό μαρασμό που τα απαξιώνει καθημερινά στην υπόληψη των πολιτών. Από την άλλη μεριά τα Νοσοκομεία του κέντρου δεν ασκούν, ως οφείλουν, το κύριο έργο τους, δηλαδή την τριτοβάθμια περίθαλψη, με συνέπεια να μη μπορούν να διαγνώσουν και να αντιμετωπίσουν δύσκολα περιστατικά γιατί δεν λειτουργούν ως κέντρα αναφοράς ειδικών παθήσεων.

        Τα Νοσοκομεία σε πόλεις όπως το Ναύπλιο με τουρισμό και οικιστικό επενδυτικό ενδιαφέρον αποτελούν ουσιαστικό στοιχείο υποδομής της πόλης. Ένα σύγχρονο Νοσοκομείο σε μία τέτοια πόλη είναι μοχλός ανάπτυξης και βασική προϋπόθεση στην οικονομική ζωή της πόλης.

       Αυτό το Νοσοκομείο πρέπει να περικλείει τις παρακάτω ουσιώδεις υποδομές:

• Ανοικτή χειρουργική αίθουσα με προσβασιμότητα σε 24ωρη βάση

• Τμήμα επειγόντων παθολογικών καρδιολογικών, παιδιατρικών περιστατικών

• Εργαστήρια υποστήριξης των παραπάνω τμημάτων(ακτινολογικό, υπέρηχοι, αξονικός τομογράφος, αιμοδοσία, μικροβιολογικό)

• Σύγχρονο ΕΚΑΒ στελεχωμένο με εκπαιδευμένο στην επείγουσα ιατρική ιατρικό και παραϊατρικό προσωπικό

• Σύγχρονο πλήρως εξοπλισμένο τμήμα επειγόντων περιστατικών(ΤΕΠ) με στελέχωση γιατρών ειδικευμένων στο τραύμα και τα επείγοντα περιστατικά(τραυματιολογική ομάδα, χειρουργός, αναισθησιολόγος, ορθοπαιδικός, ακτινολόγος, καρδιολόγος)

• Δυνατότητα νοσηλείας σε μικτή ΜΑΦ(Μονάδα αυξημένης φροντίδας). Αυτή η μονάδα παρότι έχουν γίνει προσπάθειες εδώ και 20 χρόνια να λειτουργήσει στο Νοσοκομείο μας ακόμα δεν έχει υλοποιηθεί.

• Ειδικό δημοτικό ιατρείο πρωτοβάθμιας φροντίδας με παροχή ειδικών υπηρεσιών για το πολίτη όπως:

• Προγράμματα προληπτικής ιατρικής για τους πολίτες ,τα σχολεία, τους ηλικιωμένους και επαγγέλματα υψηλού ρίσκου για ατυχήματα.

• Συνταγογράφηση φαρμάκων

• Ενεσιοθεραπεία

• Ιατρείο υπέρτασης

• Παροχή νοσηλείας στο σπίτι σε ανάπηρους και ανήμπορους ηλικιωμένους πολίτες

• Επιστημονικός φορέας επιφορτισμένος για συνεργασία με άλλες υπηρεσίες της πόλης για οργάνωση κοινών εκδηλώσεων με επίκεντρο την υγιεινή ζωή και την πρόληψη

Ζούμε στη δίνη μίας πολύ σοβαρής οικονομικής κρίσης που έχει σοβαρό αντίκτυπο στην καθημερινή λειτουργία των Νοσοκομείων και των προγραμμάτων υγείας. Τα Ελληνικά Νοσοκομεία είναι ανέτοιμα να διαχειριστούν και να αντιμετωπίσουν αυτή τη κρίση. Τρία θεωρώ ουσιαστικά και απαραίτητα στοιχεία στην αντιμετώπιση αυτής της κρίσης:

Την οργάνωση των τμημάτων, την αξιολόγηση των στελεχών, και την διά βίου Εκπαίδευση των ιατρών, των νοσηλευτών και τοθ διοικητικού- οικονομικού. Η τελευταία ειδικότητα, θα πρέπει να προσαρμοστεί στις σύγχρονες απαιτήσεις των οικονομικών της υγείας καθώς και των αρχών που διέπουν την ορθολογική οργάνωση και τη χρηστή διοίκηση των υπηρεσιών υγείας. Παρατηρείται συχνά το φαινόμενο, στα δημόσια νοσοκομεία, να εκλείπουν ειδικότητες προσαρμοσμένες στα ανωτέρω εξειδικευμένα γνωστικά αντικείμενα. Στους δύσκολους καιρούς που διανύουμε, καθίσταται επιτακτική ανάγκη της επάνδρωσής των δημοσίων νοσοκομείων με στελέχη - τεχνοκράτες των ανωτέρω ειδικοτήτων.

Στο παραπάνω πλαίσιο θεωρώ ότι έπρεπε ήδη να είχαν υλοποιηθεί  οι παρακάτω ουσιαστικές προτάσεις εκσυγχρονισμού των Δημοσίων Νοσοκομείων:  

• Μηχανοργάνωση όλων των κλινικών εργαστηρίων.

• Ενεργοποίηση του εσωτερικού έλεγχου στα Δημόσια Νοσοκομεία.

• Δημιουργία ηλεκτρονικής κάρτας νοσηλείας του πολίτη. Αποτελεί εξαγγελία χρόνων , αλλά ποτέ δεν έχει υλοποιηθεί ως σήμερα.

• Συγκρότηση ετήσιου προϋπολογισμού κλινικών-εργαστηρίων.

• Καθιέρωση ηλεκτρονικού ιατρικού φακέλου.

• Απολογισμός κάθε τμήματος των Δημοσίων Νοσοκομείων.

• Καθιέρωση πρωτοκόλλων ιατρικών πράξεων.

• Ενίσχυση της Επιθεώρησης Υγείας, με εξειδικευμένα στελέχη, τα οποία θα επανδρώσουν κάθε Υγειονομική Περιφέρεια. Τα στελέχη αυτά να έχουν το δικαίωμα να ασκούν τακτικούς ελέγχους των νοσοκομείων της Περιφέρειας, στα οποία θα είναι ταγμένα.

• Τήρηση ατομικού φακέλου εκπαίδευσης για την καταγραφή του εκπαιδευτικού έργου και της συνεχούς επιστημονικής αξιολόγησης για κάθε νοσοκομειακό γιατρό.

• Δημιουργία κεντρικής ηλεκτρονικής τράπεζας δεδομένων για όλα τα νοσήματα.

• Οι προϋπολογισμοί των δημοσίων νοσοκομείων να αναρτώνται στο διαδίκτυο, έτσι ώστε να υπάρχει διαφάνεια στα οικονομικά του νοσοκομείου με ταυτόχρονη περιστολή των δαπανών, κυρίως σε αναλώσιμα υλικά, που ανεξέλεγκτα προμηθεύονταν τα νοσοκομεία μέχρι σήμερα.

• Καθιέρωση προϋπολογισμών ανά τμήμα και ανά Δημόσιο Νοσοκομείο.

• Πιστοποίηση του έργου των νοσοκομείων και αξιολόγηση αυτών σε πανελλήνιο επίπεδο( κόστος νοσηλείας, μέσος όρος νοσηλείας ασθενών, επιπλοκές, νοσηρότητα, θνησιμότητα).

• Πανελλήνια δημοσιοποίηση της αξιολόγησης των νοσοκομείων και κοινοποίηση αυτής στον καταναλωτή των υπηρεσιών υγείας, δηλαδή στον πολίτη.

   Η υγεία του πολίτη είναι ένα δημόσιο αγαθό που δεν επιδέχεται εκπτώσεις και πρώτα από όλα η πολιτεία πρέπει να είναι ο εγγυητής στην παροχή νοσοκομειακής περίθαλψης υψηλών προδιαγραφών.     

  Εν κατακλείδι, κάθε νοσοκομειακός γιατρός έχει ηθικό χρέος να ενημερώνεται συνεχώς και να προσφέρει τις καλύτερες υπηρεσίες στον πολίτη.

Παναγιώτης Γ. Μάρκος

ΠΗΓΕΣ - ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ:

 ΞΕΝΟΓΛΩΣΣΗ

1. ABEL SMITH, B. (1976), «Value for money in health services». Heineman London.

2. KAPRIO L. (1991), “Forty years of WHO in Europe The development of a common health policy”, WHO Regional Publications, European Series, No. 40

3. CANADIAN MEDICAL ASSOCIATION (1993) The Language of Health System Reform. Report of τhe Working Group on Regionalization and Decentralization. CMΑ , Οttawa.

2. ΕΛΛΗΝΙΚΗ

1. ΘΕΟΔΩΡΟΥ Μ., ΣΑΡΡΗΣ Μ., ΣΟΥΛΗΣ Σ., (2001) Συστήματα Υγείας, Παπαζήση, Αθήνα.

2. ΥΦΑΝΤΟΠΟΥΛΟΣ Ι., (2005 – Ά Ανατύπωση) Τα Οικονομικά Της Υγείας - Θεωρία Και Πολιτική, Βιβλιοθήκη Οικονομίας Διοίκησης & Πολιτικής Υγείας, Τυπωθήτω Γιώργος Δάρδανος, Αθήνα.

3. ΚΥΡΙΟΠΟΥΛΟΣ, Γ. (1993), Οι δαπάνες υγείας στην Ελλάδα, Κέντρο Κοινωνικών Επιστημών της υγείας, Αθήνα.

4. ΚΥΡΙΟΠΟΥΛΟΣ Γ., ΟΙΚΟΝΟΜΟΥ Χ., ΠΟΛΥΖΟΣ Ν., ΣΙΣΣΟΥΡΑΣ Α. (Επιστημονική Επιμέλεια), (2000) Προτεραιότητες για την Αναμόρφωση της Διοίκησης Διαχείρισης του Συστήματος Υπηρεσιών Υγείας, Θεμέλιο, Αθήνα.

5. ΥΠΟΥΡΓΕΙΟ ΥΓΕΙΑΣ ΠΡΟΝΟΙΑΣ (1983), «Αιτιολογική έκθεση του νομοσχεδίου «Εθνικό Σύστημα Υγείας». ΥΥΠ, Αθήνα.

6. ΥΠΟΥΡΓΕΙΟ ΥΓΕΙΑΣ ΠΡΟΝΟΙΑΣ και ΚΟΙΝΩΝΙΚΩΝ ΑΣΦΑΛΙΣΕΩΝ (1994), «Μελέτη για το Σχεδιασμό και την Οργάνωση των Υπηρεσιών Υγείας: Ανάλυση και Δομή του Συστήματος». ΥΥΠΚΑ, Αθήνα.

7. ΥΠΟΥΡΓΕΙΟ ΥΓΕΙΑΣ ΠΡΟΝΟΙΑΣ, Ν.2889/Φ.37Α/2.3.01, «ΒΕΛΤΙΩΣΗ ΚΑΙ ΕΚΣΥΓΧΡΟΝΙΣΜΟΣ ΤΟΥ ΕΣΥ».

8. ΥΠΟΥΡΓΕΙΟ ΥΓΕΙΑΣ και ΚΟΙΝΩΝΙΚΗΣ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ, Ν. 3329/Φ. 81Α/4.4.05, «ΕΘΝΙΚΟ ΣΥΣΤΗΜΑ ΥΓΕΙΑΣ ΚΑΙ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗΣ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ ΚΑΙ ΛΟΙΠΕΣ ΔΙΑΤΑΞΕΙΣ».

9. ΥΠΟΥΡΓΕΙΟ ΥΓΕΙΑΣ και ΚΟΙΝΩΝΙΚΗΣ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ, Ν. 3527/Φ. 25Α /09.02.2007, αφορά την μεταρρύθμιση των Διοικητικών Περιφερειών Υγείας και την συγχώνευση των ΔΥ.ΠΕ. και την μετεξέλιξή τους σε Υγειονομικές Περιφέρειες καθώς και την τοποθέτηση νέων διοικητών σε αυτές με απόφαση Υπουργού .