Νοέμβρης 1944 ( Απόσπασμα μιας χρόνιας ανάμνησης ) :
...Μόλις έσπασε την πόρτα του σπιτιού με τις βροντερές του μπότες ο πάτερ Βλάσφημος ( καμία σχέση με τον πάτερ Ανυπόμονο ), έψαξε εξονυχιστικά όλα τα δωμάτια ,χωρίς να βρει πουθενά έστω και μία ανθρώπινη ψυχή.Βλέπεις οι άνθρωποι των Ιδεών είναι σχεδόν άυλοι.Δεν εντοπίζονται ,δεν φυλακίζονται ,δεν ξεψυχούν.Τουλάχιστον εύκολα.Αυτός ο οπλισμένος , αχόρταγος παππάς δεν ανακάλυψε καμία ανθρώπινη μορφή . Αντ ' αυτού στράφηκε με οργή στα κουνέλια του κήπου, εξασφαλίζοντας το πλουσιότερο και θρεπτικότερο γεύμα των επόμενων ημερών...
...Το πόσοι άνθρωποι γλίτωσαν από τις "ευλογίες" του πάτερ εκείνες τις μέρες ένας Θεός το ξέρει... συνέχιζε το απόσπασμα της ανεπίσημης ιστορίας ,που διαβάζεται πλέον όχι σαν παραμύθι, αλλά σαν ένα επιστημονικό ιστορικό σύγγραμμα.
...Και αυτούς που κυνηγούσε να "βλογήσει" ήταν πιο βλογημένοι απ ' αυτόν.Βλέπεις ως άνθρωποι των Ιδεών ήταν βαθύτατα θρησκευόμενα άτομα .Μειοψηφούσαν βέβαια πάντα ...
Νοέμβρης 2013 ( ελεύθεροι συνειρμοί )
Φυτρώνουν όμως σε άνυδρα ή βραχώδη εδάφη οι Ιδέες αυτές ;
Ο Ριρίκας ( ψευδώνυμο ) μεγαλωμένος σ' αυτή τη γειτονιά ,διάβαζε χρόνια τώρα τα αποσπάσματα των ίδιων αφηγήσεων. Αντίκρισε για λίγο το μικρό Κρίτωνα και στη συνέχεια αναφώνησε.
"... Αμ Σπόρα είναι αυτή...δε θα την τρώγαν όλη τα πουλιά και τα μυρμήγκια.."
Σε λίγους μήνες, σε ένα παράλληλο σύμπαν Ιδεών , έρχεται στον υλικό τούτο κόσμο η Φιντέλια . Παιδί του Άρη και της Σοφίας .Δεν είναι βέβαια μόνη...Την περιμένει πάντα ο Κρίτωνας...