Ο Μπασό γεννήθηκε το μακρινό 1694 στην Οσάκα της Ιαπωνίας. Καταγόταν απο οικογένεια Σαμουράϊ αλλά αποφάσισε να ''θάψει'' γρήγορα το σπαθί του πολέμου αφήνοντας την πολεμοχαρή παράδοση της οικογένειας στο χρονοντούλαπο της δικής του ιστορίας. Παρόλο που η ποίηση Χαϊκού είχε ''στιγματιστεί'' ως περιπαικτική και αστεία, ο Ιάπωνας ποιητής της προσέδωσε χαρακτηριστικά σοβαρής λογοτεχνίας.

Η αλλαγή πορείας και η ''στροφή'' στην περιήγηση, την ποίηση και το βουδιστικό μοναστήρι

Ο Μπασό λοξοδρόμησε γρήγορα όπως προαναφέραμε απο την παράδοση της οικογενειάς του που τον προόριζε για Σαμουράϊ, επιλέγοντας τον δρόμο του περιηγητή ενω παράλληλα στράφηκε στην μελέτη της κλασσικής κινέζικης ποίησης. Στην ηλικία των εικοσιδύο χρόνων αποσύρεται σε βουδιστικό μοναστήρι στο Κιότο. Λίγο αργότερα λέγεται πως ζεί απο τις προσφορές των μαθητών του.

Η φιλία του με τον ποιητή Σουγκιγιάμα Σάμπου και η στενότερη επαφή του με την ποίηση Χαϊκού

Απο το 1667 κατοικεί στο Τόκυο συγκατοικώντας με τον φίλο του -επίσης ποιητή-Σουγκιγιάμα Σάμπου ο οποίος τον μυεί σταδιακά στα ''άδυτα'' της ποίησης Χαϊκού.Ο μοναχικός τρόπος ζωής του ήταν άρρηκτα συνδεδεμένος με την ποίηση Χαϊκού καθώς αντικατόπτριζε την απλότητα και μια διαλογική θα λέγαμε διάθεση που διέκρινε τον βίο του. Συνήθιζε να αποτραβιέται στο μπασό-αν του, μια καλύβα καλυμμένη απο φύλλα Μπανάνας(απ' όπου πήρε το όνομα Μπασό ο ποιητής).

Η θεματολογία των ποιημάτων του και τα ανέμελα τελευταία χρόνια μιας ταξιδιάρικης ζωής

Τα θέματα της ποίησης του Ιάπωνα ποιητή διαπνέονται απο έναν μυστικισμό προσπαθώντας να δώσουν διάσταση σε σημαντικά θέματα διαμέσου των εικόνων της φύσης όπως φερειπείν η πανσέληνος του φθινοπώρου ή οι ψύλλοι της καλύβας του. Ταξίδεψε και ζωγράφισε, ζώντας έντονα την κάθε στιγμή των τελευταίων χρόνων της ζωής του(απεβίωσε στα 1694). Ένας πολεμιστής δίχως σπαθί αλλά με όπλο και εφόδιο έναν απέραντο ποιητικό κόσμο που εν τέλει τον βοήθησε να έρθει κοντύτερα στην τελείωση και την εσωτερική γαλήνη προσφέροντας απλόχερα στίχους όπως οι παρακάτω:

''Κάθε λεπτό της ζωής τους ταξιδεύουν όσοι διασχίζουν πελάγη ή καλπάζουν την γή, μέχρι να υποκύψουν απο το βάθος του χρόνου. Πολλοί γέροντες πεθαίνουν στο ταξίδι. Εγώ υπέκυψα στα ταξιδιάρικα σύννεφα του ουρανού''

Πηγές:Wikipedia,

Eντουάρδο Γκαλεάνο, Οι Μέρες Αφηγούνται (Εκδ.Πάπυρος σελ.393)