…αναδεικνύεται καθημερινά σε όλο και πιο δημοφιλή η λέξη Αλληλεγγύη. Δηλαδή με απλά λόγια η πράξη συμπαράστασης μεταξύ διαφορετικών οντοτήτων , που τις φέρνει πιο κοντά… πόσο κοντά όμως? Αυτό το νοητό κενό μεταξύ των αλληλέγγυων ανθρώπων, δηλαδή το διάκενο της εγγύτητας, είναι ένας δείκτης , όχι ποιότητας, καθώς δεν υπάρχει κακή ή καλύτερη αλληλεγγύη, αλλά καθολικότητας και αποτελεσματικότητας των πράξεων. Παράδειγμα… στους χώρους και τις παρατάξεις όπου πρεσβεύεται η ισότητα των ανθρώπων, οι ενέργειες συμπαράστασης θα αγγίξουν το ίδιο όλους τους αποδέκτες, χωρίς κριτήρια, επιφέροντας ανακούφιση και ευγνωμοσύνη, οι οποίες με τη σειρά τους θα επιστρέψουν σαν εμπιστοσύνη στο κοινωνικό σύνολο.

Αντίστοιχα στους χώρους του αντίπαλου δέους, δηλαδή εκεί όπου καλλιεργείται η διαφορετικότητα των καλλίτερων ανθρώπων, πάλι θα συναντήσουμε ‘’εκστρατείες’’ αλληλοϋποστήριξης συνανθρώπων , πλην όμως που διαθέτουν κοινά και συνήθως ατεκμηρίωτης υπόστασης, χαρακτηριστικά. Όσο και μεγάλη να είναι η υλική και ηθική τους συμπαράσταση, αυτή στερείται τον χαρακτήρα του ανθρωπισμού και της ανιδιοτέλειας καθώς …όταν επιλέγεσαι για να βοηθηθείς, τι εμποδίζει τη δυνατότητα για την εκμετάλλευσή σου??

Εξάλλου η ανάγκη να συνδράμουμε τον συνάνθρωπο ή τον συμπολίτη μας (διαλέξτε ελεύθερα την ταυτότητά σας), ίσως είναι η απόρροια της κοινωνικοπολιτικής μας Αδιαφορίας, Αναλγησίας και Αλαζονείας. Η άφιξη της ηθικής κατάπτωσης στην μικρή όμορφη πόλη μας (με τις μικρές ασχήμιες της) ή και την χώρας μας, χτυπά την πόρτα όλων μας και η Αλληλεγγύη δεν είναι τίποτα άλλο παρά το τελευταίο ανάχωμα της κοινωνικής συνοχής. Όσο πιο μικρό είναι λοιπόν το διάκενο, τόσο πιο πυκνοί είναι και οι δεσμοί των ανθρώπων και μόνο καταυτό τον τρόπο μπορούμε να συμπορευτούμε, ελπίζοντας ελπιδοφόρα.

Πρέβεζα-Αθήνα

6/1/2014