Του Γιώργου Παπαχριστοδούλου*

Ένα ξεκαθάρισμα λογαριασμών το οποίο αναδείχτηκε από ένα κομμάτι της δικαιοσύνης το οποίο προσπαθεί να κάνει καλά τη δουλειά του. Υπάρχουν και έντιμοι δικαστές. Ναι.

Πίσω από τις αποκαλύψεις και τις καταγγελίες του πορίσματος της εισαγγελίας για το ρόλο του προέδρου του ΤΤ Άγγελου Φιλιππίδη και των υπολοίπων εμπλεκόμενων, αναδεικνύεται, ωστόσο, ένα κρισιμότερο ερώτημα: ποιος ελέγχει τον κυρίαρχο, κεντρικό, εγχώριο μηχανισμό συγκέντρωσης και διανομής χρήματος, την Τράπεζα της Ελλάδας, και τον εκάστοτε διοικητή της (τώρα τον κ. Προβόπουλο);

Η κυβέρνηση, το κοινοβούλιο, μία διορισμένη ανεξάρτητη αρχή, οι πολίτες μέσω θεσμών άμεσης δημοκρατίας και συμμετοχής; Το τελευταίο, ας το θεωρήσουμε ανέκδοτο (γίνεται, αλλά όχι στο σημερινό ολιγαρχικό σύστημα).

Οι άλλοι τρεις μηχανισμοί εξουσίας τους οποίους αναφέραμε αδυνατούν ή καλύτερα, δεν επιθυμούν, στο πλαίσιο ενός αμοιβαίου συμβιβασμού, να διαταράξουν την παντοκρατορία του τραπεζικού συστήματος της χώρας και δη της Τράπεζας των Τραπεζών. Μία παντοκρατορία θεσμισμένη νομικά: “κατά την άσκηση των αρμοδιοτήτων τους η Τράπεζα της Ελλάδος και τα μέλη των οργάνων της δεν ζητούν ούτε δέχονται οδηγίες από την Κυβέρνηση. Βάσει του καταστατικού κανείς αντιπρόσωπος του Δημοσίου δεν έχει δικαίωμα να ελέγξει τα βιβλία της τράπεζας σε κανένα από τα καταστήματα της πλην του επιτρόπου του κράτους ο οποίος μπορεί να ζητήσει στοιχεία αλλά υποχρεούται να τηρεί αυστηρή εχεμύθεια” (Πηγή: el.wikipedia.org). Πρόκειται για καθεστώς το οποίο έχει αποκτήσει από την ίδρυσή της, το 1928.

Τα αναλυτικά και τεκμηριωμένα ρεπορτάζ της Εφημερίδας των Συντακτών, του Hot Doc, του Unfollow κι άλλων ανεξάρτητων μέσων, μας βοηθούν να κατανοήσουμε το πανόραμα των σχέσεων και υπόγειων διαδρομών μεταξύ επιχειρηματιών, πολιτικών, παπάδων, εργολάβων, καναλαρχών, εφοπλιστών, δικαστών κ.ά.

Για παράδειγμα, στην ηλεκτρονική έκδοση της «Εφημερίδας των Συντακτών» (efsyn.gr) διαβάζουμε ότι τα δάνεια χωρίς εγγυήσεις του ΤΤ «κατέληγαν είτε σε offshore εταιρείες, είτε σε προσωπικούς λογαριασμούς, είτε για αγορά σπιτιών από συγγενικά πρόσωπα των επιχειρηματιών». Ενώ ο Κ. Βαξεβάνης στο «Κουτί της Πανδώρας» (www.koutipandoras.gr) υπογραμμίζει: «Δεν υπάρχει σκάνδαλο μιας Τράπεζας, αλλά ενός συστήματος διαπλοκής και κλεπτοκρατίας που ευνοείται και συγκαλύπτεται από την Τράπεζα της Ελλάδος. Αυτή είναι το σκάνδαλο».

Ασυδοσία

Η ΤτΕ δεν δίνει λόγο σε κανέναν παρά μόνον στους αόρατους και ορατούς μετόχους και προστάτες της. Όπως δεν δίνει λόγο στους πολίτες η δεύτερη υπερ-Τράπεζα των Τραπεζών, το Ταμείο Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας, μέσω του οποίου προχώρησε η γνωστή κεφαλαιοποίηση (τα περίφημα 50 δισ. ευρώ). Τους δώσαμε τα χρήματά μας, σώθηκαν οι τράπεζες τους και τώρα ο Στουρνάρας και οι συν αυτώ σκέφτονται να πουλήσουν στους τραπεζίτες φτηνότερα (!) τις τράπεζες. Τράπεζα κερνάει, τράπεζα πίνει.

Η εγχώρια υπερ-τράπεζα έχει απεμπολήσει τον εποπτικό της ρόλο- εάν σκέφτηκε ποτέ να λειτουργήσει έτσι.

Λειτουργεί ως ασύδοτος μηχανισμός εξυπηρέτησης τραπεζικών και διαπροσωπικών επιχειρηματικών συμφερόντων.

Λειτουργεί ως μηχανισμός διανομής και αναδιανομής του τραπεζικού χρήματος, του χρήματος το οποίο κλέβουν καθημερινά το Κράτος και η ίδια με τα συνεταιράκια της από τους πολίτες. Είτε νόμιμα με τις διάφορες χρεώσεις στη διεκπεραίωση των λογαριασμών είτε παρανόμως με το όργιο δανειοδοτήσεων χωρίς εγγυήσεις. Σε κάθε καρυδιάς καρύδι. Σε κάθε ζιζάνιο. Εάν το Κράτος διατηρεί για τον εαυτό του το μονοπώλιο της βίας, η ΤτΕ έχει το μονοπώλιο του χρήματος. Το ένα συμπληρώνει το άλλο.

Ο νόμος του ισχυρότερου