Στον αντίποδα οι γηραιότεροι Πρεβεζάνοι φέρονται σαν να εξορίστηκαν στα σπίτια τους. Ταμπεραμέντο, νοσταλγία, σκέρτσο ,καλαμπούρι, πάθος για αγώνα… όλα στη φορμόλη. Και πλήθος αταίριαστων και ασύμβατων φυσιογνωμιών , περιφέρονται παράκεντρα στην πόλη είτε για να ασελγήσουν με τα οχήματά τους στις διαβάσεις πεζών, στους ποδηλατοδρόμους και στα νεύρα των υπολοίπων, είτε για να κοινωνικοποιηθούν σε καφενέδες υποκουλτούρας με αέρα πρωτεύουσας.

Αναγνωρίζεται η προσπάθεια κάποιων νεότερων συμπολιτών μας που παλεύουν καθημερινά να σπάσουν τους φυσικούς περιορισμούς και να βρουν τρόπο να σταθμεύσουν μέσα στα κτίρια των δημόσιων εκπαιδευτηρίων, επειδή τα μονάκριβα παιδιά τους τείνουν να αδρανοποιηθούν από την αποκλειστική περιφορά (λες κι εμείς που είχαμε ποδήλατα γίναμε περισσότερο κουτοί;) Στο δια ταύτα, η πόλη ασφυκτιά και οι πολίτες υποφέρουν… όχι από στέρηση πόρων, αλλά από την έλλειψη αξιοπρέπειας στη συμβίωση.

ΑΝ θεωρείτε κι εσείς πως οι αιρετοί άρχοντες είναι ακατάλληλοι, τότε παρακαλώ αλλάξτε νοοτροπία σαν δημότες .

Αθήνα, 8/2/2014