Δεν φταίνε βεβαίως μόνο οι υποψήφιοι αλλά και αυτοί, που τους αφήνουν να τα λένε ή ακόμα χειρότερα τους προκαλούν να τα πουν. Έχω τύχει σε αμέτρητες ανοικτές συζητήσεις, για παράδειγμα, όπου το κοινό ρωτά ευρωβουλευτές πράγματα που θα έπρεπε να ρωτήσει κανονικά τον τοπικό βουλευτή του, το δήμαρχο άντε και τον υπουργό. Αλλά αφού τον βρήκαμε πρόχειρο, ας τον κάνουμε να νοιώσει σπουδαίος αυτός και ανακουφισμένοι εμείς, που τα βγάλαμε από μέσα μας.

Αλλά, βεβαίως, οι γραφικότητες είναι το αλατοπίπερο κάθε προεκλογικής περιόδου. Και δε σταματούν μόνο σε τέτοιου τύπου «παρεξηγήσεις». Είδαμε και θα δούμε υποψηφίους δημάρχους, περιφερειάρχες, ευρωβουλευτές, που θα μας ζητήσουν την ψήφο επειδή κουβαλάνε μια ανίατη ασθένεια, άλλους που θα πασχίζουν να μας πείσουν ότι μετά από δεκαετίες πολιτικού βίου γιατρεύτηκαν οριστικά από την άλλη ασθένεια, της κομματικής εξάρτησης. Θα δούμε παιδιά πολιτικών οικογενειών να ισχυρίζονται ότι δεν τους βοήθησε στο ελάχιστο το όνομα της μαμάς τους ή του μπαμπά τους. Θα δούμε κάποιους από τους πιο κραυγαλέους εκπροσώπους του παλαιοκομματισμού, με θητείες δεκαετιών σε διάφορα έδρανα, να εκμεταλλεύονται τις ΄΄ απόκριες των εκλογών ΄΄ για να ντυθούν στα λευκά της αθώας περιστεράς και να κατακεραυνώνουν το κόμμα που κάποτε τους έδωσε «ταυτότητα» και μηχανισμούς στήριξης. Θα δούμε και άλλα πολλά που δε μπορώ να προβλέψω. Αλλιώς δεν θα είχε και ενδιαφέρον αυτή η πολλαπλή «μάχη».

Πλέον έχουμε ελάχιστο καιρό να σκεφτούμε τι σημαίνει κάθε μια από τις τρεις κάλπες. Τι ακριβώς εξουσίες και δυνατότητες έχει ο δήμαρχος, ο περιφερειάρχης, ο ευρωβουλευτής. Τι μπορεί να προσφέρει και τι μπορούμε να περιμένουμε από αυτόν. Και να μην συνεχίζουμε να παραμυθιαζόμαστε με ψεύτικες υποσχέσεις. Και μην ξεχνάμε κυρίως αυτό. Θα τους επιλέξουμε για πέντε χρόνια. Και μετά την απομάκρυνση από την κάλπη, ουδέν λάθος διορθώνεται.

Διότι οι εκλογές είναι τσάμπα. Τα αποτελέσματα τα πληρώνουμε σε δόσεις.

Υ.Γ. 1

Πάντα τις τελευταίες μέρες των εκλογών γίνονται … διάφορα. Στο Δήμο Πρέβεζας άλλη μια δημοπρασία ενός πολύ ωραίου χώρου, όπως το καφενείο στην Κυανή Ακτή, κατέληξε σε “βρόμικα χέρια”.

Μικρές ιστορίες με πολλές παραμέτρους…

Υ.Γ. 2

Τι ωραία θα ήταν να ψηφίζαμε μόνο πρόσωπα και όχι παρατάξεις και συνδυασμούς; Αξιοκρατικά και ηθικά άτομα, συμπολίτες που έχουν την δυνατότητα να προσφέρουν πραγματικά…

Από τον Βαγγέλη Πήχα

Μέλος ΕΣΗΕΑ – Εκδότη JOIN MAGAZINE