Το πολιτικό παιχνίδι, έπειτα από την υπογραφή του 3ου Μνημονίου από πλευράς ΣΥΡΙΖΑ, φαίνεται πως «ζεσταίνεται» πιο πολύ από κάθε άλλη φορά.
Και πλέον γίνεται ξεκάθαρο πως η Ευρωπαϊκή Ένωση και το ΔΝΤ, βρίσκονται στην τελευταία φάση του εξαιρετικά δομημένου πλάνου τους: «Αποδόμηση μίας Κυβέρνησης που τόλμησε να μιλήσει για διαφορετικό δρόμο στην Ευρώπη και πλήρη ενσωμάτωσή της σε ένα πολιτικό μονόδρομο» (είναι άλλη ιστορία αν το εννοούσε, αν το πίστευε και αν μπορούσε να το κάνει μέσα στο πλαίσιο της ΕΕ και των Μνημονίων).
Δε νομίζω πως υπάρχει πλέον έστω και «σκληροπυρηνικό» στέλεχος του ΣΥΡΙΖΑ, που να πιστεύει πως δεν έχει υπάρξει ανάμεσα στον Ιανουάριο του 2015 και τον Απρίλιο του 2016, αλλαγή στρατηγικής. Οι εξελίξεις άλλωστε οδήγησαν εκεί. Και η λεγόμενη «ήττα» μετά το δημοψήφισμα και το ΟΧΙ του ελληνικού λαού.
Μέχρι εδώ καλά!
Προσωπικά θεωρώ πως ο ΣΥΡΙΖΑ βρίσκεται στην... πυρά, όχι για την αλλαγή στρατηγικής του, αλλά επειδή έφαγε «γκολ» σε τομείς που «έπαιζε μπάλα» μόνος του.
Αντί να δώσει βάρος στην κοινωνική αλληλεγγύη, την αξιοποίηση του επιστημονικού δυναμικού της χώρας, την εισαγωγή μη κομματικών ατόμων στους δημόσιους φορείς, την κατάργηση βουλευτικών προνομίων, την άμεση ενίσχυση με κάθε μέσο της παιδείας και της υγείας (και όχι με ημίμετρα), αντί να δώσει το βάρος στην προετοιμασία μίας νέας-αναπόφευκτης σύγκρουσης, προτίμησε να παίξει το χαρτί της λεγόμενης σύγκρουσης με τη διαπλοκή, του «κυνηγιού» των φοροφυγάδων κτλ.
Η Κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, ακόμη κι αν πάρει κάποιος ως υπόθεση εργασίας πως έχει πετύχει 4-5 σημαντικά πράγματα για την πλειοψηφία του λαού, δεν τα έχει επικοινωνήσει στη λαϊκή βάση.
Είναι όμως λογικό αυτό, καθώς τα κυρίαρχα ΜΜΕ «βομβαρδίζουν» εναντίον του, πολλές φορές με αισχρά λόγια πρωί και βράδυ. Πολλές φορές δίκαια, αλλά και πολλές άλλες άδικα. Πολύ απλά γιατί η σχέση ΣΥΡΙΖΑ-κυρίαρχα ΜΜΕ ήταν εξ' αρχής χαμένη. Είναι πολλά τα λεφτά στη μέση και τα συμφέροντα ακόμη περισσότερα.
Εκ των πραγμάτων λοιπόν η προσήλωση στην εφαρμογή του Μνημονίου, ήταν «στοίχημα» χαμένο πολιτικά για το ΣΥΡΙΖΑ, καθώς η μεγάλη πλειοψηφία της ελληνικής κοινωνίας στενάζει!
Βασικό πρόβλημα στη χάραξη της στρατηγικής του ΣΥΡΙΖΑ -κατά τη γνώμη μου- ήταν ότι άργησε να συνειδητοποιήσει το πως λειτουργούν οι Ευρωπαϊκοί Θεσμοί.
Σε μία ΕΕ όπου οι λέξεις implementation (εφαρμογή), memorandum of understanding (μνημόνιο συνεργασίας), mutual consultation (αμοιβαία διαβούλευση) και sound agreements (σωστές συμφωνίες), καθώς και η λέξη ΕΜΠΙΣΤΟΣΥΝΗ (ο Θεός να την κάνει τέτοια) κυριαρχούν, και οι «σοφοί» της διοίκησης και των οικονομικών κάνουν το πολιτικό παιχνίδι, ο ΣΥΡΙΖΑ θα μπορούσε να παίξει με τους όρους τους. Με όρους παιχνιδιού που ήδη υπάρχουν στις βιβλιογραφίες και τις ξέρουν πολύ καλά οι Έλληνες επιστήμονες του εσωτερικού και του εξωτερικού.
Όλα αυτά εντός του πλαισίου των Μνημονίων και της ΕΕ. Γιατί εκτός το... παιχνίδι είναι διαφορετικό.
Αυτό δεν έγινε και έχουμε φτάσει σε σημείο όπου ακούει κάποιος τα λεγόμενα του Αλέξη Τσίπρα και δεν ξέρει ποιον ακούει. Και παραθέτουμε ορισμένα παραδείγμα παρακάτω.
Το... παραμύθι περί ανικάνων της Κυβέρνησης καλό είναι για να δικαιολογήσει αυτό που έρχεται και ήδη ορισμένοι "κύκλοι" στην Ευρώπη ετοιμάζουν, αλλά δεν έχει... δράκο. Είναι καθαρά θέμα πολιτικής, επιλογών και στρατηγικής. Και μάλλον ο κ. Καρανίκας (ο σύμβουλος ντε... ) έχει αδυναμίες σε αυτά...
Τσίπρας: Οκτώβριος 2013 :«Μιλούν για 'success story', για ιστορία επιτυχίας, για 'greek recovery', άρα ανακάμπτει η Ελλάδα από την κρίση κι όπου σταθούν κι όπου βρεθούν μιλούν για πλεονάσματα.
Έχω την αίσθηση ότι αυτή η ιστορία με το πλεόνασμα δεν είναι ανέκδοτο. Είναι τραγωδία. Διότι θα καταγραφεί στη σύγχρονη πολιτική ιστορία στα ίδια κατάστιχα με την περίφημη φράση 'λεφτά υπάρχουν' του Γ. Παπανδρέου το 2009. Τώρα θα είναι το 'πλεονάσματα υπάρχουν' του κ. Σαμαρά όταν η μισή ελληνική κοινωνία βουλιάζει στην εξαθλίωση και τη φτώχεια».
Τσίπρας 2016: «Πετύχαμε πρωτογενές πλεόνασμα 0,7% έναντι του στόχου για έλλειμμα 0,25% διότι εργαστήκαμε με σχέδιο και επιμονή. Οι Κασσάνδρες διαψεύδονται».
Τσίπρας: Αύγουστος 2013: «Το μεγαλύτερο μνημονιακό έγκλημα είναι η εκποίηση του δημόσιου πλούτου και της φυσικής ομορφιάς της χώρας σε επιχειρηματίες, οι οποίοι έναντι πινακίου φακής θα έρθουν να αγοράσουν περιοχές, και μάλιστα χαρακτηρισμένες ως ιδιαίτερου φυσικού κάλλους, για να χτίσουν ξενοδοχειακές εγκαταστάσεις από τις οποίες θα μπορούν να έχουν κέρδη, καταστρέφοντας, όμως, το περιβάλλον».
Τσίπρας 2016 για ΟΛΠ: «Η συμφωνία αυτή θα καταστήσει τον δρόμο του Μεταξιού συντομότερο. Η Ελλάδα εισέρχεται σε μια νέα φάση, όπου η έμφαση δίνεται στην ανασύγκροτηση και την ανάκαμψη της οικονομίας. Η επένδυση αυτή θα αποτελέσει αφετηρία για την προσέλκυση και άλλων επενδύσεων».
Τσίπρας, Βουλή, Γενάρης 2014: «Προκειμένου να σωθούν οι τράπεζες έχει γονατίσει ο ελληνικός λαός. Στο ίδιο διάστημα, μάλιστα, παρουσιάστηκαν και κέρδη στις τράπεζες».
Τσίπρας, 2016: «Η νέα ανακεφαλαιοποίηση, παρά τις δυσκολίες, σχεδιάστηκε ώστε να διασφαλίζονται πλήρως τα συμφέροντα του ελληνικού δημοσίου με τον καλύτερο δυνατό τρόπο και μπορεί να οδηγήσει ακόμα και σε ολική ανάκτηση του ποσού που διατέθηκε στην παρούσα φάση».
