Πρώτα απ' όλα, η λειτουργία και η αναβάθμιση του Νοσοκομείου της Πρέβεζας δεν είναι ούτε τοπικίστικο ζήτημα ούτε συντεχνιακό ζήτημα. Είναι ζήτημα ευρύτερου συμφέροντος της ελληνικής κοινωνίας, που ψάχνει «όαση» στη Δημόσια, Δωρεάν Υγεία, έστω κι αν αυτή αντιμετωπίζει τα χίλια-μύρια προβλήματα. Η άλλη επιλογή που έχουν τα μεσαία και κατώτερα κοινωνικά στρώματα είναι ο... Άγιος Πέτρος. Ξεκάθαρα πράγματα.
Οι φορείς της Πρέβεζας κινητοποιήθηκαν και για να αποδίδουμε τα του Καίσαρος τω Καίσαρι, πολύ σωστά έπραξαν, καθώς σε αυτό το ζήτημα ούτε πολιτικές σκοπιμότητες χωρούν, ούτε προσωπικές στρατηγικές. Είναι ζήτημα... τιμής το Νοσοκομείο για όλο το λαό της Πρέβεζας.
Και αν τυχόν αποφασίσει η «Χ» ή η «Ψ» Κυβέρνηση να «καρατομήσει» το νοσοκομείο μας, τότε αυτό θα πρέπει να είναι αιτία πρεβεζάνικης... Επανάστασης. Όχι μόνο να μην το «καρατομήσει», αλλά να το αναβαθμίσει και να βελτιώσει τις υπηρεσίες του.
Τα γράφω όλα αυτά, με αφορμή συγκρίσεις Δημόσιας και Ιδιωτικής Υγείας. Ας ξεκινήσουμε με μία γενική παραδοχή. Το ΕΣΥ στην Ελλάδα δημιουργήθηκε και κατάφερε να έχουν πρόσβαση σε υψηλού επιπέδου Υγεία, άτομα με μεσαία και χαμηλά εισοδήματα. Το ΕΣΥ στην πορεία έβγαλε όλες τις παθογένειές μας σαν κοινωνία και εκφυλίστηκε. Αυτό όμως δε σημαίνει πως ο αρχικός σχεδιασμός δεν ήταν σωστός και οφέλιμος για μεγάλο μέρος των Ελλήνων πολιτών.
Στα... τωρινά μας τώρα. Σε αρκετές περιπτώσεις άτομα «σπρώχνονται» στα ιδιωτικά νοσοκομεία, πολύ απλά γιατί το δημόσιο είναι μια χρονοβόρα και δυσκίνητη διαδικασία. Δυστυχώς. Χωρίς αυτό να σημαίνει πως γιατροί και νοσηλευτικό προσωπικό δεν κάνουν σωστά τη δουλειά τους. Άλλο το ένα, άλλο το άλλο.
Τα ιδιωτικά νοσοκομεία όμως είναι όντως ικανά να κάνουν τη διαφορά; Θα σας αναφέρω ένα απλό παράδειγμα για το πως αντιμετωπίζουν τα ιδιωτικά νοσοκομεία αυτό που ονομάζουμε «Υγεία». Σε ένα από τα μεγαλύτερα ιδιωτικά νοσοκομεία των Αθηνών, ένας ολόκληρος δεύτερος όροφος (δεκάδες κλίνες), που φιλοξενούσαν καρκινοπαθείς, «άδειασε» μέσα σε δυο ημέρες, για να φιλοξενηθούν Λίβυοι, στο πλαίσιο του ιατρικού τουρισμού.
Όταν λέμε Λίβυους, μη φανταστείτε τίποτα αντάρτες, από εκείνους που έριξαν από την εξουσία τον Καντάφι. Μιλάμε για λεφτάδες, για τους οποίους το κοστολόγιο της Πρεσβείας τους φτάνει τα δεκάδες χιλιάδες ευρώ για κάθε άτομο και τα οποία διαμένουν σε υπερπολυτελή ξενοδοχεία των Αθηνών.
Το νοσοκομείο δηλαδή έκρινε πως άνθρωποι με απλά κατάγματα, επειδή πληρώνουν περισσότερο, είναι σημαντικότεροι ασθενείς από ανθρώπους που παλεύουν με το Χάρο, δίνουν μάχη για τη ζωή τους, μέρα με την ημέρα, ώρα με την ώρα.
Γι αυτούς δηλαδή ΥΓΕΙΑ=ΚΕΡΔΟΣ.
«Κάτω τα χέρια από το Νοσοκομείο της Πρέβεζας»! Πάει και τέλειωσε! Γιατί πολλά έχουμε δει με τα Μνημόνια, την Τρόικα και με τις τρικομματικές κυβερνήσεις. Μη δούμε περισσότερα... Ας είμαστε όλοι σε εγρήγορση.
