Οι δημοτικές εκλογές έχουν πάντα κάτι ξεχωριστό και ωραία. Στη Δημοκρατία εξάλλου, είναι ωραίο να εκφράζεσαι με μία ψήφο και να επιλέγεις εκείνους που σου κάνουν για να κυβερνήσουν τον τόπο σου... Στις “μικρές” κοινωνίες μάλιστα οι Δήμαρχοι συνήθως είναι οι άνθρωποι της διπλανής σου πόρτας... Αυτά τα γενικά...

Το έλεγε ο αείμνηστος Παύλος Μπακογιάννης και η φράση του έμεινε διαχρονική και, ασφαλώς, ιστορική: «Στη δημοκρατία δεν υπάρχουν αδιέξοδα». Αυτό βέβαια επίσης είναι συζητήσιμο σε ένα σύγχρονο ακραία καπιταλιστικό κόσμο, ωστόσο δεν μπορούμε παρά να αναγνωρίσουμε πως στις προσεχείς δημοτικές εκλογές υπάρχει η δυνατότητα της επιλογής για τον ψηφοφόρο;

Μπορεί ο ψηφοφόρος να διαλέξει έναν υποψήφιο Δήμαρχο που να συχνάζει σε ένα από τα ωραιότατα λαϊκά καφενεία και να αποφεύγει τις πολλές συναναστροφές, διατηρώντας χαμηλό προφίλ. Μπορεί όμως και να διαλέξει ένα Δήμαρχο που είναι της αγοράς και συνηθίζει να κάνει “περαντζάδα” στα μαγαζιά συζητώντας με τους πολίτες για τα προβλήματά τους, παρουσιάζοντας εξωστρέφεια ως μοντέλο Δημάρχου.

Μπορεί ο ψηφοφόρος να διαλέξει έναν δημόσιο υπάλληλο που ενδεχομένως στη λογική του να έχει ότι στις 3 το μεσημέρι τα... μολύβια κάτω και μπορεί να επιλέξει και έναν επιχειρηματία ή επαγγελματία που διαχειρίζεται προσωπικό, διαφορετικούς χαρακτήρες και εργάζεται όλη την ημέρα.

Μπορεί να επιλέξει έναν Δήμαρχο με χαμηλό μορφωτικό επίπεδο που στηρίζει τη δυναμική του στο γεγονός ότι γνωρίζει άριστα τα προβλήματα των κτηνοτρόφων, τους δρόμους που οδηγούν σε κάθε μαντρί και μιλά σε πρώτο ενικό με τους ανθρώπους της αγροτιάς και του μόχθου. Μπορεί όμως να επιλέξει και έναν Δήμαρχο που δεν γνωρίζει τα παραπάνω ή δεν είναι στην ιδιοσυγκρασία του και να μπορεί όμως να φέρει τεχνογνωσία για την αγροτοκτηνοτροφία του Δήμου του, τεχνική βοήθεια για σωστή οδοποιία και κίνητρα για αγροτικές αγορές και καινοτομία στον πρωτογενή τομέα.

Μπορεί να επιλέξει έναν Δήμαρχο που να προσέχει να μην ξοδεύει, αλλά μπορεί να επιλέξει και έναν Δήμαρχο που να έχει στο σχεδιασμό του να φέρνει έσοδα στο Δήμο και να αξιοποιεί στο 100% τα προγράμματα ΕΣΠΑ, σε συνεργασία και με ιδιώτες.

Μπορεί να επιλέξει έναν Δήμαρχο που να στηρίζει την εκλογή του στην προστασία των ευπαθών κοινωνικών ομάδων με δημοτικές δομές και μπορεί να επιλέξει έναν Δήμαρχο που θα το πετύχει αυτό με καινοτόμα προγράμματα και αξιοποίηση των νέων τεχνολογιών.

Μπορεί να επιλέξει έναν Δήμαρχο που να υπερασπίζεται τους δημόσιους χώρους ή έναν Δήμαρχο που να θέλει να τους ιδιωτικοποιήσει προς όφελος των πολιτών με νέες επενδύσεις.

Μπορεί να επιλέξει έναν Δήμαρχο που να “δουλεύει” για τους αθλητικούς χώρους και να φέρνει αθλητικές-πολιτιστικές διοργανώσεις και να επιλέξει έναν άλλο που να υποστηρίζει ότι αυτά είναι περιττά έξοδα.

Μπορεί επίσης να επιλέξει ένα μοντέλο “Πελετίδη”, έναν Δήμαρχο δηλαδή που να δίνει ξεχωριστές “μάχες” με βάση τα συμφέροντα των δημοτών.

Μπορεί επίσης να επιλέξει και αντιδιαχειριστικές υποψηφιότητες της αντικαπιταλιστικής Αριστεράς ως ψήφο αντίδρασης στο όλο πολιτικό πλέγμα.

Μπορεί να βρει “πακέτο” τα παραπάνω προτερήματα σε κάποιον υποψήφιο, μπορεί να βρει ένα πρόσωπο με κάποια από αυτά. Εκείνα που θεωρεί πως ταιριάζουν περισσότερο στα θέλω του.

Γενικότερα ο ψηφοφόρος διαλέγει και παίρνει.

Απλά μετά την απομάκρυνση εκ του ταμείου, ουδέν λάθος αναγνωρίζεται...

Έτσι γίνεται στις δημοκρατίες...

Εκείνο όμως που είναι απαράδεκτο για έναν ψηφοφόρο είναι να υπάρχει “αλισβερίσι” με τον υποψήφιο.

Ψηφίζω αυτόν γιατί θα μου δώσει την τάδε δουλειά από το Δήμο...

Ψηφίζω αυτόν γιατί θα μου δώσει έργα...

Ψηφίζω αυτόν γιατί θα βάλει το παιδί μου κάπου...

Ψηφίζω αυτόν γιατί μου έταξε το τάδε...

Ψηφίζω αυτόν γιατί μου υποσχέθηκε πως θα μου φτιάξει εκείνο...

Θα μου πείτε... Κάπως έτσι δε γινόταν επί χρόνια στη χώρα μας σε διάφορες περιοχές.

Ναι, αλλά ποτέ δεν είναι αργά για αλλαγές... Και η Κρίση πιθανόν να έχει διδάξει ειδικά τους ψηφοφόρους...