Τώρα που καταλάγιασε κάπως η “σκόνη” από την ξεκάθαρη νίκη της Νέας Δημοκρατίας στις Ευρωκλογές έναντι του ΣΥΡΙΖΑ, κατά την ταπεινή μου άποψη στον... ορυμαγδό πανηγυρισμών κομμάτων, mediaκού συστήματος και επιχειρηματικών μπλοκ, για την “στρατηγική ήττα” του ΣΥΡΙΖΑ, καλό είναι τα πράγματα να τοποθετηθούν πολιτικά σε μία βάση συζήτησης εν' όψει και των εθνικών εκλογών.

Από τη δική μου “οπτική γωνία” μπορώ να συμπεράνω τα παρακάτω:

1. Κατ' αρχάς, είναι χρήσιμο να συγκρίνεις όμοια μεγέθη. Δηλαδή τις φετινές Ευρωεκλογές με τις Ευρωεκλογές του Μαΐου του 2014. Η Νέα Δημοκρατία σε σχέση με το 2014 πήρε σε πανελλαδικό επίπεδο 574.132 ψήφους παραπάνω. Είναι ένας μεγάλος αριθμός και ενδεχομένως και καταλυτικός, αν παγιωθεί, στο νέο δίπολο ΝΔ-ΣΥΡΙΖΑ. Την πλειονότητα των ψηφοφόρων αυτών η ΝΔ την άντλησε από τους λεγόμενους αναποφάσιστους του μεσαίου χώρου (ψηφοφόροι που αποφασίζουν ευκαιριακά κάθε φορά ανάμεσα στα δύο μεγάλα κόμματα) και σίγουρα ένα γενναίο “κομμάτι” από την κατάρρευση των ΑΝΕΛ, του Ποταμιού και του ΛΑΟΣ (μιλάμε πάντα σε σχέση με τις Ευρωεκλογές του 2014), καθώς η συγκεκριμένη “δεξαμενή” δέσμευε περίπου 450.000 ψηφοφόρους. Αν συνυπολογίσει κάποιος πως ένα μεγάλο μέρος των 260.000 ψηφοφόρων που έχασε η Χ.Α. “μετακινήθηκε”, κυρίως προς τον Κυριάκο Βελόπουλο, ένα -μικρό βέβαια- ποσοστό θα έχει “τσιμπήσει” και το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης, με βάση και το Μακεδονικό, που το κράτησε πολύ ψηλά στην ατζέντα. Με γενικά πολωμένο το πολιτικό σκηνικό, αλλά όχι τόσο, καθώς ο ψηφοφόρος έδωσε μεγαλύτερη σημασία στις αυτοδιοικητικές εκλογές, η Νέα Δημοκρατία σε σχέση με τις βουλευτικές του Σεπτεμβρίου του 2015, κέρδισε 346.680 ψήφους παραπάνω. Αριθμός που δείχνει μία δυναμική για τη “γαλάζια παράταξη”, αλλά όχι σε σημείο που να την καθιστά απόλυτο κυρίαρχο του “παιχνιδιού”. Στην Π.Ε. Πρέβεζας η ΝΔ πήρε 3.817 ψήφους παραπάνω σε σχέση με τις Ευρωεκλογές του 2014, αλλά μόλις 1886 ψήφους παραπάνω σε σχέση με τις βουλευτικές το Σεπτέμβριο του 2015.

2. Ο ΣΥΡΙΖΑ σε αυτές τις Ευρωεκλογές, αν δούμε τους αριθμούς, απέχει... χιλιόμετρα από αυτό που λέμε “στρατηγική ήττα”. Κι αυτό γιατί σε σχέση με τις Ευρωεκλογές, που είχε νικήσει τότε τη ΝΔ, έχει χάσει μόλις 174.588 ψηφοφόρους. Είναι ένα νούμερο που σε καμία περίπτωση δε δικαιολογεί την πολιτική ταμπέλα της “στρατηγικής ήττας”. Ίσα-ίσα που ο ΣΥΡΙΖΑ καθιερώνεται πλέον μια και καλή και χωρίς καμία αμφισβήτηση ως ο ένας πόλος στο νέο δίπολο Δεξιά-Αριστερά, όπως αυτό προέκυψε μετά τα μνημόνια. Αν υπολογίσει δηλαδή κάποιος το ποσοστό του Γιάννη Βαρουφάκη, μπορεί εύκολα να καταλάβει την όποια απώλεια ψήφων. Σε σχέση όμως με τις βουλευτικές του Σεπτεμβρίου του 2015, ο ΣΥΡΙΖΑ έχει χάσει 582.738 ψηφοφόρους και αυτό είναι ένα μεγάλο “καμπανάκι” για το Μαξίμου και τον Αλέξη Τσίπρα. Στο να ξανασυναντηθεί δηλαδή με έναν κόσμο που σίγουρα δεν “πήγε πιο Αριστερά”, αλλά βρίσκεται... εκ δεξιών του κόμματος. Αυτό που συνηθίζουν κάποιοι να ονομάζουν “μεσαίο χώρο” στην πολιτική. Ένας χώρος που ενδεχομένως όμως να μην υφίσταται... Στην Π.Ε. Πρέβεζας οι αριθμοί έχουν επίσης ενδιαφέρον.

   Ο ΣΥΡΙΖΑ όχι μόνο δεν έχασε ψήφους σε αυτές τις Ευρωεκλογές, σε σχέση με τις προηγούμενες, αλλά πήρε και 276 επιπλέον. Σε σχέση όμως με τις βουλευτικές του Σεπτεμβρίου του 2015, έχασε 2.023 ψήφους, γεγονός που και τοπικά “ηχεί καμπανάκια” στο γιατί δεν υπήρξε συσπείρωση.

3. Το Κίνημα Αλλαγής και το ΚΚΕ, είδαν τα ποσοστά τους να μειώνονται σε σχέση με τις προηγούμενες Ευρωεκλογές. Αν δηλαδή υποθέσουμε ότι ο ΣΥΡΙΖΑ ηττήθηκε, τα συγκεκριμένα κόμματα που εντάσσονται στο φάσμα της Κεντροαριστεράς και της Αριστεράς, όχι μόνο δεν καρπώθηκαν, από την ήττα, αλλά είδαν και τα ποσοστά τους να χαμηλώνουν. Μιλώντας πάντα για Ευρωεκλογές, μόνο η Ένωση Κεντρώων διπλασίασε τα ποσοστά της, ενώ το Ποτάμι κυριολεκτικά κατέρρευσε. Σε σχέση με τις βουλευτικές εκλογές του Σεπτεμβρίου του 2015, το Κίνημα Αλλαγής (ως μετεξέλιξη της Δημοκρατικής Συμπαράστασης) κέρδισε 95.000 ψήφους, ενώ το Κομμουνιστικό Κόμμα κέρδισε μόλις 813 ψήφους παραπάνω, σε αυτές τις Ευρωεκλογές. Η Ένωση Κεντρώων έχασε σημαντικό κομμάτι των ψήφων της από το Σεπτέμβριο του 2015, ενώ το Ποτάμι καταποντίστηκε εκλογικά ακόμη μια φορά. Στην Π.Ε. Πρέβεζας Κίνημα Αλλαγής και ΚΚΕ είδαν τα ποσοστά τους να μειώνονται αντί να αυξάνονται σε σχέση με τις Ευρωεκλογές του 2014, ενώ σε σχέση με τις βουλευτικές του 2015 το ΚΙΝΑΛ πήρε 654 ψήφους παραπάνω, ενώ το ΚΚΕ έπεσε εκλογικά κατά 266 ψήφους.

Μετά την παραπάνω καταγραφή, θα ήθελα να σημειώσω τα παρακάτω:

1. Ο ΣΥΡΙΖΑ έχει εξελιχθεί πλέον ως η “ναυαρχίδα” της Κεντροαριστεράς και δεν πρόκειται αυτό να αλλάξει μέχρι τις βουλευτικές εκλογές.

2. Ο ΣΥΡΙΖΑ περνά μία μικρή “κρίση ταυτότητας”. Πρέπει να αναγνωρίσει το νέο του ρόλο ως ένα κόμμα εξουσίας και να ηγηθεί μίας μετωπικής προσπάθειας ως ηγέτιδα δύναμη ενός ευρύτερου προοδευτικού, κεντροαριστερού χώρου, μίας “δημοκρατικής παράταξης” ή όπως αλλιώς μπορεί να ειπωθεί. Αν επιθυμεί να διαδραματίσει ένα νέο ρόλο με επανεκκίνηση στη ριζοσπαστική Αριστερά, ΟΚ δεκτό, αλλά να το πει στον κόσμο του και στους ψηφοφόρους, που τον εμπιστεύονται με ένα αριθμό ψήφων που ξεπερνά το 1.000.000. Αν επιθυμεί να βρει τις ιδεολογικές του ρίζες περισσότερο από το να αποτελέσει ένα κόμμα εξουσίας ούτε μεμπτό είναι, ούτε κακό. Αρκεί να το κάνει στρατηγική του και όχι να “παλαντζάρει” δεξιά και αριστερά.

3. Υπάρχει μεγάλη απόσταση ανάμεσα στο κόμμα ΣΥΡΙΖΑ και τον Αλέξη Τσίπρα. Αυτό εξηγείται λογικά, γιατί ο ΣΥΡΙΖΑ ήταν ένα μικρό κόμμα και δεν είχε ούτε μαζικές οργανώσεις ούτε πολλά μέλη. Μπορεί να διπλασίασε τους αριθμούς μελών του, μετά το 2014, ωστόσο δεν πέτυχε να μετεξελιχθεί σε ένα δυναμικό κόμμα βάσης. Υπάρχει μία λεπτή ισορροπία στον τρόπο που θα λειτουργήσει με νέο τρόπο ο ΣΥΡΙΖΑ, αλλά όλα τα πολιτικά... χαρτιά πρέπει να πέσουν στο τραπέζι και αυτό να γίνει σε επίπεδο στρατηγικής και όχι σε επίπεδο “μάχης θέσεων” και αριστερόμετρων, που εσχάτως έχουν βγει και κυκλοφορούν στην... πιάτσα.

4. Η -κακά τα ψέματα- θερμότατη υποδοχή που είχε στις πλατείες ανά την Ελλάδα ο Αλέξης Τσίπρας, μπέρδεψε το Μαξίμου, αναφορικά με το αποτέλεσμα των Ευρωεκλογών. Ο όρος “Η Ελλάδα των πολλών” ήταν πολύ έξυπνος επικοινωνιακά, αλλά δεν αντικατόπτριζε την πραγματικότητα, καθώς δεν είχε χαρτογραφηθεί ποιοι είναι οι πολλοί.

   Στους πολλούς στην Ελλάδα δεν εντάσσονται μόνο εκείνοι που πεινάνε ή ψάχνουν στα σκουπίδια, ούτε μόνο οι συνταξιούχοι που ασφαλώς και χάρηκαν με την επιπλέον σύνταξη. Πολλοί είναι πλέον και εκείνοι που “δουλεύουν σαν τα... σκυλιά” 10-12 ώρες την ημέρα, βλέπουν τα παιδιά τους το βράδυ και μόνο το βράδυ, γιατί δουλεύουν και Σαββατοκύριακα, αγκομαχούν να είναι συνεπείς και να πληρώνουν στην ώρα τους όλους τους φόρους, αλλά βλέπουν στο τέλος της ημέρας ότι απλά ζουν για να δουλεύουν, χωρίς να έχουν αποταμιεύσει ούτε ένα ευρώ. Και αυτούς έμοιαζε η Κυβέρνηση να τους έχει ξεχάσει...

   Πολλοί είναι και εκείνοι που δουλεύουν με έναν μισθό 700-800 ευρώ, ο οποίος δε φτάνει ούτε για... ζήτω.

   Αυτή τη στιγμή υπάρχει μία μεγάλη μάζα ψηφοφόρων, που ναι μεν αναγνωρίζει ότι ο ΣΥΡΙΖΑ είχε κάποιες επιτυχίες ως Κυβέρνηση, σε κοινωνικές ομάδες που είχαν μεγάλα προβλήματα την περίοδο της Κρίσης, αλλά θέλουν να δουν ένα οραματικό σχέδιο για τους ίδιους και τα παιδιά τους. Αυτή η κρίσιμη μάζα ψηφοφόρων δεν μετακινήθηκε ούτε Αριστερά του ΣΥΡΙΖΑ, ούτε Κεντροαριστερά. Μετακινήθηκε δεξιά ή δεν πήγε να ψηφίσει καθόλου... Και αυτό έχει τη σημειολογία του. Και σίγουρα δεν δικαιολογεί τους πανηγυρισμούς κομμάτων.

5. Στο ΣΥΡΙΖΑ καθυστέρησαν -θεωρώ- να “διαβάσουν” και τους νέους “επιχειρηματικούς παίκτες” που βρίσκονται απέναντί τους. Και όταν πολεμάς τα τανκς με λιανοτούφεκα, μάλλον δεν είναι πεδίο που μπορείς να αναμετρηθείς εύκολα. Πόσο μάλλον να κερδίσεις.

6. Πολλοί απορούν με την κίνηση της Φώφης Γεννηματά να οδηγήσει στην έξοδο τον Ευάγγελο Βενιζέλο. Ας δούμε τα δεδομένα. Έχεις έναν κομματικό μηχανισμό που φιλοδοξείς να τον καταστήσεις ισχυρό τρίτο πόλο στην πολιτική σκηνή και σε αυτές τις εκλογές αποδείχθηκε πως δεν τα καταφέρνεις. Χαρακτηρίζεις “ιδεολογικό αντίπαλο” τη Νέα Δημοκρατία, αλλά ελέω και της στρατηγικής Βενιζέλου, ξέρουν και οι... πέτρες πως θα συγκυβερνήσεις με αυτόν σου τον αντίπαλο, “κόβοντας” κάθε σχέση σου με κεντροαριστερά στρώματα που παραδοσιακά στήριζαν το ΠΑΣΟΚ. Αν η Νέα Δημοκρατία κάνει αυτοδύναμη Κυβέρνηση και ταυτόχρονα το ΚΙΝΑΛ πάρει μονοψήφια ποσοστά, θα τεθεί αυτόματα θέμα ηγεσίας.

   Ε, δεν πρέπει και η Φώφη Γεννηματά να τραβήξει ένα τελευταίο πολιτικό χαρτί; Άσχετα αν συμφωνεί κάποιος ή όχι με αυτό που έγινε.

7. Ήδη από τη δεκαετία του '80, ο διάλογος ανάμεσα στο τότε ΠΑΣΟΚ, που ήταν η “ναυαρχίδα” της Κεντροαριστεράς και ενός κομματιού της Αριστεράς (ΣΥΝ κ.α.), με στόχο την ανάπτυξη συνεργασιών (υπήρξαν κάποιες φορές και στην τοπική αυτοδιοίκηση), υπήρξε, αλλά πάντα έμενε στα... μισά, ελέω και της παντοδυναμίας του τότε ΠΑΣΟΚ.

   ΣΥΡΙΖΑ και Κίνημα Αλλαγής, αντιλήφθηκαν πολύ αργά την αναγκαιότητα οποιουδήποτε διαλόγου. Και είπαν πολλά-μα πάρα πολλά και βαριά- μεταξύ τους, για να μπορέσουν να αποτελέσουν τουλάχιστον άμεσα, κομμάτια του ίδιου παζλ. Κι αυτό αναμένεται να αποδειχθεί...