Ειδικότερα αποστέλλονται μέχρι και το Μάιο κιβώτια με τρόφιμα σε 136 οικογένειες της Π.Ε. Πρέβεζας και η λίστα βοήθειας θα μεγαλώσει με ακόμη 48 άπορες οικογένειες της περιοχής μας.

Τη διανομή των τροφίμων μάλιστα έχει αναλάβει η Ι.Μ. Νικοπόλεως και Πρεβέζης.

Προκύπτει σε τέτοιες περιπτώσεις ένα πολύ μεγάλο δίλημμα, για τη συγκεκριμένη… βοήθεια.

Δεδομένο 1ο: Είναι πολύ σημαντικό που οι συμπολίτες μας αισθάνονται ανακούφιση, εξαιτίας της συνεργασίας αυτής της ΕΕΕ με την Π.Ε. Πρέβεζας. Δυστυχώς στους καιρούς μας η ανέχεια είναι μεγάλη και ο «πνιγμένος» προσπαθεί να πιαστεί για να μην… πνιγεί. Ειδικά όταν έχει και οικογένεια! Ποιος λοιπόν είναι ικανός να πει σε αυτούς τους ανθρώπους: «Αυτό το ψωμί είναι… βρώμικο. Μη το παίρνετε…». Ειδικά όταν η άλλη επιλογή είναι η… καταστροφή. Κανείς δεν έχει αυτό το ηθικό ανάστημα.

Δεδομένο 2ο: Η Ένωση Ελλήνων Εφοπλιστών είναι ένας φορέας, που ασφαλώς δεν μπορεί να απολογηθεί για ΟΛΟΥΣ τους εφοπλιστές, ούτε να τους «καθρεφτίσει». Γενικότερα συνεργασίες με φορείς ανάλογου κύρους με την ΕΕΕ, δε νομίζω να υπάρχει πολίτης του Νομού Πρέβεζας, που να μη την επιθυμεί. Και μακάρι να γίνουν και περισσότερες. Ούτε… ζουλού είμαστε, ούτε… τριτοκοσμικοί, ώστε να μην επιδιώκουν οι αρχές μας συνεργασίες.

Υπάρχει όμως και το ηθικό, όσο και βαθιά πολιτικό ζήτημα. Ορισμένοι εφοπλιστές, έχουν πάρει μέρος σε όλο αυτό το «παιχνιδάκι» συνδιαλλαγής με το οικονομικό και πολιτικό κατεστημένο, που έχει οδηγήσει τη χώρα μας να έχει αστέγους, να έχει ανθρώπους που πεινούν, να έχει πρώην… νοικοκυραίους σε απόγνωση. Και κυρίως να έχει φτάσει στη χρεωκοπία, την Τρόικα και τα Μνημόνια.

Είναι εκείνοι που απολαμβάνουν δεκάδες φοροαπαλλαγές, απαιτούν αλλαγές στις εργασιακές σχέσεις με τους Έλληνες ναυτικούς, απασχολούν με μισθούς σκλάβου αλλοδαπούς ναυτικούς. Είναι εκείνοι που κερδίζουν σε κάθε ιμπεριαλιστικό πόλεμο και σε κάθε αναταραχή (βλέπε Λιβύη και Αίγυπτο).

Είναι εκείνοι που ενώ έχουν υπερκέρδη (μια ματιά στα ναυτιλιακά περιοδικά και στις λίστες διεθνούς επιχειρηματικότητας θα σας πείσει…) και πετούν… ξεροκόμματα τώρα στους ανθρώπους που δεν έχουν τα προς το ζην.

Είναι εκείνοι, που σύμφωνα με πληθώρα δημοσιευμάτων και ερευνών έγκυρων ΜΜΕ, με… ονοματεπώνυμο (και όχι blog και σάιτ αμφιβόλου αξιοπιστίας), έχουν χρηματοδοτήσει εγκληματικές οργανώσεις (με πολιτικό πρόσημο…), για να «σπάσουν» την εργατική αλληλεγγύη, με… μπραβιλίκια και μεθόδους μαφίας.

Παρ’ όλα αυτά, το δίλημμα παραμένει και πλέον στις μέρες μας είναι πιο βαθύ από πότε.

Το ψωμί, έστω κι αν… βρώμικο, παραμένει ψωμί! Και είναι πολλοί που δε το έχουν στις ημέρες μας.

Το ζητούμενο λοιπόν είναι ένα: Υπάρχει εναλλακτικός τρόπος να βοηθηθούν οι συνάνθρωποί μας που το έχουν πραγματικά ανάγκη, χωρίς να χρειάζονται τα… ξεροκόμματα των εφοπλιστών;

Αν δεν βρεθεί κάποιος να δώσει αυτή την εναλλακτική, αν δεν αναρωτηθεί ο κάθε πολίτης ξεχωριστά, αν υπάρχει άλλος δρόμος από αυτόν που μας σερβίρουν, ένας δρόμος όπου θα… ζουν άνετα οι πολλοί και όχι οι λίγοι, τότε τσάμπα-κουβέντα κάνουμε περί ηθικής και τσάμπα το «σκαλίζουμε» και φιλοσοφούμε με πομπώδη λόγια…