Με ποιον τρόπο μπορεί η παράδοση να είναι σύγχρονη; Πώς σχηματοποιούνται καλλιτεχνικά τα αιώνια βιώματα των ανθρώπων μέσα από φόρμες και στίχους που έρχονται από παλιά; Πώς μπορούν τα τραγούδια της προφορικής παράδοσης ν' αφηγηθούν την παμπάλαια ιστορία της ανθρώπινης περιπέτειας; Πώς ξακρίζεις απ' τον πλούτο των τραγουδιών αυτά που συμπυκνωμένα μπορούν να ξετυλίξουν το μίτο μιας αφήγησης; Πώς μπορούν όλα τα παραπάνω ν' αποτελέσουν μια θεατρική πράξη;
Τέτοια ερωτήματα αποτέλεσαν τη βάση για τη δημιουργία της μουσικής παράστασης «Του Κύκλου τα Γυρίσματα». Η πρόκληση ήταν διπλή: από τη μια η επί σκηνής απόδοση των παραπάνω αναζητήσεων και από την άλλη η πραγμάτωση του εν λόγω εγχειρήματος με παιδιά Γυμνασίου και Λυκείου.
Η αφηγηματική πλοκή της παράστασης –πλαισιωμένη από λίγα λόγια κι ένα ποίημα του Γιώργου Σαραντάρη– βασίζεται στο αιώνιο και μοναδικό τρίπτυχο Γέννηση-Έρωτας-Θανατος, που σημαδεύει και ταλανίζει την ανθρώπινη ζωή από αρχής υπάρξεως του ανθρώπου. Το τρίπτυχο συμπληρώνουν σκηνές όπως ο πόλεμος, το όνειρο, η απώλεια, το νανούρισμα, το παιχνίδι, ο μόχθος και το γλέντι.
Ο Κύκλος γυρίζει μα δεν κλείνει ποτέ. Στην πραγματικότητα δημιουργεί αέναες σπείρες που αιωρούνται στο διηνεκές με φόντο τη σκόνη των αστεριών.
