Ο Κώστας Γανωτής είναι ένας χαρισματικός δημιουργός (τραγουδιστής, τραγουδοποιός, στιχουργός, συνθέτης και λογοτέχνης) ο οποίος ακολούθησε μια εσωτερική κλήση αψηφώντας εγκόσμιες καταξιώσεις, προνόμια και φήμη. Παρότι αβίαστα από τη νιότη του τον αγκάλιασαν επιφανείς καλλιτέχνες (όπως η Χαρούλα Αλεξίου, ο Μανώλης Μητσιάς, η Δήμητρα Γαλάνη, η ‘Αλκηστις Πρωτοψάλτη, η Ελευθερία Αρβανιτάκη, ο Ανδρέας Βουτσινάς, Σταμάτης Κραουνάκης, κ.α. με τους οποίους έχει συνεργαστεί, ακόμα και με τη μεγάλη Σωτηρία Μπέλλου,) αφού έκανε 5 προσωπικούς δίσκους (1983-1996) και ήταν περιζήτητος στα μεγάλα κέντρα της Αθήνας, εκείνος εστράφη, όχι από απόφαση, αλλά από ακαταμάχητη εσωτερική ώση, στη συγγραφή.
«Δεν μπορούσα να συνεχίσω να κάνω τον διασκεδαστή…»λέει.
Ακολουθεί ένα μοναχικό δρόμο θυσιάζοντας την “έξω δόξα για τη μέσα δόξα”. Αληθινός αναχωρητής μέσα στην Αθήνα, παλεύει για χρόνια με τις αγωνίες του και στοχάζεται. Το κύημα αυτής της εναγώνιας φιλοσοφικής και βιωματικής αναρώτησης εκφέρεται λογοτεχνικά. Τα πεζά κείμενά του είναι έμπλεα ποιητικότητας και στοχασμού. Μας χαρίζει 3 μυθιστορήματα: τον «Ευδαίμωνα Κοντοθώρης» (1995), το «Περιμένοντας τον Λάκη Ρα» (2010) και το βαθυστόχαστο φιλοσοφικό μυθιστόρημα «Λαλούτος Περτσινάβαλος» (2023). Το καινούργιο του βιβλίο, είναι μια νουβέλα με τον τίτλο “Μαμά, εγώ δεν είμαι εγώ” με θέμα τον αγωνιώδη υπαρξιακό αυτοπροσδιορισμό φύλου.
Ο Κώστας Γανωτής είναι ένας σύγχρονος ραψωδός. Εκτός από τη συγγραφική του δεινότητα, έχει το χάρισμα με την κιθάρα του και τη φωνή του να τραγουδά στίχους μεγάλων ποιητών και τους δικούς του, που ο ίδιος έχει μελοποιήσει, ιερουργώντας μπρος στα μάτια μας μια μυσταγωγική μουσικοποιητική λειτουργία. Στη συνάντηση στις 20 Απριλίου στην Πρέβεζα θα συνομιλήσουμε μαζί του για τα δύο τελευταία του βιβλία το Λαλούτο Περτσινάβαλο και το “Μαμά, εγώ δεν είμαι εγώ”, αλλά έχουμε και την κρυφή προσδοκία να τον ακούσουμε να μας τραγουδήσει κάτι από τα πολλά μουσικά του ποιήματα.
Με τον Κώστα Γανωτή θα συζητήσουν ο Κυριάκος Κοτσίνης (σκηνοθέτης, συγγραφέας και διοργανωτής του φεστιβάλ ταινιών μικρού μήκους Short Encounters), ο Γρηγόρης Κατσίλης (συνδιοργανωτής του Φιλοσοφικού Καφενείου), ο Κωνσταντίνος Ακρίβος (δρ φιλοσοφίας) και φυσικά όσοι παρευρεθούν.
Φιλοσοφικό Καφενείο
Από το 2008 ο Κωνσταντίνος Ακρίβος (Δρ φιλοσοφίας) διοργανώνει στην Ήπειρο (Πρέβεζα, Λευκάδα, Άρτα, Ιωάννινα) συναντήσεις Διαλόγου με δωρεάν είσοδο για το κοινό. Ζητούμενο στις συναντήσεις είναι η από κοινού διερεύνηση φιλοσοφικών αλλά και θεμάτων γενικού ενδιαφέροντος με μια πιο εμβαθυτική ματιά. Είναι μια ανοικτή συνθήκη διαλόγου που δίνει βήμα σε όλους, ωστόσο, εξέχουσες προσωπικότητες των γραμμάτων και των τεχνών έχουν συμμετάσχει στις συναντήσεις, όπως ο Χρ. Γιανναράς, ο Γ. Κοντογιώργης, ο Θ. Πελεγρίνης, ο Θ. Παπαγιάννης, Ελ. Ποταμιάνου, κ.α.. Ο Δήμος Πρέβεζας, η Αρτηρία Λευκάδας, ο Σύλλογος Φίλων του Βιβλίου Άρτας, η Πολιτιστική Αντένα Πρέβεζας, κ.α, έχουν συμπράξει με το ΦΚ.
Η ιδιαιτερότητα αυτού του Φιλοσοφικού Καφενείου έγκειται στο ότι εγκαθιδρύει μια σχέση αμφίδρομης επικοινωνίας ανάμεσα στους συμμετέχοντες και τους ομιλητές, σπάζοντας το πρωτόκολλο της ex cathedra διάλεξης, που περιορίζει τους συμμετέχοντες στη θέση του κοινoύ. Σ' αυτό το Φιλοσοφικό Καφενείο ο καθένας συμμετέχει και ανταλλάσσει απόψεις μέσα στη θέρμη και την εμπιστοσύνη μιας διευρυμένης συντροφιάς αλλά ταυτόχρονα και μιας οργανωμένης συζήτησης. Η συμμετοχή εξεχουσών προσωπικοτήτων των γραμμάτων και των τεχνών δίνει την ευκαιρία στους παρευρισκόμενους, σε μια συνθήκη εγγύτητας, να τους γνωρίσει και να συζητήσει μαζί τους σκέψεις και προβληματισμούς.
«Μαμά, εγώ δεν είμαι εγώ»
Κώστας Γανωτής
Εκδόσεις Α.Α. Λιβάνη
Δελτίο Τύπου
Με τον υπαινικτικό τίτλο «Μαμά, εγώ δεν είμαι εγώ», κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Α.Α. Λιβάνη το τέταρτο πεζογράφημα του Κώστα Γανωτή.
Το «Μαμά, εγώ δεν είμαι εγώ» μπορεί να εκδίδεται στις μέρες μας, όμως έχει γραφτεί πολύ πριν μονοπωλήσουν την επικαιρότητα τα ζητήματα της ταυτότητας φύλου.
Μια νουβέλα που δεν φοβάται να πει τα πράγματα με το όνομά τους, σκληρή αλλά και τρυφερή, βγαλμένη μέσα από τα σπλάχνα της υποκριτικής ελληνικής κοινωνίας.
Πρωταγωνιστεί ένα «αγορίτσι» με σώμα ποθητό, που βαδίζει συχνά στο χείλος του γκρεμού και διεκδικεί το δικαίωμά του στον έρωτα. Το δικαίωμά του να αφήσει την ψυχή του να το οδηγήσει στη ζωή.
Ο Κώστας Γανωτής που μοιράζει τη δημιουργική του δραστηριότητα ανάμεσα στη μουσική (γράφει μουσική, τραγούδια και ερμηνεύει) και στην πεζογραφία, επιλέγει εδώ ως κεντρικό χαρακτήρα έναν άνθρωπο «διαφορετικό», αποσυνάγωγο, γενναίο στην ψυχή, που παίζει συχνά το παιχνίδι θύτη-θύματος με σαγηνευτική ικανότητα. Ο αδιέξοδος έρωτας, ο αδυσώπητος αλλά και κάποιες φορές απρόσμενα τρυφερός κόσμος της νύχτας, και η μη αναμενόμενη πλοκή και εξέλιξη των γεγονότων συνθέτουν ένα βιβλίο που δεν μπορείς να αφήσεις από τα χέρια σου.
Το «Μαμά, εγώ δεν είμαι εγώ» δεν είναι ένα ακόμα βιβλίο που έρχεται να αφηγηθεί μια ιστορία για την διαφορετικότητα. Είναι μια ευφυής, πολυπρισματική νουβέλα που καταπιάνεται με ζητήματα ηθικής, ενεργοποιώντας τα αντανακλαστικά των αναγνωστών απέναντι στα στερεότυπα και προκαλώντας τα όρια των δικών τους προκαταλήψεων.
Το εκ γενετής φύλο, η καταπιεσμένη σεξουαλικότητα, η οικογενειακή και κοινωνική καταγωγή, η θρησκεία και ο σκοτεινός κόσμος κάποιων εκπροσώπων της επί γης, λειτουργούν σαν έναυσμα για ένα βιβλίο πολλαπλών αναγνώσεων που κρατά αμείωτο το ενδιαφέρον του κοινού με την πλοκή και την ιδιόμορφη λογοτεχνική γλώσσα του.
Το εξώφυλλο του βιβλίου είναι από έργο του ζωγράφου Δήμου Σκουλάκη, την πόρτα του ατελιέ του (1984, λάδι σε ξύλο).
Αποσπάσματα από το βιβλίο «Μαμά, εγώ δεν είμαι εγώ» του Κώστα Γανωτή:
*«Ναι, με τρόπο απόλυτο κι ερήμην της αγωνίας μου, της ανασφάλειας, που παλιρροιακά έπαιρναν με πνίξιμο να με απειλούν, γιγαντωνόταν μέσα μου η γυναίκα, κάνοντας σε σύντομο καιρό την αρσενική εικόνα μου να φαντάζει παιχνιδιάρης γάτος. Πήρε το κορμί μου να ανθίζει κι ελεύθερα να μεγαλώνει, μέσα στα φοβερά παιχνίδια -για τους γονείς μου- της γυναικείας μου πλευράς.
Πότε ράθυμα κι άλλοτε μαγεμένα, διέτρεχα τα θαυμάσια σχήματα απ’ τις καμπυλότητες του κορμιού μου μπροστά στον καθρέφτη, καλύπτοντας με λεπτό πανί τα ντοκουμέντα του ανδρισμού μου.
Κρυφά και με φόβο σχεδόν θανάτου, γιατί ο άντρας του σπιτιού και πατέρας αδυνατούσε να δεχτεί πως συμβίωνε με δυο γυναίκες, τη μια κανονική και την άλλη ντεμί. Η μάνα όμως κατάπινε τη μεταμόρφωσή μου ξερομπουκιά αμάσητη, κόρα ψωμιού γωνία. Μία και μοναδική φορά τόλμησα και της τραύλισα: «Μαμά, εγώ δεν είμαι εγώ».
*Αγοροκόριτσο ή «αγορίτσι» έξω στην πιάτσα, με νυφιάτικα καμώματα όμως στον άντρα που έμπαινε κρυφά στο καμαράκι μου, το άλλοθι της γυναικείας μου πλευράς να μου χαρίσει. Τι κι αν με κάρφωναν, ως παράδειγμα γι’ αποφυγή, μάτια σουβλιά φαντασμένων αγοριών στον τοίχο, μα και προκλητικοί σιχτιρισμοί μανάδων φοβισμένων, υπήρχαν και βλέμματα ερωτικά, που τα καταλάβαινα ακόμα και με πλάτη γυρισμένη. Αυτά με χαρτζιλίκωναν, ήταν το μεροκάματο και το δικαίωμά μου στη ζωή που μου χάριζε το ποθητό μου σώμα.»
** Σύντομο βιογραφικό του Κώστα Γανωτή.
** Ο Κώστας Γανωτής γεννήθηκε στη Νέα Αγχίαλο της Μαγνησίας.
Την περίοδο 1983-1996 κυκλοφορεί πέντε προσωπικούς δίσκους.
Το 1995 εκδίδεται το πρώτο του βιβλίο, με τίτλο «Ευδαίμων Κοντοθώρης».
Το 2004 συνθέτει το τραγούδι της Ολυμπιακής Εκεχειρίας «Λάβετε θέσεις-Έτοιμοι-Παύσατε Πυρ». Το 2005, με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα Ατόμων με Αναπηρία, συνθέτει το τραγούδι «Όχι, δεν Είμαι Χίμαιρα» βασισμένο στο ποίημα του Άγγελου Σικελιανού «Αττικό».Το 2009 δημιουργεί το μουσικό σχήμα «Εκποίηση» και το 2010 κυκλοφορεί το πρώτο CD, ενώ εκδίδεται το δεύτερο μυθιστόρημά του με τίτλο «Περιμένοντας τον Λάκη Ρα».
Το 2013 παρουσιάζει τη μουσική παράσταση «Τρεις Δημιουργοί για τον Καβάφη» και το 2019 παρουσιάζει στα Καβάφεια στο θέατρο της Βιβλιοθήκης της Αλεξάνδρειας τη μουσική παράσταση «Καβάφης, Ένας Ποιητής, Δύο Κόσμοι». Εκτός από τον Καβάφη έχει μελοποιήσει Κική Δημουλά, Γιάννη Ρίτσο, Ματθαίο Μουντέ, Τάκη Παπατσώνη.
Το 2022 κυκλοφορεί το τρίτο του μυθιστόρημα «Λαλούτος Περτσινάβαλος» και μέσα στο 2024 θα κυκλοφορήσουν σε βινύλιο και CD το έργο «Ανατολή Ανατολών» του Ζάχου Ε. Παπαζαχαρίου και το έργο του Νίκου Γκάτσου «Μέρες Επιταφίου», που μελοποίησε και ερμηνεύει ο ίδιος.
