2014-Διάρκεια 120'

Σουηδική ταινία, σκηνοθεσία Ρούμπεν Έστλαντ

με τους: Γιοχάνες Κούνκε, Λίζα Λόβεν Κόνγκσλι, Κρίστοφερ Χίβγιου

Στείλτε mail στο Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε. με το ονοματεπώνυμο και το τηλέφωνό σας και την ένδειξη "ΒΙΑ" στο "θέμα" του mail, μέχρι και τις 12:00 της 4ης Φεβρουαρίου και μπείτε στην κλήρωση για δύο μονές προσκλήσεις.

Μια τετραμελής σουηδική οικογένεια που κάνει διακοπές για σκι στις γαλλικές Άλπεις απειλείται από μια χιονοστιβάδα που σπέρνει τον πανικό. Αντιδρώντας ενστικτωδώς, η μητέρα προσπαθεί να σώσει τα παιδιά, ενώ ο πατέρας τρέχει μακριά φοβισμένος. Όταν όλα καταλαγιάσουν, το ζευγάρι θα έρθει αντιμέτωπο με τις πράξεις του και τις συνέπειές τους.

Ο Γιάννης Ζουμπουλάκης έγραψε στο 'Βήμα'(15/01/15):

«Ανωτέρα βία», σπουδαία ταινία

Η ταινία της εβδομάδας (και σίγουρα μία από τις ταινίες της σεζόν) προέρχεται από τη Σουηδία και σκηνοθετήθηκε από τον Ρούμπεν Οστλουντ, όνομα που πρέπει να συγκρατήσουμε. Αλλοτε μελαγχολική, άλλοτε βάναυσα σκληρή και πάντα αστεία με έναν υπόγειο τρόπο, η ταινία θέτει κάτω από το μικροσκόπιο του σκηνοθέτη τη σχέση δύο νέων ανθρώπων μέσα στον γάμο, του Τόμας (Γιοχάνες Κούνκε) και της Εμπα (Λίζα Λόβεν Κόνγκσλι).

Μαζί με τα δύο ανήλικα παιδιά του το ζευγάρι περνά τις διακοπές του σε ένα θέρετρο του σκι. Ορμώμενος λοιπόν από ένα απλό περιστατικό, την ενστικτώδη κίνηση αυτοπροστασίας του Τόμας μπροστά σε έναν φυσικό κίνδυνο (με αποτέλεσμα να μη δώσει σημασία στην προστασία των παιδιών του), ο σκηνοθέτης έφτιαξε μια συγκλονιστική ανατομία χαρακτήρων που ξεφεύγει από το ζευγάρι και μελετά αποκτώντας την εικόνα ενός ευρύτερου σχολίου τις σχέσεις των δύο φύλων στη σύγχρονη κοινωνία, ταπεινώνοντας σχεδόν σαδιστικά το λεγόμενο «ισχυρό» φύλο.

Δεν θα ήταν υπερβολή αν έλεγα ότι ο Ρούμπεν Οστλουντ είναι ένας επάξιος διάδοχος του Ινγκμαρ Μπέργκμαν, παρότι το χιούμορ δεν υπήρξε ποτέ ισχυρό όπλο του τελευταίου, σε αντίθεση με την ταινία που βλέπουμε σήμερα και η οποία ανήκει στις σπουδαίες της χρονιάς, μια πραγματικά γερή γροθιά στο στομάχι του θεατή, την οποία αξίζει να δεχθούμε!