Το αριστούργημα του Φράνσις Σκοτ Φιτζέραλντ για δεύτερη φορά στην οθόνη σε μια φαντασμαγορική σκηνοθεσία του Μπαζ Λούρμαν

ΛΙΓΑ ΛΟΓΙΑ ΓΙΑ ΤΟ ΕΡΓΟ

 Ο επίδοξος συγγραφέας Νικ Κάραγουεϊ φεύγει από τις μεσοδυτικές πολιτείες των ΗΠΑ για να πάει στη Νέα Υόρκη της Άνοιξης του 1922, μιας εποχής που χαρακτηρίζεται από τα χαλαρά ήθη, την πομπώδη τζαζ, την κυριαρχία του λαθρεμπορίου και της ακμής του χρηματιστηρίου. Κυνηγώντας το δικό του Αμερικανικό Όνειρο, ο Νικ θα βρεθεί δίπλα στον μυστηριώδη και κοσμικό εκατομμυριούχο Τζέι Γκάτσμπυ και κοντά στην ξαδέρφη του, Ντέζι, και τον ερωτύλο γαλαζοαίματο σύζυγό της, Τομ Μπιουκάναν.

Κάπως έτσι, ο Νικ θα χαθεί στον ελκυστικό κόσμο των κροίσων, της ψευδαίσθησης, του έρωτα και της απάτης τους. Καθώς ο Νικ βιώνει τα όσα συμβαίνουν μέσα κι έξω από τον κόσμο στον οποίο πλέον ζει, καταγράφει την ιστορία του ατελέσφορου έρωτα, των αδιάφθορων ονείρων που αποτελούν σημεία αναφοράς για τη σύγχρονη εποχή.

Σχόλιο: Μια ταινία βασισμένη σε βιβλίο (Φράνσις Σκοτ Φιτζέραλντ) και μάλιστα όχι δοσμένη στο κοινό για πρώτη φορά οφείλει να διαφέρει από τις προηγούμενες κινηματογραφικές απόπειρες. Καθώς λοιπόν η ιστορία είναι γνωστή και οι σεναριακές κινήσεις ουσιαστικά επιβάλλονται και αφήνουν μικρά περιθώρια απόκλισης, τότε πρέπει να αναλάβει ο σκηνοθέτης να αφήσει το στίγμα του.

Αυτό ακριβώς κάνει και ο Μπαζ Λούρμαν στον Υπέροχο Γκάτσμπυ του. Από το πρώτο κιόλας δευτερόλεπτο καταλαβαίνεις ποιος φέρει τη σκηνοθετική υπογραφή. Η αφήγηση, τα ζαλιστικά χρώματα, τα επιτηδευμένα και τεχνηέντως ψεύτικα εφέ, οι μιούζικαλ πινελιές, τα θεατρικά μπαλέτα, όλα μα όλα φωνάζουν το όνομα Luhrmann.

Και αυτή είναι η μεγάλη επιτυχία αυτής της ταινίας, εκτός φυσικά από τον εκπληκτικό Λεονάρντο ντι Κάπριο και την παρ` ολίγον ερωτεύσιμη Κάρεϋ Μάλιγκαν.