“Τα πάντα για τους επενδυτές, τίποτα για τους εργαζόμενους. Τα δώρα στο κεφάλαιο συνεχίζονται
Κεφάλαιο και ΝΔ επιχειρούν να κλειδώσουν τις «κατακτήσεις» της κυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ για να πετύχουν μια σημαντική αύξηση στην κερδοφορία και την υποταγή της εργατικής τάξης για πάρα πολλά χρόνια. Η κυβέρνηση έχει ήδη ψηφίσει την κατάργηση της διάταξης για την αιτιολόγηση της απόλυση, υλοποιεί νέες μεγάλες αυξήσεις στο ρεύμα οικιακής κατανάλωσης για να «σώσει» δήθεν τη ΔΕΗ, και προετοιμάζει νέες αντιδραστικές παρεμβάσεις στο ασφαλιστικό. Τώρα φέρνει νόμο που επιφέρει ένα πολύ σοβαρό πλήγμα στις κλαδικές συλλογικές συμβάσεις. Απαιτεί πλήρες φακέλωμα (ηλεκτρονικό μητρώο των μελών των σωματείων) σε γνώση του κράτους και του κάθε εργοδότη. Θέλει να εκφυλίσει τις γενικές συνελεύσεις ως ανώτατο όργανο δημοκρατικής λειτουργίας των πρωτοβάθμιων σωματείων και λήψης αποφάσεων, αντικαθιστώντας τες με ηλεκτρονική ψήφο, που ενισχύουν την αποξένωση των εργαζομένων από τις συλλογικές διαδικασίες.
Με περισσό θράσος κάνουν μαθήματα δημοκρατίας στους εργαζόμενους όταν η σημερινή κυβέρνηση είναι στην εξουσία με το 40% του 58% του εκλογικού σώματος αφού τόσοι ψήφισαν στις τελευταίες εκλογές! Ήδη από την εποχή Αχτσιόγλου-ΣΥΡΙΖΑ προσπαθούν να επιβάλλουν το όριο του 50% + 1 των εγγεγραμμένων μελών για να ληφθεί απεργιακή απόφαση και όχι με τη πλειοψηφία μιας συνέλευσης σε απαρτία!
Η επιχείρηση τους δεν θα είναι «περίπατος» όπως νομίζουν. Το μαχόμενο ταξικό κίνημα μπορεί να απαντήσει με αποφασιστικό τρόπο! Απαιτείται όμως η ταξική του ανασυγκρότηση ώστε να μπορεί να «σπάει» τα πολιτικά όρια που βάζουν στο μαζικό κίνημα τα κόμματα των μνημονίων και της Ευρωενωσιακής υποταγής.
Δεν φοβούνται τις υποταγμένες ηγεσίες της ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ και των περισσότερων ομοσπονδιών και εργατικών κέντρων. Αυτούς τους έχουν απόλυτα ελεγχόμενους, συνοδοιπόρους στην αντεργατική επίθεση, στρατηγικούς εταίρους στην «κοινωνική συμμαχία».
Η εργοδοτική και υποταγμένη πλειοψηφία του Διοικητικού Συμβουλίου του Εργατικού Κέντρου Πρέβεζας αποφάσισε ότι δεν συντρέχει λόγος να πραγματοποιηθεί απεργία στις 24 Σεπτέμβρη μαζί με την ΑΔΕΔΥ ,Ομοσπονδίες , Εργατικά Κέντρα (πχ Εργατικό Κέντρο Αθήνας) και πρωτοβάθμια σωματεία βάζοντας για μια φορά ακόμα πλάτη στις επιδιώξεις του κεφαλαίου και των κυβερνήσεών του. Η πλειοψηφία αυτή συνεχίζει τη πολιτική διαχείρισης του Εργατικού Κέντρου, μέσω ενός σκληρού μηχανισμού ελέγχου συνειδήσεων που πρέπει να σπάσει από τους ίδιους εργαζόμενους. Καλούν σε διασπαστική απεργία στις 2 Οκτώβρη. Άξιος ο μισθός τους….
Από τη άλλη το νομαρχιακό παράρτημα της ΑΔΕΔΥ μπορούσε να πάρει απόφαση για απεργιακή συγκέντρωση με απομόνωση όλων των συνδικαλιστικών δυνάμεων που έχουν στηρίξει τις μνημονιακές πολιτικές. Με ευθύνη όμως της ηγεσίας του ΠΑΜΕ δεν πάρθηκε απόφαση ανοίγοντας το δρόμο στις δυνάμεις των ΝΔ-ΣΥΡΙΖΑ-ΚΙΝΑΛ να πάρουν τη πρωτοβουλία των κινήσεων στο νομαρχιακό παράρτημα. Με αυτό τον τρόπο η ηγεσία του ΠΑΜΕ ακυρώνει τη δυνατότητα ενωτικής αγωνιστικής απάντησης αναπαράγοντας μια ιδιοκτησιακή λογική στο κίνημα.
Με βάση τη κατάσταση που δημιουργήθηκε, εμείς καλούμε τους εργαζόμενους και τις εργαζόμενες που καλύπτονται από την ΑΔΕΔΥ και Ομοσπονδίες του ιδιωτικού τομέα, να απεργήσουν τη Τρίτη 24 Σεπτέμβρη και να συμμετάσχουν στις συγκεντρώσεις στις οποίες καλούν τα συνδικάτα στα οποία ανήκουν. Καλούμε στις 9:30 π.μ έξω από το υποκατάστημα της ΔΕΗ σε διαμαρτυρία ενάντια στις αυξήσεις φωτιά της ΔΕΗ.
Παλεύουμε ενάντια στα ματωμένα πλεονάσματα, τους «αναπτυξιακούς» νόμους της αγοράς που φέρνουν τον εργασιακό μεσαίωνα, με γνώμονα τις λαϊκές ανάγκες από τη σκοπιά της εργατικής χειραφέτησης. Για ριζικές αυξήσεις στους μισθούς, να υπογραφούν αξιοπρεπείς συλλογικές συμβάσεις παντού, να μειωθεί ο χρόνος εργασίας, να καταργηθεί η ελαστική εργασία. Πάλη ενάντια στις ιδιωτικοποιήσεις και τη λεηλασία του δημόσιου χώρου. Για να μπλοκαριστούν οι πλειστηριασμοί πρώτης κατοικίας .Για την προστασία της φύσης από την πλήρη λεηλασία της από το κεφάλαιο που βλέπει το περιβάλλον σαν ένα αναλώσιμο πεδίο κερδοφορίας. Για διαγραφή του χρέους, κατάργηση της δημοσιονομικής επιτήρησης σε πλήρη σύγκρουση με την πολιτική της Ε.Ε της κυβέρνησης και του κεφαλαίου”.
