Οι αγώνες των εργατών του Σικάγο αλλά και στην Ελλάδα με ορόσημο το 1893 και την εξέγερση των καπνεργατών στη Θεσσαλονίκη το 1936, πέτυχαν με θυσίες την καθιέρωση του 8ωρου, της κυριακάτικης αργίας, την καταβολή αποζημίωσης σε όσους δεν μπορούσαν να εργαστούν λόγω εργατικού ατυχήματος, την Κοινωνική Ασφάλιση, την υπεράσπιση της μητρότητας, την κανονική άδεια, τα συνδικαλιστικά δικαιώματα, τις Συλλογικές Συμβάσεις Εργασίας, αλλά και την πρόσβαση στα κοινωνικά αγαθά της δωρεάν Υγείας, Παιδείας, Πολιτισμού κ.ά.

Μας θυμίζουν, ότι βασικά δικαιώματα και ελευθερίες των εργαζομένων κατακτήθηκαν με αγώνες και θυσίες.

Φέτος όμως, η πραγματικότητα που ζούμε έχει αλλάξει.

Εκείνο που δεν αλλάζει είναι το δικαίωμα στην εργασία.

Η πανδημία ανέδειξε την σημασία των υπηρεσιών που προσφέρουν εργαζόμενοι που ήταν για τους περισσοτέρους αόρατοι μέχρι σήμερα.

Μάθαμε όλοι μας πόσο σημαντική είναι η εργασία πχ των υπάλληλων των αγορών τροφίμων και των φούρνων, των νεαρών που τρέχουν με τις μοτοσυκλέτες του delivery, των υπάλληλων καθαριότητας κοκ, πέραν βέβαια των εργαζόμενων στα νοσοκομεία και στον τομέα της ασφάλειας που ήταν και είναι απολύτως προφανής η προσφορά τους.

Οι ιστορικοί αγώνες λοιπόν για την εξασφάλιση του δικαιώματος στην εργασία με αξιοπρέπεια και η πρόσφατη εμπειρία της συλλογικής επιμονής και υπομονής μέχρι να ξεπεράσουμε τον ασύμμετρο για την κοινωνία κίνδυνο, μας δίνουν δύναμη και έμπνευση.

Πρέπει όλοι να παλέψουμε να μην χαθούν θέσεις εργασίας, δουλειές με δικαιώματα, απολαβές.

Δεν πρέπει ο κόπος των τελευταίων χρόνων και η όρεξη για δημιουργία να αχρηστευθούν

Έχουμε την ιστορική ευθύνη απέναντι στις επόμενες γενιές, στις γενιές των παιδιών μας, να μην απολέσουμε κανένα κεκτημένο.

 Δημοτική Κίνηση «ΣΤΡΟΦΗ ΣΤΟ ΜΕΛΛΟΝ»