Η μέχρι στιγμής στάση της Διοίκησης της Εθνικής Τράπεζας δεν είναι κεραυνός εν αιθρία. Εντάσσεται στην απόφαση που έχουν πάρει οι τράπεζες για την εξυγίανσή τους (δηλαδή την αύξηση των κερδών με το κλείσιμο υποκαταστημάτων τους σε όλη την Ελλάδα, με τη διεύρυνση και ελαστικοποίηση του ωραρίου για τους εργαζόμενους, απολύσεις, σπρώξιμο για εθελούσια έξοδο). Δείχνει ότι αυτή είναι ευαίσθητη μόνο για τα κέρδη της και όχι για τις κοινωνικές συνέπειες των επιλογών της. Τις κοινωνικές ανάγκες τις γράφουν στα παλαιότερα των υποδημάτων τους όταν απειλείται η κερδοφορία τους. Οι τράπεζες θυμούνται την κοινωνία μόνο όταν πρέπει να ανακεφαλαιοποιηθούν . Όταν σταθούν στα πόδια τους φέρονται σαν στυγνοί επιχειρηματίες, παίρνουν τα σπίτια και τις περιουσίες του λαού και δίνουν προκλητικά παχυλά αφορολόγητα μερίσματα στους μετόχους.Η κυβέρνηση οφείλει να αναλάβει την ευθύνη της να υποχρεώσει την τράπεζα να μην κλείσει το κατάστημα.

Όλο αυτό έρχεται ως εφαρμογή των μνημονιακών νόμων που όλοι μαζί (ΣΥΡΙΖΑ, ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, ΑΝΕΛ) προώθησαν και υλοποίησαν. Υποκριτική είναι και η στάση των δυνάμεών τους στον Δήμο, που όλα αυτά τα χρόνια συντάσσονται μαζί τους, στηρίζοντας και υλοποιώντας αυτήν την πολιτική.

Η προσπάθεια της Δημοτικής Αρχής για επαναλειτουργία του καταστήματος της Εθνικής Τράπεζας δεν πρέπει να είναι μόνο το κάλεσμα που προτείνεται ως θέμα στο έκτακτο Δημοτικό Συμβούλιο της 4/08/2020. Δεν πρέπει να μείνει μια ατομική υπόθεση αλλά να αποκτήσει μαζικό χαρακτήρα.

Η Λαϊκή Συσπείρωση καλεί όλους τους δημότες του Δήμου Πάργας και όχι μόνο της Δ.Ε. Φαναρίου, τους φορείς , τα σωματεία, τους πάσης φύσεως συλλόγους να αντιδράσουν μαζικά και δυναμικά στην περαιτέρω υποβάθμιση της ζωής τους. Γιατί δεν μπορεί να δεχτούμε ότι για τα πάντα ανώτατη αξία είναι τα κέρδη των λίγων, αδιαφορώντας για τις κοινωνικές επιπτώσεις. Ο αγώνας για να είναι συνεπής πρέπει να κατευθυνθεί ενάντια στις αιτίες που παράγουν αυτό το αποτέλεσμα, πρέπει να κατευθυνθεί στην ανατροπή των αντιλαϊκών πολιτικών.

Καλούμε τους εργαζόμενους και το λαό του Δήμου μας να πυκνώσουν τις γραμμές του συνεπούς συνδικαλιστικού-ταξικού κινήματος. Γιατί όπως λέει και ο ποιητής «ήρθε η στιγμή ν΄αποφασίσεις με ποιους θα πας και ποιους θ’ αφήσεις.»