“Το τελευταίο διάστημα είναι ξανά στην επικαιρότητα το δάσος της Βαλανιδορράχης.

Το δάσος αυτό περίπου δύο χιλιάδες στρέμματα, είναι ιδιωτικό με συν δικαιούχο κατά το ένα πέμπτο το δημόσιο. Βρίσκεται πάνω από την μαγευτική παραλία στη θέση Αλωνάκι και μεγάλο κομμάτι του ανήκει στο δίκτυο ΝΑΤURΑ, και είναι χαρακτηρισμένο ως καταφύγιο άγριων ζώων.

Το ΚΚΕ από την πρώτη στιγμή είχε ξεκάθαρη θέση ότι το δάσος της Βαλανιδοράχης είναι κοινωνική -Λαϊκή περιουσία.

Οι εκλεγμένοι της Λ.Σ. σε Δήμο Πάργας και Περιφέρεια Ηπείρου και τα μέλη του ΚΚΕ στη περιοχή πρωτοστάτησαν στον αγώνα σε αυτή την κατεύθυνση.

Πρόσφατα αρκετά όψιμα βγήκε ανακοίνωση και του τοπικού ΣΥΡΙΖΑ και βουλευτές του, κατέθεσαν ερώτηση στους υπουργούς Οικονομικών και Περιβάλλοντος. Ψαρεύουν σε θολά νερά. Νομίζουν ότι ξεχάσαμε ότι ήταν κυβέρνηση και χειροτέρεψαν το θεσμικό πλαίσιο που βρήκαν από τις προηγούμενες κυβερνήσεις, και το κυριότερο τα στελέχη τους στο Δήμο Πάργας, δεν παίρνουν καμία πρωτοβουλία στην κατεύθυνση το δάσος να περάσει στο δημόσιο.

Είναι υποκριτική η αντιπαράθεση κυβέρνησης ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ, για τα δάση δίνοντάς τους το εξευτελιστικό 0,04% του προϋπολογισμού, ενώ υλοποιούν διαχρονικά ως κυβερνήσεις τις επενδυτικές επιδιώξεις των μονοπωλιακών ομίλων στη γη.

Χρησιμοποιούν τις κλιματικές μεταβολές ως πρόσχημα είτε για να καλύψουν την καταστροφική περιβαλλοντική πολιτική τους, είτε για να δικαιολογήσουν τη στρατηγική συμφωνία όλων με την «πράσινη» ανάπτυξη, την Πράσινη Συμφωνία της ΕΕ, την μετά το 2020 δασική στρατηγική της ΕΕ, στοχεύοντας στη συνδυασμένη και αποτελεσματικότερη ένταξη των δασών στις μονοπωλιακές ανάγκες.

Η κυβερνητική πολιτική της ΝΔ και αυτή του ΣΥΡΙΖΑ είναι η μία συνέχεια της άλλης.

ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ:

-- Εξειδικεύουν και εφαρμόζουν τις ευρωενωσιακές κατευθύνσεις, που αντιμετωπίζουν το περιβάλλον, τα δάση ως πεδίο επιχειρηματικής δράσης.

-- Προωθούν και εμπλουτίζουν το νομικό πλαίσιο για το περιβάλλον, ακολουθώντας τις οδηγίες του μεγάλου κεφαλαίου, του ΣΕΒ, των τραπεζών, υποτάσσοντας το περιβάλλον στις ανάγκες της καπιταλιστικής ανάπτυξης.

-- Υλοποιούν την ίδια καταστροφική δασική πολιτική, εξασφαλίζοντας ένα νομικό πλαίσιο που εντείνει την εμπορευματοποίηση της δασικής γης, τις επενδύσεις μέσα στα δάση, τις οποίες επιδοτούν, μετατρέποντάς τα σε δάση ανεμογεννητριών και τουριστικών καταλυμμάτων.

-- Διατηρούν την ιδιοκτησιακή «Βαβυλωνία» στα δάση, οδηγώντας σε αποχαρακτηρισμούς και σε αναγνωρίσεις ανύπαρκτων δικαιωμάτων κυριότητας.

-- Διευρύνουν την ιδιωτικοποίηση τους, τις επιτρεπτές επεμβάσεις, απαξιώνουν την υποστελεχωμένη Δασική Υπηρεσία, που έχει την ευθύνη της προστασίας και διαχείρισής τους.

-- Υλοποιούν τους δασικούς χάρτες, που αποτελούν επιδίωξη των μονοπωλιακών ομίλων για να διαμορφωθεί «καθαρό τοπίο», που θα επιταχύνει τα εκμεταλλευτικά τους σχέδια.

-- Διατηρούν τον διαχωρισμό της διαχείρισης και προστασίας των δασών από την αντιπυρική τους προστασία. Την αποτυχημένη διάσπαση της πρόληψης από την κατάσβεση των δασικών πυρκαγιών, έναν ανεπαρκή και παλαιωμένο εξοπλισμό, ενώ το κόστος αντιμετώπισης ανεβαίνει, γιατί δίνουν βάρος στην καταστολή

Το ΚΚΕ θεωρεί ότι η προστασία και διαχείρισή των δασών δεν μπορεί να “στριμωχτεί¨ και να προσαρμοστεί στους νομούς της αγοράς , του καπιταλιστικού δρόμου ανάπτυξης , των κάθε φορά κερδοφόρων επενδυτικών επιλόγων των επιχειρηματικών ομίλων που στηρίζουν και εξυπηρετούν διαχρονικά όλες οι αστικές κυβερνήσεις σε στρατηγική συμφωνία με την ΕΕ.

Οι επιλογές αυτές, έχουν οδηγήσει τα οικοσυστήματα αυτά είτε σε ληστρική εκμετάλλευση, σε υποβάθμιση, η σε εγκατάλειψη.

Κατά κανόνα η κερδοφορία εξυπηρετείται από την αλλαγή του χαρακτήρα, και της χρήσης τους, και η μετατροπή τους από δάση ή δασικές εκτάσεις σε βίλες, σε εκτός σχεδίου δόμηση, εργοστάσια, τουριστικές επιχειρήσεις κλπ.

Αξιοποιώντας το νομικό πλαίσιο και με εργαλείο ακόμη και τις δασικές πυρκαγιές όπως φαίνεται και με τις φετινές πυρκαγιές σε όλη την Ελλάδα.

Τα τελευταία χρόνια ιδιαίτερα μετά τον Ν 4280/2014 που ψήφισε η τότε κυβέρνηση της ΝΔ και διατήρησε η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ, ΕΧΕΙ ΔΗΜΙΟΥΡΓΗΘΕΙ ΤΟ ΠΛΑΙΣΙΟ ΠΟΥ ΑΝΟΙΓΕΙ ΤΟ ΔΡΟΜΟ ΓΙΑ ΓΕΝΙΚΕΥΜΕΝΗ ΔΙΕΥΡΥΝΣΗ ΤΩΝ ΕΠΙΧΕΙΡΗΜΑΤΙΚΩΝ ΕΠΕΜΒΑΣΕΩΝ στα δασικά οικοσυστήματα και γι' αυτό εμφανίζονται τα τελευταία χρόνια, σε διάφορες δασικές και ορεινές περιοχές της Ελλάδας, πολλοί “μνηστήρες” προστασίας τους με αμφίβολες επιδιώξεις και σκοπιμότητες.

Η ύπαρξη ιδιωτικών δασών είναι το αποτέλεσμα των επιδιώξεων και των συμβιβασμών της αστικής τάξης της Ελλάδας, σε διαφορετικές ιστορικές συνθήκες, στη προσπάθεια διαμόρφωσης του σημερινού ελληνικού χώρου.

Δεν είναι τυχαίο ότι κυρίως πάνω στη μη καταγραμμένη κρατική δασική περιουσία αναπτύχθηκε κάθε μορφής καταπάτηση, εκχέρσωση, παράνομη αλλαγή χρήσης κλπ.

Έχοντας αυτά υπόψη, ως ΚΚΕ απαιτούμε από τη σημερινή κυβέρνηση της ΝΔ όχι μόνο για το δάσος της Βαλανιδοράχης, αλλά και για όλα τα ιδιωτικά δάση της χώρας, να προχωρήσει άμεσα σε αναγκαστική απαλλοτρίωση των δασών αυτών .

Για αυτό έχουμε προτείνει με τους εκλεγμένους περιφερειακούς και δημοτικούς συμβούλους μας η Περιφέρεια Ηπείρου και ο Δήμος Πάργας με απόφαση του Περιφερειακού και του Δημοτικού Συμβουλίου να πάρουν την πρωτοβουλία να κινήσουν τις σχετικές διαδικασίες για την απαλλοτρίωση του συγκεκριμένου δάσους από το Ελληνικό Δημόσιο καθώς είναι ήδη συν δικαιούχος κατά το 1/5 της υπάρχουσας έκτασης.

Μέχρι σήμερα δυστυχώς Περιφέρεια Ηπείρου και Δήμος Πάργας δεν έχουν κάνει τίποτε προς αυτή την κατεύθυνση. Στο Περιφερειακό Συμβούλιο δεν συζητήθηκε ακόμα το θέμα αυτό παρά του ότι οι περιφερειακοί μας σύμβουλοι έχουν κάνει γραπτό αίτημα με εισήγηση, αλλά και στο Δήμο Πάργας που συζητήθηκε , η δημοτική πλειοψηφία που πρόσκειται στο ΣΥΡΙΖΑ, δεν πήρε καμία πρωτοβουλία , αν και είχε δεσμευτεί.

Ως τότε οι αρμόδιες υπηρεσίες του κράτους θα πρέπει να διασφαλίσουν την προστασία του δάσους από τον οποιοδήποτε κίνδυνο και προς αυτή την κατεύθυνση να κινηθούν η Περιφέρεια και ο Δήμος Πάργας.

Με τις υπηρεσίες που διαθέτει η περιφέρεια και με την εμπειρία που διαθέτουν οι Τεχνικές της Υπηρεσίες μπορούν να κινήσουν διαδικασίες για να καθοριστεί αιγιαλός και παραλία .

Ως ΚΚΕ έχουμε ως δεδομένο, ότι η ολοκληρωμένη διαχείριση των δασικών οικοσυστημάτων με κριτήριο τις λαϊκές ανάγκες και την προστασία του περιβάλλοντος δεν μπορούν να υλοποιηθούν στο πλαίσιο του σημερινού δρόμου ανάπτυξης.

Προϋποθέτουν την κατάργηση της ιδιοκτησίας στα δάση, διαφορετική εξουσία και οργάνωση της κοινωνίας και οικονομίας , με κεντρικό επιστημονικό σχεδιασμό και τον εργατικό έλεγχο”.