«Δεν μας τρομάζουν τα 99 χρόνια διάρκειας του ταμείου Αποκρατικοποιήσεων. Εδώ η Ελλάδα ήταν υπό Τουρκική σκλαβιά για 400 χρόνια και άντεξε». Δήλωσε η κ. Άννα Βαγενά, πρώην καλλιτέχνις και νυν βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ, σχολιάζοντας την πρόσφατη ψηφοφορία στη Βουλή και την επακόλουθη συμφωνία με τους «θεσμούς».

Η κ. Βαγενά στις δηλώσεις της, που έκανε σε ραδιοφωνικό σταθμό της Ζακύνθου, φρόντισε να συνδέσει την παραπάνω δήλωσή της με όλη την προπαγανδιστική 'μνημονιάδα': «εμπιστεύομαι απόλυτα τον Αλέξη Τσίπρα» – «είμαστε ανίκανοι ως κράτος από μόνοι μας να διαχειριστούμε δημόσια περιουσία» – το δημόσιο κατάντησε ένας «παράδεισος τεμπέληδων» – «από πέρυσι το καλοκαίρι που ψηφίσαμε την παραμονή στο ευρώ και την Ευρωπαϊκή Ένωση με κάθε κόστος γνωρίζαμε για τα μέτρα που πέρασαν τώρα στη βουλή.».

Η ειλικρίνεια της κ. Βαγενά είναι όντως αφοπλιστική. Είναι τόσο αφοπλιστική που μοιάζει βγαλμένη από την ίδια 'σχολή' προπαγάνδας, όπως η άλλη περίφημη δήλωση «όλοι μαζί τα φάγαμε»...

Ας δούμε όμως από κοντά την 'μνημονιάδα' της κ. Βαγενά:

1. Εμπιστοσύνη απόλυτη στον 'αρχηγό'. Ο 'αρχηγός' έχει αξιοσημείωτες ικανότητες: θα πετύχει εκεί που οι 'άλλοι' απέτυχαν. Μολονότι έπεσαν τρεις κυβερνήσεις με το ίδιο πρόγραμμα (Παπανδρέου – Παπαδήμου/Βενιζέλου/Σαμαρά/Καρατζαφέρη – Σαμαρά/Βενιζέλου), ο 'αρχηγός' θα τα καταφέρει. Έχει τέτοιες ικανότητες που δεν θα αποτύχει. Είναι άπειρη η ανοησία εκείνων, που ενώ κάνουν τα ίδια πράγματα περιμένουν διαφορετικά αποτελέσματα. Δυστυχώς όμως περιμένοντας αυτά τα διαφορετικά αποτελέσματα, ταλαιπωρούν και βασανίζουν την κοινωνία...

2. Εδώ μπαίνουμε στην ουσία: ως λαός δεν είμαστε σε θέση να κυβερνήσουμε τον εαυτό μας. Είμαστε ανίκανοι, τεμπέληδες, στην τελική λαμόγια. Αφού λοιπόν είμαστε ανίκανοι να κυβερνήσουμε τον εαυτό μας, πρέπει να αναλάβει κάποιος 'άλλος' να μας κουμαντάρει. Ήταν ανέκαθεν το κυριότερο προπαγανδιστικό επιχείρημα της ξενόδουλης αστικής τάξης της χώρας, η οποία από γεννησιμιού της λειτουργούσε παρασιτικά και πάντα, στην υπηρεσία κάποιου ιμπεριαλιστή-αφεντικού. Και για το λόγο αυτό η ξενόδουλη αστική τάξη ήταν απούσα από τους αγώνες του λαού για κοινωνική προκοπή και εθνική ανεξαρτησία...όπως και τώρα.

Κρίνοντας από τον εαυτό της, και ταυτίζοντας τον εαυτό της με το έθνος, θεωρούσε ότι είμαστε ανίκανοι να αντισταθούμε, οφείλουμε να είμαστε κράτος-προτεκτοράτο στο διηνεκές, και να ζούμε ... με δανεικά. (Αν διαβάσει κανείς το βιβλίο του Νίκου Μπελογιάννη για τη διείσδυση του ξένου κεφαλαίου στην Ελλάδα μέσω αυτών αυτών των 'δανεικών', θα αντιληφθεί πάρα πολλά για τη σημερινή κατάσταση. Μολονότι το βιβλίο αυτό δε γράφτηκε στο ήσυχο γραφείο ενός 'ερευνητή' αλλά μέσα στα μπουντρούμια των φυλακών που πέρασε τη ζωή του.)

Ήταν οι ιδέες που είχαν στοχοποιηθεί και εξαφανιστεί από τους εκσυγχρονιστές της ...Αριστεράς που οδήγησαν το ΣΥΡΙΖΑ με σίγουρα βήματα στην νεοφιλελεύθερη μετάλλαξη. (Διαβάστε τα βιβλία του κ. Τσακαλώτου για να δείτε με τι 'βδελυγμία' απορίπτει τους «αντιιμπεριαλιστές»).

Το συμπέρασμα είναι σαφές: καθόμαστε στ' αυγά μας, έχουμε καρτερία ως έθνος, δεν ορθώνουμε ανάστημα στους ισχυρούς της γης ακολουθούμε πιστά τον 'αρχηγό' αναμένοντας το 'πλήρωμα του χρόνου'...

3. Επειδή όμως ζούμε στη σύγχρονη εποχή δε ξεχνάμε και το σημερινό 'εθνικό όραμα', της ίδιας ξενόδουλης, αστικής τάξης (αυτή δεν υπέστη ιστορική μετάλλαξη): παραμονή στο ευρώ με κάθε κόστος. Αποδοχή οποιωνδήποτε μέτρων μας ζητούν, (χωρίς να διστάζουμε να ξεπουλήσουμε τον πλούτο της χώρας). Με το αζημίωτο βέβαια, διότι τα μέτρα που μας ζητούν δεν ήταν ποτέ μέτρα πραγματικής μεταρρύθμισης του κράτους, δηλαδή πραγματικού ξεριζώματος του κηφηναριού που ζει και βασιλεύει στο ταλαίπωρο δημόσιο, (σήμερα με...συριζέϊκη βούλα).

Δεν μας ζήτησαν ποτέ μέτρα πραγματικής μεταρρύθμισης του παραγωγικού μοντέλου της χώρας, αλλαγής των καταναλωτικών συνηθειών, περιορισμό της εργοδοτικής αυθαιρεσίας, στήριξη σ'αυτούς που δημιουργούν τον πλούτο και όχι στα 'παράσιτα' του χρεωκοπημένου, χρηματοπιστωτικού συστήματος. Αυτές θα ήταν οι πραγματικές μεταρρυθμίσεις που έχουμε ανάγκη. Αντίθετα οι μεταρρυθμίσεις που μας επιβάλουν έχουν ένα και μοναδικό στόχο: χτύπημα της εργασίας σε όλα τα επίπεδα, αύξηση του ποσοστού κέρδους του κεφαλαίου. Εξαφάνιση των μικρομεσαίων, στήριξη των πολυεθνικών και των ντόπιων μονοπωλίων. Αρπαγή του ιδιωτικού πλούτου του ελληνικού λαού. Έτσι θα έρθει η πολυπόθητη 'ανάπτυξη'. Όμως για ποιους θα είναι αυτή η 'ανάπτυξη';

Εμείς πάντως προοριζόμαστε ως, οι σύγχρονοι σκλάβοι του 21ου αιώνα...

Πράγματι τι είναι τα ... 99 χρόνια, μπροστά στην νεοφιλελεύθερη κόλαση που μας ετοιμάζουν επί της γης;

Πώς να ξεχάσουμε όμως τους 'θούριους' όλων αυτών που έδωσαν το αίμα τους για την λευτεριά μας;

Δεν μας πείθουν κ. Βαγενά τα ... 'προξενιά' σας.