Ένας μικρός κοινωνικός-πολιτικός –ιστορικός και λίγο διχαστικός κουρνιακτός σηκώθηκε τις τελευταίες εβδομάδες στην ατμόσφαιρα της πόλης. Αιτία η πρόταση του Δ.Σ. του ιστορικού και δραστήριου Συλλόγου Συρρακιωτών Πρέβεζας για αλλαγή της ονομασίας ενός δρόμου μέσα στον ιστό της πόλης.
Τις τελευταίες δεκαετίες και οι ονομασίες των αστικών δρόμων της Πρέβεζας έχουν πάρει την μορφή πολιτικού προϊόντος.
Το «καλάθι» της πολιτικής χωράει τα πάντα και, αν χρειασθεί, έχει και επιπλέον εκπτώσεις. Για τον λόγο αυτό συναντάμε δρόμους, μερικών εκατοντάδων μέτρων, τεμαχισμένους σε τρεις και τέσσερες ονομασίες ψηφοθηρική αδεία.
Ο συμπυκνωμένος σκοπός τέτοιων αποφάσεων είναι να τιμήσουμε καταξιωμένους ανθρώπους και να τους καταστήσουμε, διαβάζοντας τα ονόματα τους στις μπλε πινακίδες (!!!), φωτεινά παραδείγματα στη ζωή της πόλης. Το πόσο το επιτυγχάνουν……
Ας περπατήσουμε τώρα τους δρόμους, που έχουν αναλάβει τον ξεχωριστό ρόλο να συνδεθούν τιμητικά με αυτά τα πρόσωπα.
Ούτε ένας με οδόστρωμα υποφερτό. Λεκιασμένοι και βρώμικοι. Τα βράδια κατασκότεινοι και φοβικοί. Οι κάδοι απορριμμάτων σε μεγάλο βαθμό μισοκατεστραμμένοι και εστίες μόλυνσης ο περιβάλλων χώρος τους. Τεράστια η έλλειψη πεζοδρομίων και όπου υπάρχουν είναι προβληματικά, ασυνεχή, άκρως επικίνδυνα ή τα έχουν «αρμέξει» οι επιτήδειοι.
Η κατάσταση των πεζοδρομίων του παραδοσιακού τμήματος, προσβολή για την εικόνα του, ενώ έχει αλλοιωθεί ο χαρακτηρισμός τους.
Η οδική σήμανση στο μεγαλύτερο μέρος της «υποδειγματικά» κατεστραμμένη. Το ποδήλατο σ΄αυτούς υπό διωγμό και εξαφάνιση.
Οι πεζοί (ΑΜΕΑ, ηλικιωμένοι, μητέρες με μωρά, μικροί μαθητές, κλπ) αδυνατούν να τους χρησιμοποιήσουν με αίσθημα ασφάλειας και αυτό για τους υπεύθυνους είναι ήσσονος σημασίας.
Τροχοφόρα σταθμευμένα σε διαβάσεις πεζών και πάνω στα πεζοδρόμια. Οι «έξυπνες» στάσεις, σύγχρονο απόκτημα των τελευταίων μηνών, μετατρέπονται ταχύτατα σε άλλη μία αισθητική, αστική ντροπή από τους γνωστούς αγνώστους. Συνεχή τα μικροατυχήματα των πολιτών από τις κακοτεχνίες και τις φθορές τους. Ποτισμένα με αίμα συνανθρώπων μας αρκετά σημεία τους.
Η παραπάνω πραγματικότητα δεν είναι τωρινή. Είναι, όμως, μόνιμη.
Περιγράφεται εν μέρει και στη μελέτη του ΣΒΑΚ και δεν τροφοδοτεί με στοιχειώδη πολιτισμό την τοπική μας κοινωνία.
Και εδώ τίθεται το ερώτημα: Είναι τιμή να συνδέουμε αυτούς τους ξεχωριστούς μικρού ή μεγάλου βεληνεκούς ανθρώπους με την άρρωστη εικόνα αυτών των δημόσιων χώρων;
Μήπως είναι ανάγκη να αναστοχαστούμε τολμηρά τις ευθύνες μας για την κατάντια των δρόμων, της άναρχης κυκλοφορίας και των θυμάτων της και να δώσουμε, ως συντεταγμένη κοινωνία, ΠΡΟΤΕΡΑΙΟΤΗΤΑ επίλυσης στα χρόνια, επικίνδυνα και άλυτα προβλήματα του Δήμου μας και κατόπιν «με ενότητα ψυχής, σύνεση μυαλού και αγάπη καρδιάς», μέσα σε ένα υγιές περιβάλλον ζωής και πολιτισμού να τιμήσουμε « ό,τι καλύτερο και ανθρώπινο διαθέτουμε για τον ΠΡΕΒΕΖΑΝΙΚΟ ΤΟΠΟ που μας ενώνει», σύμφωνα και με το πρωτοχρονιάτικο διάγγελμα του Δημάρχου μας, που θα είναι μέγα κέρδος για όλους, αν γίνει πράξη!!!
Σημείωση; Ο Πολιτιστικός Σύλλογος «ΠΡΕΒΕΖΑ» από την ημέρα της ίδρυσής του (1996) με έγγραφα ζητούσε από την εκάστοτε Δημοτική Αρχή μία ευρεία συζήτηση στο Δημοτικό Συμβούλιο ΚΑΙ για τα παραπάνω θέματα. Δυστυχώς δεν εισέπραττε ούτε απάντηση. Συνήθως η διάθεση για γόνιμες υπηρεσίες στη ζωή των πολιτών….κουράζουν τους θεσμικούς.
