O σοφός λαός μας λέει: «Τι σου λείπει κασιδιάρη, σκούφια με μαργαριτάρι».
Tεράστια έκπληξη μου προξένησαν “ύμνοι” για τον ποδηλατοδρόμο που θα ξεκινάει από την Πρέβεζα και θα καταλήγει στην Πάργα.
Αλήθεια την εποχή που κυβέρνηση, Ε.Ε., κόμματα, περιβαλλοντικές οργανώσεις, διεθνείς οργανισμοί επικαλούνται την περιβαλλοντική κρίση και τις συνέπειες που θα έχει στη ζωή όλων των έμβιων όντων αλλά και στον πλανήτη, αυτό ήταν το έργο που είχε προτεραιότητα να πραγματοποιηθεί στο Νομό μας;
H Περιφέρεια Ηπείρου αντί να προωθεί έργα που θα μειώνουν την κίνηση με το αυτοκίνητο στις πόλεις και τους μικρούς δήμους με δίκτυο πεζοδρόμων και ποδηλατοδρόμων όπου οι πολίτες και τα παιδιά θα μετακινούνται με ασφάλεια στην καθημερινότητά τους εκτελεί το παραπάνω έργο προκειμένου να γίνονται αγώνες ποδηλάτου και να προωθηθεί ο εναλλακτικός τουρισμός;
Εκείνο που θα εξοργίσει τους πολίτες της Πρέβεζας, της Ηπείρου αλλά και όσους έχουν επισκεφτεί την παραλία του Μονολιθίου είναι η χάραξη και η διέλευση του ποδηλατοδρόμου από το στολίδι της φύσης που είχαμε την τύχη να είμαστε κοντά του.
Πόσο δύσκολο ήταν να περάσει ο ποδηλατόδρομος παράλληλα με τον αυτοκινητόδρομο; Στο συγκεκριμένο σημείο από τα φανάρια του Μύτικα έως τον κόμβο της παράκαμψης του αρχαιολογικού πάρκου της Νικόπολης, υπάρχει η δυνατότητα γιατί υπάρχει το ανάλογο πλάτος και για την διαπλάτυνση της εθνικής οδού αλλά και της διέλευσης του ποδηλατόδρομου.
Ποιος ήταν ο λόγος να μπαζωθεί όλο το μήκος της παραλίας του Μονολιθίου και να εγκατασταθούν οι απαράδεκτοι όγκοι τσιμέντου που θα αλλοιώσουν το φυσικό περιβάλλον και θα κάνουν σχεδόν απαγορευτική την πρόσβαση των πολιτών στη θάλασσα;
Εύλογα θα αναρωτηθείτε, τώρα το πήρες είδηση και διαμαρτύρεσαι;
Πότε έγινε διαβούλευση για το συγκεκριμένο έργο;
Γνώριζε ο Δήμος Πρέβεζας, οι δημοτικές παρατάξεις, οι φορείς της πόλης για το έγκλημα που διαπράττεται στο ποιο όμορφο μέρος της Πρέβεζας;
Πιστεύω ότι οι φορείς της πόλης, οι ενεργοί πολίτες θα αποτρέψουν έστω και την τελευταία στιγμή τη διέλευση του ποδηλατόδρομου από το συγκεκριμένο σημείο.
Αν ολοκληρωθεί το συγκεκριμένο έργο ως έχει, είμαι σίγουρος ότι θα κατηγορούμε τον εαυτό μας γιατί δεν κινητοποιηθήκαμε όσο ήταν καιρός.
Έχουμε ευθύνη απέναντι στον εαυτό μας και τις γενιές που έρχονται να χαίρονται τη φύση και τη θάλασσα όπως είχαμε την τύχη να τη ζήσουμε και μεις.