Σαν να μην έφτανε ο πρώτος αιφνιδιασμός, έρχεται και ο δεύτερος! Μέσα σε τέσσερις μέρες συζητήθηκε το θέμα την Τετάρτη 9 Νοέμβρη (με τη διαδικασία του κατεπείγοντος υποθέτω) στην Επιτροπή Ποιότητας Ζωής και τη Δευτέρα μπαίνει σαν πρώτο θέμα στο δημοτικό συμβούλιο για να προχωρήσουν οι διαδικασίες σύμφωνα με τις αποφάσεις που θα παρθούν!

Στην ουσία πρόκειται για μια ιδιωτική έκταση πρασίνου 20 περίπου στρεμμάτων που εφόσον δεν αποζημιωθούν άμεσα από τον Δήμο με πράξη απαλλοτρίωσης που έπρεπε να έχει συντελεστεί, και πιθανώς με δικαστικές αποφάσεις που έχουν παρθεί εν αγνοία της πόλης και των πολιτών, θα πρέπει σύμφωνα με την πρόταση των ιδιοκτητών να οικοπεδοποιηθεί η έκταση με συντελεστές δόμησης του σχεδίου πόλης της περιοχής (1,6), ήτοι θα χτιστούν κατοικίες περίπου 16.000 τ.μ., δρόμοι, παρτέρια και κάποια εκκλησία όπως διάβασα, που ίσως συμβολίζει «σπονδή» στους θεούς για την οικοπεδοποίηση (επιστημονικά δεν στέκει), αφού όσο και να «μεγαλώσει» ο πληθυσμός της περιοχής από την επέκταση, δεν νομίζω ότι δεν θα χωρά στην υπάρχουσα (στα 30 μέτρα) εκκλησία του Αγίου Νικολάου!

Στην ουσία πρόκειται για ένα έγκλημα καθοσιώσεως θα έλεγα για την πόλη αφού:

Καταστρέφεται το μισό περίπου αστικό άλσος της Κυανής Ακτής που είναι το μοναδικό εναπομείναν τμήμα ενιαίου πρασίνου σε όλη της πόλη, αφού σε περίπτωση οικοπεδοποίησης θα ακολουθήσει και το όμορο τμήμα ίδιας περίπου εκτάσεως με το αιτούμενο.

Αλλοιώνεται το Ισοζύγιο Πρασίνου της πόλης (καταβαραθρώνεται) μιας και δεν πρόκειται για μια σημειακή αλλαγή σχεδίου πόλης αλλά εκτατική αλλοίωση σε ένα πολύ ευαίσθητο σημείο για την Ποιότητα ζωής της πόλης και μάλιστα στο παραθαλάσσιο άκρο της.

Καταστρέφεται οριστικά ο υδροφόρος ορίζοντας τροφοδοσίας των Ιαματικών πηγών Πρέβεζας, άρα στην ουσία τελειώνει και η ιστορία με το Θερμαλιστικό Κέντρο, αφού σύμφωνα με την «Υδρογεωλογική έρευνα περιοχής Λουτρών» του ΙΓΜΕ το 1995, κατά παραγγελία του Δήμου Πρέβεζας επί δημαρχίας Ταμπούρη, η ως άνω περιοχή αποτελεί τμήμα της ζώνης ΙΙ υδροφορίας των Ιαματικών πηγών (επιφανειακή υδροφορία στα 2 μέτρα) και προτείνονται αυστηρά μέτρα προστασίας όπως:

 απαγόρευση κάθε κτηνοτροφικής και αγροτικής δραστηριότητας

 Απαγόρευση κάθε οικιστικής εξέλιξης εντός ορίων της ζώνης και απομάκρυνση υπαρχόντων εγκαταστάσεων

 Απαγόρευση επέκτασης στεγανοποίησης επιφανειών (τσιμεντοστρώσεις, ασφαλτοστρώσεις κλπ γιατί με τον τρόπο αυτό θα μειωθεί η κατείσδυση και θα στερηθεί ο υδροφόρος τον φυσικό του εμπλουτισμό!

Δεν καταλαβαίνω ένα τόσο σοβαρότατο θέμα πως η δημοτική αρχή δεν κάλεσε την δημοτική αντιπολίτευση, τους ενεργούς φορείς και άλλους ειδικούς στην πόλη να αναλάβουν και να μοιραστούν ιδέες και ευθύνες για την λύση του.

Έχουν επίγνωση ότι ανοίγονται οι ασκοί του Αιόλου και η διετής αδιαφορία τους από την εφαρμογή του νόμου, τους καθιστά έκθετους όπως και η βιασύνη τους να πάρουν αποφάσεις;

Αν το κρατούσαν για καιρό στα συρτάρια τους (δεν το γνωρίζω) ή απείχαν όπως συνήθως γίνεται από δικαστικές προσφυγές (δεν το γνωρίζω) πάλι ευθύνονται! Όμως το παρόν άρθρο γράφεται για να βρεθεί λύση σε όφελος της πόλης και των πολλών και όχι για να καταλογίσουμε ευθύνες, αφού ενωμένοι δημοτικοί σύμβουλοι και πολίτες μπορεί να σηκώσουν το βάρος, αρκεί να έχουν καταλάβει το πρόβλημα και επιλέξουν την βέλτιστη λύση- απόφαση που θα σώσει τον ένα και μοναδικό πλούτο της πόλης και ο οποίος μέχρι στιγμής έχει μείνει σχεδόν απείραχτος.

Υπάρχει μια πρόταση και μια συζήτηση, να αποφασιστεί η καταβολή εισφορών σε χρήμα με αίτηση χρηματοδότησης από το Πράσινο Ταμείο σύμφωνα με το άρθρο 3 του Νόμου. Επειδή και εφόσον δεν έχουν εξασφαλιστεί ήδη οι πιστώσεις από το Πράσινο Ταμείο και ο Δήμος δικά του λεφτά δεν έχει, θεωρώ ότι δεν πρόκειται να εξευρεθούν και να διατεθούν τόσα πολλά χρήματα (πάνω από 5 εκατομμύρια Ευρώ;) εντός εξαμήνου και φοβάμαι ότι τότε, θα προχωρήσει άμεσα η διαδικασία οικοπεδοποίησης όπως ρητά αναφέρεται.

Η μόνη λύση (εφόσον δεν υπάρχουν χρήματα) και που μπορεί ίσως να αποτρέψει τα χειρότερα είναι προσωρινά να γίνει εφαρμογή της παρ7 του άρθρου 3, όπου επικαλούμενοι την πραγματική αδυναμία τροποποίησης του σχεδίου πόλης λόγω υφιστάμενων στην περιοχή απαγορεύσεων και ρυθμίσεων, δηλαδή καταστροφής του υδροφόρου ορίζοντα των Ιαματικών πηγών κλπ, να τεθεί η ιδιωτική ζώνη εκτός ρυμοτομικού σχεδίου και να οριστούν ειδικοί όροι χρήσης και δόμησης.

Θεωρώ τον Ν.4315/2014 της κυβέρνησης Σαμαρά-Βενιζέλου καταστροφικό για την χώρα, γιατί μέσα σε συνθήκες ολικής πτώχευσης και μνημονίων, στην ουσία υπερασπίστηκαν αποκλειστικά το ιδιωτικό ενάντια στο δημόσιο συμφέρον. Μπορεί οι ιδιοκτήτες απαλλοτριωμένων εκτάσεων ορθώς να δικαιούνται και να απαιτούν αποζημιώσεις και ενέργειες που θα διευκόλυναν και θα έδιναν λύση στο μεγάλο πρόβλημά τους, αλλά σε τέτοιες συνθήκες δεν θα μείνει πράσινο για πράσινο στη χώρα. Προφανώς στο πρώτο μέρος είμαι μαζί τους!

Οι δήμοι δυστυχώς επαναπαύονταν στις προστασίες και τα κενά των προηγούμενων ελαττωματικών νόμων και έσερναν εσαεί την ίδια κατάσταση, σε βάρος της ανάπλασης των ζωνών πρασίνου αλλά και των ιδιοκτητών, αφού ούτε να τα εντάξουν σε προγράμματα μπορούσαν, ούτε έφτιαχναν ένα Ταμείο Απαλλοτριώσεων από ένα ποσοστό πχ δημοτικών τελών για παρόμοιες χρήσεις και ανάγκες!

Το δημοτικό Συμβούλιο πιστεύω, αν του έχει μείνει χρόνος, να μην αποφασίσει εν θερμώ αν δεν είναι σίγουρο για τις πράξεις του. Να ανοίξει το ζήτημα στην πόλη, να τοποθετηθούν όλοι και τότε να αποφασίσει με σιγουριά για τις κινήσεις σωτηρίας των Ιαματικών Λουτρών και του πρασίνου της Κυανής Ακτής. Η ευθύνη είναι δική του, του Δημάρχου και της δημοτικής Αρχής και εδώ λάθη δεν συγχωρούνται!

Η μελέτη Ανάπλασης της Ενιαίας ζώνης Λουτρών –Κυανής Ακτής του Καθηγητή του ΕΜΠ Νίκου Μπελαβίλα περιμένει στα συρτάρια! Εδώ κρινόμαστε όλοι!

ΥΓ: Είναι ντροπή μας που μετά από 7 χρόνια εφαρμογής του ΓΠΣ του Δήμου, όπου εντάχτηκαν πάνω από 3000 στρέμματα εντός σχεδίου πόλης, έστω και με μικρούς (ορθώς) συντελεστές δόμησης (0,4), όταν καλώς ή κακώς διπλασιάστηκε η χωρητικότητα και δυναμικότητα της πόλης, σήμερα να μην μπορούμε να προστατέψουμε το αστικό πράσινο εντός της πόλης στην Κυανή Ακτή, που ανέκαθεν, σε όλα τα προγενέστερα σχέδια πόλης ήταν πράσινο και σήμερα κινδυνεύει να γίνει οικοδομήσιμο και μάλιστα με συντελεστή δόμησης «Αθήνας»!

Πισωγύρισμα, διολίσθηση ή ανικανότητα είναι το ίδιο πράγμα. Φτάνει να μην αποδειχτεί!

Πρέβεζα 13 Νοεμβρίου 2016

Σπύρος Κανιώρης

π. Πρόεδρος ΤΕΕ/ΝΕΠ