Δυο φορές στο πρόσφατο παρελθόν στις Αμερικανικές εκλογές αυτός που κέρδισε περισσότερους ψήφους δεν εκλέχτηκε Πρόεδρος λόγω του θεσμού των εκλεκτόρων (2000 Αλ Γκορ –Μπους , 2016 Χίλαρι Κλίντον- Τραμπ). Θεωρητικά οι εκλέκτορες που συνεδριάζουν περίπου 40 μέρες μετά δε δεσμεύονται , και μπορούν να ψηφίσουν άλλον και όχι αυτόν που κλήθηκαν να αντιπροσωπεύσουν και να γίνουν αυτό που είναι γνωστό στις ΗΠΑ ως «άπιστος εκλέκτορας» («faithless elector»). Στις τελευταίες εκλογές 3,3 εκατομμύρια Αμερικανοί υπέγραψαν ψήφισμα που ζητούσαν από τους εκλέκτορες να μην ψηφίσουν Τραμπ, αλλά οι προσδοκίες τους δεν επαληθεύτηκαν. Στο παρελθόν το φαινόμενο ήταν ιδιαίτερα σπάνιο, αλλά και στις τελευταίες εκλογές μόνο δυο σε σύνολο 538 γύρισαν την πλάτη τους στον Ντόναλντ Τραμπ.

Αυτά όμως γίνονται στην Εσπερία…. Αν συγκρίνουμε τα τεκταινόμενα στην χώρα μας με θεσμούς όχι μιας χρήσης, αλλά με την κορωνίδα των θεσμών, το κοινοβούλιο, οι Αμερικανοί μπροστά μας είναι …γατάκια. Οι μετακινήσεις βουλευτών από κόμμα σε κόμμα, οι αλλαγές ιδεών, δηλώσεων, τάσεων και συμπεριφορών έχει γίνει πλέον καθημερινότητα. Υπάρχουν εκπρόσωποι του Ελληνικού λαού που έχουν κάνει επάγγελμα την «Απιστία». Μονο ένα κόμμα από τα οκτώ έχει μείνει χωρίς μεταβολή στους βουλευτές του (ΚΚΕ), ενώ υπάρχουν και έντεκα ανεξάρτητοι.

Θεωρούμε δεδομένο ότι η έδρα ανήκει στον βουλευτή και αυτός μπορεί να την περιφέρει όπως επιθυμεί, αλλά είναι φανερό ότι κανείς βουλευτής δε θα μπορούσε να εκλεγεί αν δεν ήταν ενταγμένος σε κάποιο κόμμα. Ακόμα και να μην υπήρχε το όριο του 3%, ελάχιστοι σα μεμονωμένες περιπτώσεις θα έπιαναν το εκλογικό μέτρο έστω και σε επίπεδο νομού.

Το φαινόμενο αυτό πρέπει σαφώς να περιοριστεί. Στο νέο θεσμικό πλαίσιο της Τοπικής Αυτοδιοίκησης «Κλεισθένης 1» για να γίνει κάποιος αντιδήμαρχος από διαφορετική από του Δημάρχου παράταξη, πρέπει να συμφωνεί η παράταξη του, ενώ για να γίνει κάποιος που ανεξαρτητοποιήθηκε δεκτός σε μια άλλη παράταξη, πρέπει τα μέλη της να συμφωνούν τουλάχιστον κατά τα 2/3. Κάτι παρόμοιο προφανώς πρέπει να γίνει και με τους βουλευτές για να υπάρχουν τουλάχιστον κάποια τυπικά προσκόμματα, διότι συνήθως «αρχηγού Αποφασίζοντος πάσα αρχή παυσάτω».

Η συμπεριφορά τους ευτελίζει το κοινοβούλιο και τους ίδιους, κανείς δεν σέβεται πλέον έναν θεσμό , όταν δε σέβεται ο ίδιος τον εαυτό του. Οι πολίτες τους αντιμετωπίζουν σαν επαγγελματίες και σκιτσάκια με ατάκες 9 (μήνες ακόμα)χ7000(μισθό τον μήνα)=63000 (€) λόγοι να μη δράσω κατακλύζουν τα social media.

Όλοι βέβαια οι πολιτικοί προβάλλουν το γεγονός ότι,ακόμα και αν μεταπήδησαν σε νέο κόμμα, στις επόμενες εκλογές θα θέσουν τον εαυτό τους στην κρίση του λαού και αυτός θα αποφασίσει, αν έπραξαν σωστά ή λάθος. Έχουν βέβαια κάποιο δίκιο. Οι ψηφοφόροι επιβραβεύουν ή αποδοκιμάζουν μια συμπεριφορά. Όμως ο Πλούταρχος έλεγε: «Ο λαός είναι πάντα πρόθυμος να φοβηθεί αυτούς που τον περιφρονούν και να ανυψώσει αυτούς που τον φοβούνται.»

Είναι όλες οι μετακινήσεις αδικαιολόγητες; Προφανώς και όχι, πολλές φορές οι πράξεις ενός κόμματος δεν είναι ίδιες με τις προεκλογικές του εξαγγελίες, ή έρχονται σε αντίθεση με τις προσωπικές αρχές ενός βουλευτή. Τότε σαφώς θα πρέπει να διαφοροποιηθεί και να επικροτηθεί από τον Λαό. Μια ακόμα περίπτωση είναι μια απόφαση αν έρχεται σε αντίθεση με τα συμφέροντα της περιοχής που εκπροσωπεί και τότε σαφώς θα πρέπει ο βουλευτής να τιμήσει τους πολίτες που τον εμπιστεύτηκαν. Κάτι τέτοιο όμως είναι σπάνιο στο Ελληνικό κοινοβούλιο.

Το κοινοβούλιο και οι βουλευτές θα πρέπει να αναλάβουν πρωτοβουλίες που θα αυξήσουν το κύρος τους στα επίπεδα που τους αρμόζει. Η πολιτική είναι τρόπος έκφρασης και συνεισφοράς στο κοινωνικό σύνολο. Αν κάποιος δεν εκφράζεται ή δεν συνεισφέρει οφείλει να παραιτηθεί. Αλλιώς η ατάκα : «Είναι πολλά τα λεφτά Άρη» θα είναι αυτή που θα έρχεται στο μυαλό κάθε πολίτη, όταν βλέπει έναν «άπιστο» ή πιθανόν και έναν «πιστό» Βουλευτή.