Ο Δήμος Πρέβεζας έρχεται αντιμέτωπος, για πολλοστή φορά το τελευταίο χρονικό διάστημα, με αγωγές επαγγελματιών της περιοχής μας, που με τον τρόπο αυτό διεκδικούν τα χρήματά τους από υπηρεσίες η προϊόντα που έχουν προσφέρει προς το Δήμο Πρέβεζας. Το μεγάλο πρόβλημα είναι πως για τις δαπάνες αυτές δεν έχει ακολουθηθεί η προβλεπόμενη νόμιμη διαδικασία και έχουν υλοποιηθεί με προφορικές εντολές των εκάστοτε Αντιδημάρχων.

Παρότι το φαινόμενο δεν είναι πρωτόγνωρο δεν παύει να μας εκπλήσσει η συχνότητά του η οποία τείνει να το καταστήσει κυρίαρχο πρόβλημα αξιοπιστίας και φερεγγυότητας, ειδικά στις δύσκολες σημερινές συνθήκες για την Αυτοδιοίκηση.

Το ζητούμενο από όλη αυτή την παθογένεια, δεν είναι μόνο το αν οι δαπάνες αυτές πραγματοποιήθηκαν ( ζήτημα το οποίο συνήθως αποδεικνύεται ή όχι στις δικαστικές αίθουσες ή από προφορικές διαβεβαιώσεις ) και σε συμφέρουσες τιμές αλλά κυρίως οι λόγοι για τους οποίους αντιμετωπίζουμε συνεχώς παρόμοια φαινόμενα, και το πότε και πως επιτέλους, θα μπει ένα τέλος σε όλες αυτές τις διαδικασίες που δεν τιμούν σε καμία περίπτωση το Δήμο Πρέβεζας και αφήνουν ανεξίτηλες πληγές και σκιές στο θεσμό.

Η απάντηση στα παραπάνω δεν είναι σίγουρα τεχνική και περιπτωσιολογική αλλά βαθιά πολιτική που ακουμπά στην ουσία του θεσμού της Αυτοδιοίκησης.

Για να γίνω πιο συγκεκριμένος όλα τα παραπάνω φαινόμενα αποτελούν της εφαρμογή στην πράξη της έλλειψης στρατηγικής και πολιτικού και Αυτοδιοικητικού Οράματος και σχεδιασμού η οποία κυριάρχησε και δυστυχώς συνεχίζει να επικρατεί και στην παρούσα φάση. Το συγκεντρωτικό και εν πολλοίς αναχρονιστικό μοντέλο Διοίκησης που ακολουθήθηκε, αλλά και ακολουθείται και σήμερα, συρρικνώνει τη δυναμική και ευρύτητα του θεσμού και περιορίζει τις ασχολίες του αποκλειστικά με την μίζερη διαχείριση της καθημερινότητας, με τα λεγόμενα μικρά (που δεν είναι) και τα απλά (που έχουν αποδειχθεί σύνθετα).

Όπως είναι φυσικό λοιπόν αυτή η λογική πολιτικής και οργανωτικής διαχείρισης του δήμου χωρίς ουσιαστικό σχεδιασμό και διαδικασίες διαφανείς και ολοκληρωμένες, σε μια εποχή με όλο και μειούμενους πόρους, δεν είναι σε θέση να παράξει ουσιαστικά αποτελέσματα και υπηρεσίες προς τους πολίτες. Αλήθεια πόσος ακόμη καιρός θα περάσει ώστε να πειστούν όλοι πως η αποσπασματικές σημειακές αυτές παρεμβάσεις δεν είναι ούτε οικονομικά σύμφορες αλλά ούτε τεχνικά αποτελεσματικές;

Μπορεί να πείσει κανείς πως είναι αδύνατον να προβλεφθούν σε ικανοποιητικό βαθμό βασικές ανάγκες καθημερινότητας, όπως είδη χρωματισμού για τις ανάγκες ενός μικρού Δημοτικού διαμερίσματος; Ακόμη όμως και έτσι να είναι, η νομοθεσία δίνει αρκετές δυνατότητες για νόμιμες αλλά κατεπείγουσες προμήθειες, με απευθείας ανάθεση, που αναιρούν οποιοδήποτε επιχείρημα για τον «μονόδρομο» ανάθεσης με προφορική εντολή.

Αλλά και σε θεσμικό επίπεδο εάν είχε προχωρήσει νωρίτερα και σύμφωνα με τα οριζόμενα στην νομοθεσία, η χωρική επέκταση της ΔΕΥΑΠ θα χρειαζόταν ο Δήμος μέσω των Αντιδημάρχων να προβαίνει στις απελπισμένες κινήσεις αναφορικά με προβλήματα ύδρευσης όπως περιγράφονται στις αγωγές που έχουν κατατεθεί;

Δεν θα ήταν καλύτερο, οικονομικότερο ( για να μην ξεχνάμε πως πάντοτε μιλάμε για τα χρήματα των Δημοτών ) και αποτελεσματικότερο, αντί για μικρές παρεμβάσεις με πενιχρά αποτελέσματα να σχεδιάζονταν μεγάλες και υπολογισμένες παρεμβάσεις που θα αντιμετώπιζαν, σε βάθος (περιορισμένου) χρόνου, στην ρίζα τους τα προβλήματα, με διαφάνεια και καθαρότητα, αφαιρώντας μάλιστα και την αναχρονιστική και συνάμα αναποτελεσματική πρακτική των υπόγειων συνεννοήσεων και αποσπασματικών λύσεων;

Η μήπως θεωρούμε πως υποκαθιστώντας τις ( αδύναμες έστω…) υπηρεσίες του Δήμου ή προκαλώντας την ανάγκη της διαμεσολάβησής του, ο Αντιδήμαρχος επιλύει ουσιαστικά τα χρονίζοντα προβλήματα; Ή μήπως το μόνο ενδιαφέρον είναι το πρόσκαιρο προσωπικό πολιτικό όφελος το οποίο όμως είναι τόσο βραχυπρόθεσμο και θνησιγενές;

Προσωπική μου άποψη είναι πως ο ρόλος των αιρετών δεν είναι να υποκαθιστούν υπηρεσιακά στελέχη, αλλά να λειτουργούν επιτελικά εφαρμόζοντας το πολιτικό σχέδιο ( αν φυσικά υπάρχει τέτοιο) που έχουν θέσει υπόψη των Δημοτών, αγωνιζόμενοι συνάμα για την εξεύρεση ( από κάθε διαθέσιμη πηγή ) πόρων, με στόχο την ενίσχυση με έμψυχο και άψυχο δυναμικό των Υπηρεσιών του Δήμου, να καθορίζουν την στρατηγική τους και να επιτηρούν την αποδοτική τους λειτουργία για την κάλυψη των αναγκών του συνόλου των Δημοτών.

Ρόλος των αιρετών θα πρέπει να είναι η αποσαφήνιση και ο διαχωρισμός των υπηρεσιών του Δήμου, ώστε η απόδοσή τους να είναι ορατή και μετρήσιμη σε διοίκηση, εργαζόμενους και πολίτες, η καθιέρωση αξιοκρατικών επιλογών, βάσει αντικειμενικών προσόντων, στις θέσεις ευθύνης ώστε να εξαλειφθούν πρακτικές εξυπηρετήσεων και τέλος η οργανωτική ανασυγκρότηση και διοικητική αναβάθμιση υπηρεσιών που υπολειτουργούν και η σύσταση νέων και αναγκαίων προς όφελος των πολιτών.

Οι Δήμοι πλέον είναι τεράστιοι οργανισμοί, με μεγάλες απαιτήσεις, οι οποίοι, δυστυχώς, με τις ( μνημονιακές και όχι μόνο) πολιτικές υποχρηματοδότησης και αύξησης των αρμοδιοτήτων που ακολουθήθηκε, χωρίς την χορήγηση των ανάλογων πόρων, ανθρώπινων και οικονομικών, απαιτούν από τους αιρετούς σκληρή εργασία, επαγγελματισμό, γνώση και κυρίως πολιτικό όραμα το οποίο δεν θα καθυποτάσσεται στις μικρές προσωπικές φιλοδοξίες και την προσπάθεια επίτευξης κοινωνικών συναινέσεων και ελαχιστοποίησης του λεγόμενου πολιτικού κόστους, αλλά θα πρέπει να ενδιαφέρονται για την μακροχρόνια οργανωτική και οικονομική σταθερότητα και ανάπτυξη τους.

Με λίγα λόγια χωρίς ουσιαστική αναβάθμιση των Υπηρεσιών του Δήμου και των δυνατοτήτων τους κανείς σοβαρός αναπτυξιακός οραματικός στόχος που έχει τεθεί σε πολιτικό Αυτοδιοικητικό επίπεδο δεν μπορεί να επιτευχθεί και θα συνεχίζουμε τους αυτοσχεδιασμούς με φτωχά αποτελέσματα απαραγάγοντας τη μίζερη σημερινή πραγματικότητα.

Ο μεγάλος στόχος λοιπόν είναι η μετεξέλιξή του Δήμου σε έναν σύγχρονο οργανισμό που θα εξυπηρετεί τους πολίτες με επάρκεια και αξιοπιστία και αυτό μπορεί να επιτευχθεί μόνο με την κατάθεση ολοκληρωμένου πολιτικού οράματος του οποίου η εφαρμογή θα υπηρετηθεί απαρέγκλιτα και με προσήλωση στην επίτευξη του στόχου χωρίς παλινωδίες και μικροσυμβιβασμούς.