1. Ο όρος Κυβέρνηση της Αριστεράς είναι αδόκιμος και δεν ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα. Κυβέρνηση με «ναυαρχίδα» το κόμμα του ΣΥΡΙΖΑ, είναι πολιτικός χαρακτηρισμός που αντικατοπτρίζει περισσότερο την πραγματικότητα. Πολύ απλά γιατί την 25η Ιανουαρίου γεννήθηκε ένα άλλο πολιτικό ρεύμα, που βασίζεται στη βάση του, όχι σε έναν κομματικό-συνδικαλιστικό κορμό, όπως γινόταν μέχρι σήμερα, αλλά σε ευρύτερες κοινωνικές ομάδες, «χτυπημένες» από την κρίση και την κοινωνική πραγματικότητα από το 2000 μέχρι σήμερα. Άνεργοι επιστήμονες, βιοπαλαιστές, ανειδίκευτοι εργάτες, αντιφασίστες, μικρομεσαίοι ελεύθεροι επαγγελματίες, νέοι αγρότες, νεοδιόριστοι γιατροί, ιδιωτικοί υπάλληλοι, εργατοτεχνίτες, δημόσιοι υπάλληλοι, είναι κυρίως το «μεγάλο σώμα», που οδήγησε το ΣΥΡΙΖΑ στην εκλογική πρωτιά. Αυτό το νέο πολιτικό ρεύμα δεν έχει διαμορφωθεί ακόμη και δεν έχει αποκτήσει ακόμη σαφή πολιτικά χαρακτηριστικά. Είναι αναπόφευκτο όμως να το κάνει, από τη στιγμή που ο πολιτικός χώρος του ΠΑΣΟΚ, που εξέφραζε τις πλειοψηφίες της Κεντροαριστεράς έχει γίνει... ατμός. Προσοχή! Το να ταυτίσεις το ΠΑΣΟΚ με το ΣΥΡΙΖΑ πολιτικά είναι λάθος. Προσωπικά το θεωρώ μεγάλο λάθος! Πολύ απλά γιατί είναι εντελώς διαφορετικά τα γεωπολιτικά δεδομένα, εντελώς διαφορετικές οι πολιτικοοικονομικές συνθήκες και εντελώς διαφορετική η ελληνική κοινωνία. Αν θα καταντήσει σαν το ΠΑΣΟΚ και ο ΣΥΡΙΖΑ, αυτό θα το δείξει η ιστορία...

2. Αν διαμορφώνεται η νέα Κεντροαριστερά ή η σύγχρονη Αριστερά θα το δείξει η επόμενη τριετία. Ορισμένοι αποκαλούν τη νέα τάση Ριζοσπαστική Δημοκρατία. Έχει ενδιαφέρον από πολιτικής άποψης τι θα δούμε στη συνέχεια.

3. Ο Αλέξης Τσίπρας είναι αυτή τη στιγμή το «δυνατό χαρτί» της Κυβέρνησής του. Έχει ένα μεγάλο προσόν ο Τσίπρας. Είναι μικρός σε ηλικία, παρ' όλα αυτά έχει μεγάλο πολιτικό παρελθόν. Αν δεν υπήρχε ο Τσίπρας ο ΣΥΡΙΖΑ δε θα έφτανε ποτέ στο σημείο να κερδίσει τις εκλογές και αυτό το γνωρίζουν καλά, αλλά αρνούνται πεισματικά να το παραδεχθούν, οι εσωκομματικοί «εχθροί» του. Φέρεται έξυπνα, έχει αδυναμίες, αλλά αυτή τη στιγμή στον πολιτικό χώρο που εκφράζει «παίζει» χωρίς αντίπαλο και αυτός θα έχει το κρίσιμο πρόσταγμα για το μετασχηματισμό του νέου πολιτικού ρεύματος σε ένα νέο κόμμα εξουσίας.

4. Στην πολιτική υπάρχει η λογική και το συναίσθημα. Προσωπικά -αν και συναισθηματικός- μου αρέσει η λογική. Και η λογική λέει πως η Νέα Δημοκρατία, όπως και το ΠΑΣΟΚ, ταύτισαν την πολιτική τους με την πιστή εφαρμογή των προσταγών των δανειστών. Στον αντίποδα, ο ΣΥΡΙΖΑ και οι ΑΝΕΛ, ταυτίστηκαν με την αντίσταση κατά των δανειστών. Οι εκλογές έγιναν. Και στην πρώτη περίπτωση και στη δεύτερη, οι δύο κύριοι πολιτικοί «αντίπαλοι» δεν μπορούν να αλλάξουν... ρότα ή είναι δύσκολο να το πράξουν. Για το ΠΑΣΟΚ και τη ΝΔ είναι δεδομένο πως το χαρτί της «ευθύνης» το ταύτισαν με τη σύμπλευση με την κύρια γραμμή της ΕΕ. Η «καυτή πατάτα» αυτή τη φορά είναι στα χέρια του ΣΥΡΙΖΑ, που καλείται έπειτα από τη στρατηγική που χάραξε να φτάσει στο συμβιβασμό, διατηρώντας τις κόκκινες γραμμές του. Τον Ιούνιο θα ξέρουμε τι έχει πετύχει, αν και προσωπικά πιστεύω πως ελάχιστα πράγματα θα αλλάξουν για την κοινωνία και το λαό, μέσα στην επικρατούσα λογική σε Ευρώπη και Αμερική.

5. Οι «εταίροι» και «φίλοι» μας Ευρωπαίοι, αιφνιδιάστηκαν αρχικά από τη στάση της ελληνικής κυβέρνησης με «πολιορκητικό κριό» τον Γιάννη Βαρουφάκη (εγώ θα τον γράφω με δύο «ν»). Επειδή οι χαρακτηρισμοί μικρομεσαίων στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ για τους Ευρωπαίους αξιωματούχους αρχίζει να με εκνευρίζει αφάνταστα, ας δούμε την πραγματικότητα. Ο Ντάισελμπλουμ, ο Σόιμπλε και η υπόλοιπη «παρέα» δεν είναι τίποτα «παιδάκια» που μπορείς να τους κοροϊδέψεις. Είναι «μπαρουτοκαπνισμένοι» σε διαπραγματεύσεις, σε διαδρόμους συσκέψεων, σε αίθουσες που χαράσσεται η στρατηγική της ΕΕ, που δεν κάνει τίποτα άλλο από το να στηρίζει από την κορυφή μέχρι τα νύχια τα συμφέροντα του ευρωπαϊκού κεφαλαίου, με το γερμανικό να δείχνει τάσεις ηγεμονίας. Και στη Ρίγα φάνηκε πως δεν θα ανεχθούν έναν πανεπιστημιακό δάσκαλο να τους κάνει τον... καμπόσο που λέμε και στο χωριό μου. Και η αλήθεια είναι πως -για να μιλήσουμε λαϊκά- ο Βαρουφάκης την «έφαγε τη φάπα».

6. Θα ακουστεί αιρετικό αυτό που λέω, αλλά η Κυβέρνηση τα πηγαίνει καλά εκτός και χάλια εντός συνόρων. Ο Πρωθυπουργός μαζί με τον Βαρουφάκη, τον Παππά και ανθρώπους που εμπιστεύεται πολιτικά, έχουν «χτίσει» μια στρατηγική σύγκρουσης και συμβιβασμών και στη γραμμή που έχουν χαράξει μέχρι στιγμής είναι... μέσα. Και δεν είναι δική μου άποψη αυτή, αλλά πολλών που έχουν εξαιρετικές γνώσεις management και πολιτικής επικοινωνίας. Παρ΄ όλα αυτά υπήρξε μία δυναμική απάντηση από τους Ευρωπαίους στη Ρίγα. Και μην ξεχνάμε πως στην ΕΕ αυτή τη στιγμή δεν υπάρχουν συμμαχίες. Οπότε κυριολεκτικά είμαστε μόνοι μας... Παρ' όλα αυτά ο ΣΥΡΙΖΑ φάνηκε εντελώς ανέτοιμος να λύσει βασικά προβλήματα της ελληνικής κοινωνίας που κληρονομήθηκαν από τις προηγούμενες κυβερνήσεις. Στα απλά, τα καθημερινά, εκεί που χτυπά η «καρδιά» των λαϊκών αναγκών, ο ΣΥΡΙΖΑ έδειξε πως δεν είχε ανθρώπους να μπουν στη «μάχη», να παράξουν πολιτική και να ξεκινήσουν να υλοποιούν ένα διαφορετικό δρόμο. Εκεί παίρνει κάτω από τη βάση, μέχρι στιγμής... Φυσικά δε θα κριθεί τώρα. Θα κριθεί μέσα στο χρόνο, καθώς σε τρεις μήνες και είναι λογικό αυτό, δεν είναι εύκολο, κάτω από τέτοια οικονομική πίεση να δημιουργήσεις πολιτική. Όσοι όμως -επιμένω- έχουν μια ιδέα από γνώσεις management, ξέρουν πολύ καλά πως τα «κουτάκια» στο γενικό πλάνο, δεν ήταν έτοιμα από τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ, ώστε να μπει μπροστά η «μηχανή» στο εσωτερικό.

7. Στη Δημοκρατία είναι όμορφο να ακούγονται όλες οι απόψεις. Ειλικρινά χαίρομαι να βλέπω δυναμική αντιπολίτευση από τη ΝΔ, το ΠΑΣΟΚ και το Ποτάμι. Έτσι προχωρούν οι κοινωνίες, με αντιπαράθεση και σύνθεση. Αλλά αυτή την «προστυχιά» της φράσης: «Έχετε καταστρέψει τη χώρα», που ξεστόμισαν μέλη της προηγούμενης Κυβέρνησης, με θητεία σε Κυβερνήσεις από το 2000 και μετά (ιστορικά θα κριθούν με τα πιο μελανά χρώματα, αυτές οι Κυβερνήσεις), πραγματικά δεν το αντέχει με τίποτα ο μέσος άνθρωπος, ο νεολαίος, όσοι είδαν τη ζωή τους να καταστρέφεται.

8. Παραπάνω αναφερθήκαμε στον καπιταλιστικό δρόμο ανάπτυξης. Υπάρχει όμως και άλλος δρόμος που εκφράζεται στην ελληνική κοινωνία. Και εκφράζεται κυρίως από το ΚΚΕ και ορισμένες δυνάμεις της εξωκοινοβουλευτικής Αριστεράς. Και αυτές οι δυνάμεις παραδοσιακά κρίνονται στο κινηματικό πεδίο. Εκεί «χτυπά» η δική τους καρδιά. Και φαίνεται πλέον πως κάθε επαφή με την... Κυβέρνηση της Αριστεράς κόβεται, αν δεν είχε ήδη κοπεί προεκλογικά... Και αυτό είναι επίσης ένα νέο δεδομένο.

ΥΓ: Στο ΣΥΡΙΖΑ Πρέβεζας αφιερώνουμε το παρακάτω τραγούδι, με αφορμή πρόσφατη συνεδρίαση του συντονιστικού του.